Περί αγνότητος του νοός

• Δόγμα
• 28 Νοεμβρίου 2025
• 7:25

Για να εξα­γνι­στούν ο νους και η καρ­διά, θα πρέ­πει ο άν­θρω­πος να ερ­γα­στεί τις εν­το­λές του Θεού και να κα­θα­ρι­στεί από τα πάθη του. Επί­σης δεν πρέ­πει ο άν­θρω­πος να δέ­χε­ται τους πο­νη­ρούς λο­γι­σμούς που του φέρ­νει το ταγ­κα­λά­κι, ούτε ο ίδιος να σκέ­φτε­ται πο­νη­ρά. Να προ­σπα­θεί να βά­ζει πάν­τα καλό λο­γι­σμό, να μην […]

Για να εξα­γνι­στούν ο νους και η καρ­διά, θα πρέ­πει ο άν­θρω­πος να ερ­γα­στεί τις εν­το­λές του Θεού και να κα­θα­ρι­στεί από τα πάθη του. Επί­σης δεν πρέ­πει ο άν­θρω­πος να δέ­χε­ται τους πο­νη­ρούς λο­γι­σμούς που του φέρ­νει το ταγ­κα­λά­κι, ούτε ο ίδιος να σκέ­φτε­ται πο­νη­ρά. Να προ­σπα­θεί να βά­ζει πάν­τα καλό λο­γι­σμό, να μην σκαν­δα­λί­ζε­ται εύ­κο­λα και να βλέ­πει με επιεί­κεια και αγά­πη τα σφάλ­μα­τα των άλ­λων, να ενερ­γεί με κα­λο­σύ­νη και απλό­τη­τα. Έτσι έρ­χε­ται η διαύ­γεια η πνευ­μα­τι­κή, ο Θεί­ος φω­τι­σμός και τότε ο άν­θρω­πος βλέ­πει καρ­διές αν­θρώ­πων και δεν βγά­ζει αν­θρώ­πι­να συμ­πε­ρά­σμα­τα.

Όταν λοι­πόν πλη­θαί­νουν οι κα­λοί λο­γι­σμοί, ο άν­θρω­πος εξα­γνί­ζε­ται ψυ­χι­κά, κι­νεί­ται με ευ­λά­βεια, ει­ρη­νεύ­ει, και η ζωή του εί­ναι Πα­ρά­δει­σος. Δια­φο­ρε­τι­κά, τα βλέ­πει όλα με κα­χυ­πο­ψία και γί­νε­ται η ζωή του κό­λα­ση. Μό­νος του κά­νει την ζωή του κό­λα­ση. Χρειά­ζε­ται να ερ­γα­στού­με για την κά­θαρ­ση.

Μπο­ρεί να ανα­γνω­ρί­ζου­με τα χά­λια μας, αλλά αυτό δεν αρ­κεί. Αν δεν δε­χό­μα­στε πο­νη­ρούς λο­γι­σμούς και οι ίδιοι δεν σκε­φτό­μα­στε πο­νη­ρά, αλλά για ό,τι μας λένε, για ό,τι βλέ­που­με, βά­ζου­με καλό λο­γι­σμό, θα κα­θα­ρί­σουν ο νους και η καρ­διά. Ο πει­ρα­σμός βέ­βαια δεν θα στα­μα­τή­σει να μας στέλ­νει από κα­νέ­να πο­νη­ρό τη­λε­γρά­φη­μα.

Και να απαλ­λα­γού­με από τους δι­κούς μας λο­γι­σμούς, του δια­βό­λου τα πει­ράγ­μα­τα θα υπάρ­χουν, αλλά δεν θα κολ­λούν, αν εί­ναι κα­θα­ρή η καρ­διά.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης