Ζωή μαρτυρική

• Δόγμα
• 05 Ιουλίου 2025
• 22:08

Στην Κιβωτό της Ορθοδοξίας

Ας υπο­θέ­σου­με, πως εί­ναι ένας άν­θρω­πος που κά­πο­τε σε προ­σέ­βαλ­λε και που τώρα, είτε αυ­τό­μα­τα, είτε συ­νειρ­μι­κά, έρ­χε­ται στον νου σου. Εί­ναι βέ­βαιο, πως η θύ­μη­ση αυ­τού του προ­σώ­που και της προ­σβλη­τι­κής του συμ­πε­ρι­φο­ράς, θα γεν­νή­σει μέσα σου αγα­νά­κτη­ση, οργή, ακό­μα και την επι­θυ­μία της εκ­δι­κή­σε­ως, θα σε φέ­ρει δη­λα­δή σε μια κακή ψυ­χι­κή κα­τά­στα­ση. Πρό­κει­ται, επο­μέ­νως, για λο­γι­σμό εχθρι­κό. Και αφού πρό­κει­ται για λο­γι­σμό εχθρι­κό, πρέ­πει να τον αν­τι­με­τω­πί­σεις εχθρι­κά: Να τον απο­κρού­σεις και να τον διώ­ξεις μα­κριά με πε­ρι­φρό­νη­ση και θυμό.

Έτσι θα εξου­δε­τε­ρώ­σεις το τέ­χνα­σμα του πο­νη­ρού (δια­βό­λου), που σου έβα­λε τον λο­γι­σμό και θ’ απο­φύ­γεις την πα­γί­δα του. Αν, απε­ναν­τί­ας, δε­χτείς τον λο­γι­σμό και συγ­κρα­τή­σεις στον νου σου την ει­κό­να του αν­θρώ­που που σε προ­σέ­βαλ­λε, θ’ ακο­λου­θή­σουν και άλ­λοι λο­γι­σμοί και άλ­λες ει­κό­νες, που θα ανα­πα­ρα­στή­σουν πολύ ζων­τα­νά και με κάθε λε­πτο­μέ­ρεια στην φαν­τα­σία σου, το επει­σό­διο της προ­σβο­λής. Η νο­ε­ρά ανα­πα­ρά­στα­ση του επει­σο­δί­ου θα ξε­ση­κώ­σει στην καρ­διά την οργή, δη­λα­δή ένα συ­ναί­σθη­μα εμ­πα­θές. Και πρέ­πει να ξέ­ρεις, ότι κάθε φορά που επι­τρέ­πεις σε εμ­πα­θή συ­ναι­σθή­μα­τα να εκ­δη­λω­θούν, συν­τε­λείς στην εδραί­ω­ση των αν­τί­στοι­χων πα­θών στην ψυχή σου. Αν συ­νέλ­θεις έγ­και­ρα, αν θυ­μη­θείς και συ­ναι­σθαν­θείς πόσο κακό εί­ναι να γί­νε­σαι έρ­μαιο οποιου­δή­πο­τε πά­θους, τότε θ’ απο­μα­κρύ­νεις τόσο το εμ­πα­θές συ­ναί­σθη­μα από την καρ­διά σου, όσο και τον λο­γι­σμό που το προ­κά­λε­σε από τον νου σου. Έτσι η τα­ρα­χή θα πε­ρά­σει και η εσω­τε­ρι­κή ει­ρή­νη θ’ απο­κα­τα­στα­θεί. Δια­φο­ρε­τι­κά, γύρω από το εμ­πα­θές συ­ναί­σθη­μα, που έχει ξε­ση­κω­θεί στην καρ­διά, θα μα­ζευ­τούν και άλλα, ερε­θί­ζον­τάς το. Αυτά τα συ­ναι­σθή­μα­τα θ’ αρ­χί­σουν να σου προ­κα­λούν σκέ­ψεις όπως οι ακό­λου­θες:

«Πώς τόλ­μη­σε αυ­τός ο άν­θρω­πος να με προ­σβάλ­λει; Ποιός νο­μί­ζει πώς εί­ναι; Κα­νέ­νας σπου­δαί­ος; Δεν μπο­ρώ να πα­ρα­βλέ­ψω τέ­τοια προ­σβο­λή. Μή­πως εί­μαι κα­τώ­τε­ρός του; Αν αφή­νω τον κα­θέ­να να μου φέ­ρε­ται μ’ αυ­τόν τον τρό­πο, η ζωή μου θα γί­νει μαρ­τυ­ρι­κή. Α, όλα και όλα! Πρέ­πει οπωσ­δή­πο­τε να του δεί­ξω πώς, όταν ενερ­γεί έτσι, θα πλη­ρώ­νε­ται με το ίδιο νό­μι­σμα»… Αν όμως διώ­ξεις αμέ­σως τον εμ­πα­θή λο­γι­σμό με θυμό και απέ­χθεια, βά­ζεις τέ­λος στον πό­λε­μο πριν καν αρ­χί­σει. Χω­ρίς λο­γι­σμό, ούτε συ­ναί­σθη­μα γεν­νιέ­ται, ούτε επι­θυ­μία. Πάρε από­φα­ση να ενερ­γείς μ’ αυ­τόν τον τρό­πο. Αν έτσι ενερ­γείς, θα εί­σαι πάν­το­τε αθώ­ος μπρο­στά στον Θεό και στην συ­νεί­δη­σή σου.

Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος