Από πού φαίνεται η πνευματική μου πρόοδος
Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου
Είναι ένα ζήτημα που μάς αφορά όλους, κατά πόσον, δηλαδή, έχω πρόοδο και αν έχω, ασφαλώς, στα πνευματικά ζητήματα, στην όλη πνευματική μου καθημερινότητα και ζωή. Σε αυτό, βέβαια, ο πνευματικός μας έχει λόγο και κρίση και επομένως έχει «εικόνα» για την ποιότητα της πίστεως και ορθοπραξίας μας.
Παράλληλα, όμως, οι Πατέρες της Εκκλησίας μας τονίζουν και το ζήτημα της προσευχής που, πάνω απ᾿ όλα, πρέπει να είναι έργο του χριστιανού και ουχί πάρεργο. Υπάρχουν πιστοί που διαθέτουν δυο και τρία λεπτά την ημέρα για προσευχή. Ακόμη χειρότερα, «κληρικοί και ιερωμένοι αφιερώνονται σε ζητήματα διοικητικά και ποιμαντικά και δεν έχουν χρόνο για προσευχή, σχεδόν καθόλου», έλεγε με παράπονο ο Γέρων Εφραίμ της Αριζόνας. Και ο ίδιος, συμπλήρωνε: «Αν θέλεις να δεις πόσο αγαπάς τον Χριστό, δηλαδή, πόσο και ποιας ποιότητος πνευματική πρόοδο έχεις, δες πόση ώρα προσεύχεσαι».
Χριστιανός άνευ προσευχής δεν υφίσταται, δεν μπορεί να υπάρξει και να σταθεί απέναντι στις επιθέσεις του «εχθρού». Γι ᾿ αυτό δεν μπορεί να λείπει από τα χείλη του η «ευχή» του Ιησού, «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», ει δυνατόν συνεχώς, αρχικά χαμηλόφωνα, ως διδάσκουν οι Πατέρες και όσο περνάει ο καιρός θα γίνει νοερά.
Και, ως έλεγε ο άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, «η ποσότητα της προσευχής, θα φέρει και την ποιότητα». Το έργο, λοιπόν, το έργο του χριστιανού είναι η προσευχή, όχι το πάρεργο.
