Περί της Αγίας Γραφής

• Δόγμα
• 31 Ιουλίου 2025
• 15:56

Στην Κιβωτό της Ορθοδοξίας

Τί­πο­τε δεν εί­ναι τόσο ισχυ­ρό να απο­βάλ­λει τις εμ­πει­ρί­ες και τις μνή­μες της πα­λιάς ακό­λα­στης ζωής, να εξα­φα­νί­σει τους κα­κούς λο­γι­σμούς και να διώ­ξει τις εν­θυ­μή­σεις που κι­νούν­ται και διε­γεί­ρον­ται μέσα στη σάρ­κα, και προ­κα­λούν τα­ρα­χώ­δη σαρ­κι­κή φλό­γω­ση, όσο εί­ναι το να βυ­θι­στού­με ολό­κλη­ροι μέσα στον πόθο της με­λέ­της της Θεί­ας Γρα­φής και να ανα­ζη­τού­με να εν­νο­ή­σου­με τα βα­θιά νο­ή­μα­τά της. Όταν οι λο­γι­σμοί του αν­θρώ­που εμ­πο­τι­σθούν από την ηδο­νή της επί­μο­νης με­λέ­της της σο­φί­ας του Θεού στη Θεία Γρα­φή, με τέ­τοια αφο­σί­ω­ση, που να στί­βει τους λό­γους του Θεού, για να του φα­νε­ρω­θούν τα θεία νο­ή­μα­τά τους, ε, τότε, ο άν­θρω­πος αφή­νει πίσω του το μά­ταιο κό­σμο, λη­σμο­νεί ό,τι υπάρ­χει σ’ αυ­τόν και εξα­λεί­φει από την ψυχή του όλες τις αμαρ­τω­λές εν­θυ­μή­σεις της συσ­σω­μά­τω­σης με τον κό­σμο.

Όσιος Ισαάκ ο Σύρος