Ο θείος έρωτας

• Δόγμα
• 26 Οκτωβρίου 2025
• 11:01

Στην Κιβωτό της Ορθοδοξίας

Αυ­τός που »πλη­γώ­θη­κε» από Θείο έρω­τα, πάν­το­τε χαί­ρε­ται, αγάλ­λε­ται και σκιρ­τά, για­τί ανα­παύ­ε­ται στην αγά­πη του Κυ­ρί­ου, όπως ξε­κου­ρά­ζε­ται ο οδοι­πό­ρος κον­τά στην πηγή. Τί­πο­τα από τα θλι­βε­ρά του κό­σμου, δεν μπο­ρεί να δια­τα­ρά­ξει την γα­λή­νη και την ει­ρή­νη της ή να αφαι­ρέ­σει τη χαρά και την ευ­φρο­σύ­νη της. Κα­τα­φρο­νεί όλα γε­νι­κώς τα γή­ι­να και απορ­ρί­πτει όλες τις κο­σμι­κές ηδο­νές.

Πε­ρι­φρο­νεί τον πλού­το, τη δόξα και την τιμή που απο­δί­δουν οι άν­θρω­ποι. Θε­ω­ρεί τα βα­σι­λι­κά ρού­χα, σαν τον ιστό της αρά­χνης. Τους πο­λύ­τι­μους λί­θους, τους θε­ω­ρεί όμοιους με τα χα­λί­κια. Δεν νο­μί­ζει ότι η υγεία του σώ­μα­τος εί­ναι μα­κα­ριό­τη­τα, αλλά και ούτε η αρ­ρώ­στια συμ­φο­ρά. Δεν θε­ω­ρεί την φτώ­χεια δυ­στυ­χία και ούτε τον πλού­το και την αφθο­νία ευ­τυ­χία.

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως