Ο ιερομόναχος και πνευματικός π. Ιωσήφ Κρατσιούν (Β’)
Ένα ιδιαίτερο δώρο που έλαβε από τον Θεό, όταν ακόμη ήταν στην έρημο, ήταν η εκδίωξη των ακαθάρτων πνευμάτων. Ο μεγαλόσχημος π. Ιωσήφ νήστευε πάρα πολύ, διάβαζε το Ψαλτήρι μέρα-νύκτα, μέχρις ότου οι δαίμονες αναχωρήσουν από τους ασθενείς.
Ο διάβολος δεν μπορούσε να υποφέρει τους αγώνες και την ιεραποστολή που προσέφερε στους ανθρώπους ο π. Ιωσήφ και ξεσήκωσε πόλεμο εναντίον του, είτε μέσω λαϊκών, είτε μέσω μοναχών. Διέδιδαν λοιπόν στους άλλους με παρακίνηση του σατανά ότι ο π. Ιωσήφ δεν είναι ιερέας και δεν έχει την άδεια να προσεύχεται για ασθενείς. Άλλοι έλεγαν: «Ο π. Ιωσήφ αγαπά τα χρήματα και την δόξα των ανθρώπων, παρά την ησυχία και την προσευχή. Γι’ αυτό δέχεται στο κελί του τόσο κόσμο». Άλλοι έλεγαν: «Ο π. Ιωσήφ μένει στην έρημο για να μας πλανά και καμία ωφέλεια δεν έχουμε από τα λόγια του. Αυτός πρέπει να μπει σε μοναστήρι για να μη κάνει εδώ στην έρημο τα θελήματά του». Πολλή ταραχή έφεραν και στην αδελφότητα της κυριάρχου Μονής, λέγοντας ή να μπει στο μοναστήρι ή να φύγει απ’ εκεί που βρίσκεται.
Αλλά ο καλός αγωνιστής δεν απελπίσθηκε, ούτε έπαυσε να δέχεται τους ανθρώπους και να προσεύχεται για την ανακούφιση των προβλημάτων τους.
Μετά από τόσους πειρασμούς, πήγε ο π. Ιωσήφ στον επίσκοπο και ηγούμενο της μονής Νεάμτς, τον Νικόδημο και τον ρώτησε.
– Τι να κάνω, θεοφιλέστατε άγιε ηγούμενε, διότι ο πόλεμος του σατανά δεν με αφήνει ήσυχο.
– Αύριο έλα στην αδελφότητά μας. Έτσι θα δώσεις τόπο στην οργή των κατηγόρων σου και θα τους αποδείξεις ότι είσαι αθώος.
Έκανε υπακοή και μπήκε στην συνοδεία της κυριάρχου Μονής. Αργότερα ο Ηγούμενος τον κάλεσε και του είπε πως την τάδε ημερομηνία θα τον χειροτονήσει διάκονο και ιερέα.
– Είμαι άνθρωπος αμαρτωλός, Θεοφιλέστατε, και ανάξιος αυτής της τιμής.
– Κάνε υπακοή μέχρι τον θάνατό σου και δεν θα σφάλεις.
– Ναι, αλλά είμαι χαζός και αγράμματος. Παλαιότερα ήμουν και παντρεμένος. Ενώ τώρα είμαι και αρκετά ηλικιωμένος…
– Πάτερ Ιωσήφ, κάνε υπακοή, διότι έτσι θα νικηθεί ο διάβολος και οι πειρασμοί θα γυρίσουν στο κεφάλι του. Μετά, ξέρεις, ότι ο Θεός δεν ζητεί γνώσεις, αλλά καθαρή καρδιά. Λοιπόν, δέξου την ιερωσύνη και πολύς κόσμος θα βρίσκει σωτηρία στο επιτραχήλιό σου. Δεν βλέπεις τι ανάγκη έχουν οι Χριστιανοί μας από καλούς Πνευματικούς;
– Ευλόγησέ με, Δέσποτα, και ας γίνει το θέλημα του Θεού!
Μετά την χειροτονία του σε ιερέα και την χειροθεσία του σε Πνευματικό ο π. Ιωσήφ δεχόταν καθημερινά πολύ κόσμο με ποικίλα προβλήματα και ασθένειες.
Για να μη τον ενοχλεί ο διάβολος με πειρασμούς, ενδύθηκε περισσότερο την πανοπλία του Θεού, την Θεία Χάρη, προσευχόμενος και νηστεύων καθημερινώς. Βρασμένο φαγητό έτρωγε μόνο κάθε Σάββατο και Κυριακή. Τις άλλες ημέρες γευόταν το βράδυ μία φέτα ψωμί με ένα ποτήρι νερό. Την Τετάρτη και Παρασκευή δεν έτρωγε τίποτε. Εάν επρόκειτο να διαβάσει τις ευχές του Μεγάλου Βασιλείου για τους δαιμονόπληκτους αδελφούς, δεν έτρωγε καθόλου επί τρεις ημέρες. Μόνο προσευχόταν. Καθημερινά διάβαζε μέχρι δέκα Καθίσματα του Ψαλτηρίου. Ενίοτε δεν έτρωγε τίποτε, ούτε έβγαινε έξω από το κελί του, μέχρις ότου τελειώσει την ανάγνωση του Ψαλτηρίου. Την νύκτα κοιμόταν μέχρι 4 ώρες το πολύ. Όταν είχε σοβαρές περιπτώσεις ασθενών δεν κοιμόταν μέχρι τον όρθρο και μετά κοιμόταν επί δύο ώρες. Μετά το Μεσονυκτικό (*) διάβαζε τους ασθενείς, τελούσε το άγιο Ευχέλαιο, την εξομολόγηση των ασθενών και τους συμβούλευε σχετικά. Κάθε απόγευμα στις 5 η ώρα, άνοιγε πάλι την πόρτα του κελιού του και συνέχιζε την ίδια κοπιαστική ιεραποστολική του διακονία.
(*) Στην Ρουμανία και στις Σλαβικές Εκκλησίες οι ακολουθίες Εσπερινού, Μεσονυκτικού και Όρθρου με την Πρώτη Ώρα διαβάζονται το βράδυ, ενώ το πρωί αρχίζουν με τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου, τις Ώρες Τρίτη και Έκτη και την Θεία Λειτουργία.
Από το βιβλίο: Αγιασμένες μορφές της Ορθοδόξου Ρουμανικής Εκκλησίας. Μετάφραση – επιμέλεια υπό αδελφών της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους Άθω, 2002.
