Στον Πατέρα Βησσαρίων – Ποίημα

Ένα ποίημα για τον Πατέρα Βησσαρίωνα.

Το σώμα σου το άφθαρτο
πατέρα Βησσαρίων
είναι για μας πανθαύμαστο
σημάδι των Αγίων.

Όσοι ευεργετήθηκαν
απ’ τ’ άγιο σου το χέρι
αμέσως εγγυήθηκαν…
κι ανάψαν αγιοκέρι.

Άλλος ψωμί, άλλος λεφτά,
άλλος παρηγορία,
προχθές… σαν λαοθάλασσα
δώσαμε μαρτυρία.

Μετά απ’ αυτά που διάβασα
-τα τόσα θαυμαστά σου-
ομολογώ πως βίωσα
ξανά το δώρημα σου.

Και να σου πω ευχαριστώ,
θέλω, για το λαδάκι…
και για το ολοκαίνουργο,
στ’ αδέρφι μου, σακάκι.

Και τι χαρά που έκανε
η μάνα μας η δόλια,
όταν λαδάκι έσταζε,
δυο στάλες, στα φασόλια.

Αμέτρητα τ’ αντίδωρα
στα πεινασμένα νιάτα,
τα λόγια σου παρήγορα
στα δακρυσμένα μάτια.

Όλα τα τέκνα σου εμείς,
Άγιε Βησσαρίων,
ομολογούμε επί γης
με βάσει τεκμηρίων…

Εγώ, σ’ έχω στο σπίτι μου,
σε προσκυνώ σαν Άγιο
και στη χαρά, στη λύπη μου
βρίσκω σε Σε κουράγιο.-

Χ.Τ. ο Βιτ’λιώτης

*Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα Λαμιακός Τύπος στο φύλλο της Τρίτης 13 Μαρτίου 2018

Πηγή: Μητρόπολη Φθιώτιδος