«Χάρισαι ημίν Κύριε αντί των επιγείων τα επουράνια»

Το σημερινόν ευαγγέλιον, αγαπητοί μου, αποκαλύπτει την αδυναμίαν του πλουσίου σχετικώς με το χρήμα, συνεπεία του οποίου στερείται την είσοδόν του εις την βασιλείαν του Θεού.

Κατά την Αγίαν Γραφήν, ο πλούσιος χαρακτηρίζεται ως οικονόμος των αγαθών του Θεού· τίποτε δεν έχει υπό την αποκλειστικήν του κυριότητα και υποχρεούται να χρησιμοποιεί τα αγαθά του, δια την εξυπηρέτησιν «του πλησίον».

Ο Κύριος, δίδει πρωταρχικήν σημασίαν εις τα επουράνια και τα πνευματικά, εις την βασιλείαν του Θεού, εις την οποίαν είμεθα άπαντες κεκλημένοι. Εις τον χριστιανισμόν, καταδικάζεται η κακή κτήσις και χρήσις του πλούτου. Όσοι δε εκ των συνανθρώπων μας συσσωρεύουν πλούτον και τον χρησιμοποιούν μόνον δια της ιδικάς των κοσμικάς απολαύσεις και αποστερούν την βοήθειαν που προσφέρει εις πάσχοντες και ενδεείς, τιμωρούνται υπό του Θεού ως κακοί οικονόμοι.

Η παραβολή του πλουσίου και πτωχού Λαζάρου, είναι η απόδειξις της αυστηράς τιμωρίας των υλοφρόνων πλουσίων, εις την μετά θάνατον ζωήν (Λουκ. 16, 19-31). Επιφανείς Άγιοι και Πατέρες της Εκκλησίας, συνέγραψαν πραγματείας και λόγους σχετικώς με το θέμα αυτό.

Ο Μ. Βασίλειος, εις τον λόγον του «προς τους πλουτούντας» απευθύνεται προς αυτούς, ομιλών περί του ματαίου των επιγείων πραγμάτων και υπενθυμίζει προς αυτούς τον θάνατον, που ουδείς αποφεύγει. Ομοίως ο ιερός Χρυσόστομος, σημειοί την ματαιότητα των εγκοσμίων πραγμάτων, εις την ομιλίαν τους προς Ευτρόπιον.

Επίσης η υπέροχος ομιλία του Αγ. Κλήμεντος Αλεξανδρείας «Τις ο σωζόμενος πλούσιος», συγκρινομένης μετά της συναφούς περικοπής του ευαγγελίου του Απ. Μάρκου (10, 17-31) προδίδει εν εκτάσει την περί πλούτου του χριστιανισμού διδασκαλίαν (Migne Ε.Π. 9, 603-652· Πατρολογία Μπαλάνου, Αθήναι 1930, σελ. 134).

Και εν τέλει, ο Απ. Παύλος εις την επιστολήν του προς Τιμόθεον λέγει, ότι οι πλούσιοι προκειμένου να τύχουν της αιωνίου δωρεάς της βασιλείας του Θεού οφείλουν, «… αγαθοεργείν, πλουτείν εν έργοις καλοίς, ευ μεταδότους είναι… αποθησαυρίζοντας εαυτοίς θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, ίνα – 1 – επιλάβωνται της αιωνίου ζωής» (Α’ Τιμ. 6, 17-19).

Αδελφοί μου, και τότε και σήμερον, το ερώτημα του εισελθείν πλούσιος εις την βασιλείαν του Θεού, θα αναμένη απάντησιν, αναλόγως των αγαθοεργών του κινήσεων που θα του εξασφαλίζει ή όχι αυτήν την υψίστην τιμήν και σωτηρίαν.

Ημείς, προσευχόμενοι λέγομεν «Χάρισαι ημίν Κύριε αντί των επιγείων τα επουράνια, αντί των προσκαίρων τα αιώνια, αντί των φθαρτών τα άφθαρτα… άμειψαι ημίν τοις πλουσίοις σου και επουρανίοις χαρίσμασι…» ΑΜΗΝ. (Ευχή Λειτουργίας Μ. Βασιλείου – ΙΕΡΑΤΙΚΟΝ).