Λογισμοί που μπερδεύουν τον άνθρωπο

• Δόγμα
• 18 Δεκεμβρίου 2025
• 13:52

Όποιος δεν μπο­ρεί να κα­τα­λά­βει ότι έχει υπε­ρη­φά­νεια, τότε λει­τουρ­γούν οι πνευ­μα­τι­κοί νό­μοι. Υπε­ρη­φα­νεύ­ε­ται, πέ­φτει και τα­πει­νώ­νε­ται. Ξανά υπε­ρη­φα­νεύ­ε­ται, πάλι πέ­φτει, πάλι τα­πει­νώ­νε­ται. Και συ­νε­χί­ζε­ται η ίδια κα­τά­στα­ση σε όλη του την ζωή, υπε­ρη­φά­νεια -τα­πεί­νω­ση, υπε­ρη­φά­νεια – τα­πεί­νω­ση. Αυτή η τα­πεί­νω­ση δεν εί­ναι αρε­τή· εί­ναι το απο­τέ­λε­σμα τών πνευ­μα­τι­κών νό­μων που λει­τουρ­γούν. Τα­πει­νώ­νε­ται δη­λα­δή ο […]

Όποιος δεν μπο­ρεί να κα­τα­λά­βει ότι έχει υπε­ρη­φά­νεια, τότε λει­τουρ­γούν οι πνευ­μα­τι­κοί νό­μοι. Υπε­ρη­φα­νεύ­ε­ται, πέ­φτει και τα­πει­νώ­νε­ται. Ξανά υπε­ρη­φα­νεύ­ε­ται, πάλι πέ­φτει, πάλι τα­πει­νώ­νε­ται. Και συ­νε­χί­ζε­ται η ίδια κα­τά­στα­ση σε όλη του την ζωή, υπε­ρη­φά­νεια -τα­πεί­νω­ση, υπε­ρη­φά­νεια – τα­πεί­νω­ση. Αυτή η τα­πεί­νω­ση δεν εί­ναι αρε­τή· εί­ναι το απο­τέ­λε­σμα τών πνευ­μα­τι­κών νό­μων που λει­τουρ­γούν. Τα­πει­νώ­νε­ται δη­λα­δή ο άν­θρω­πος, χω­ρίς να το θέ­λει και χω­ρίς να βγαί­νει τί­πο­τε. Υπάρ­χει μια στα­σι­μό­τη­τα· τού δί­νε­ται μόνο η ευ­και­ρία να κα­τα­λά­βει, ότι δεν πάει καλά. Λέω, ας πού­με, σε μια αδελ­φή: «Αυ­τήν την ει­κό­να την έκα­νες καλή».

Αν υπε­ρη­φα­νευ­τεί, όταν πρό­κει­ται να κά­νει άλλη ει­κό­να, θα πει: «Αυ­τήν την ει­κό­να θα την κάνω πιο καλή από την προ­η­γού­με­νη, για να μου πει ο Γέ­ρον­τας πάλι «μπρά­βο»».

Και βλέ­πεις, μετά κά­νει μια κα­ρι­κα­τού­ρα. Την διορ­θώ­νω και επει­δή πάλι λέει μέσα της: «τώρα θα την κάνω όπως ακρι­βώς μου είπε ο Γέ­ρον­τας, για να μου πει «μπρά­βο»», κά­νει πάλι κα­ρι­κα­τού­ρα.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης