Χιλιάδες πιστοί τιμούν την Παναγία
Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου
Συμπληρώθηκε ακόμη ένας Δεκαπενταύγουστος! Ακόμη ένα «Πάσχα» του Καλοκαιριού ολοκληρώθηκε, με τιμές προς τη Μεγαλόχαρη, από τη μια άκρη της Ελλάδος έως την άλλη.
Και, ασφαλώς, δεν είναι μόνο τα μεγάλα και ξακουστά Προσκυνἠματα της Παναγίας που, αναμισβήτητα, όπως κάθε χρόνο, πλημμύρισαν από πιστούς (με εξαίρεση τις δύο περασμένες χρονιές με τα περιοριστικά μέτρα, λόγω της έξαρσης του κορωνοϊού), αλλά κάθε χώρος και τόπος, κάθε νησιωτική και ορεινή γωνιά της Πατρίδας, σε κάθε ενορία και ναό, σε κάθε Μονή και εξωκκλήσι, σε κάθε γωνιά ετούτου του ευλογημένου ελληνικού τόπου!
Τα σήμαντα ήχησαν, οι λιτανείες πραγματοποιήθηκαν, οι εκκλησιές πλημμύρισαν από τον πιστό λαό του Θεού, που έσπευσε να αποδώσει τιμή σ᾿ Εκείνη τη Μάνα που, ατέρμονα και αδιαλείπτως, παρηγορεί ως Παραμυθία, και φιλά το ανθρωπινο Γένος ως Γλυκοφιλούσα, και συμπάσχει μετά των κλαιόντων ως Θρηνωδούσα, μα και χαίρει μετά των χαιρόντων ως Πάντων Χαρά.
Πλημμύρισε ο πιστός λαός του Θεού τις απανταχού εκκλησιές της ελληνικής επικράτειας για να καταθέσει ευλαβικά το γόνυ έμπροσθεν της Παναγιάς των Ελλήνων! Να εναποθέσει βάσανα και στεναγμούς σ᾿ Εκείνην, που γοργά υπακούει ως Γοργοϋπήκοος και αντιφωνεί και μεσιτεύει ως Αντιφώνισσα και Αντιφωνήτρια στον Κύριο και Υιό Της. Είναι η Βηματάρισσα που, από του «ιερού βήματος», σκέπει και φρουρεί τα βήματα των ανθρώπων! Είναι, συνάμα, η Γιάτρισσα που δεν ελησμόνησε ασθένειες και πάθη των ανθρώπων να ιατρεύει! Είναι η Παντάνασσα που επισκοπεί και φωτίζει, η Γαλακτοτροφούσα που τρέφει την πίστη και την αγάπη των πιστών.
Ακόμη ένα «Πάσχα» του Καλοκαιριού ολοκληρώθηκε, με τιμές προς τη Μεγαλόχαρη, από τη μια άκρη της Ελλάδος έως την άλλη. Μα τέτοια κοσμοσυρροή, όπως κατ᾿ ετος και συμβαίνει, είναι απόδειξη αδιάσειστη, τρανταχτή, διαπεραστική προς πάντας, πως ετούτα τα χώματα τα ελληνικά είναι ποτισμένα με αίμα Ηρώων και Αγίων, ανδρών και γυναικών, που ετελεύθησαν θυσιαστικά υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Εισέτι δε, είναι φωνή ορθόδοξη, που διαλαλεί προς τα πέρατα της Οικουμένης πως η πίστη η ορθόδοξη είναι συνυφασμένη με τον πιστό ετούτο λαό των Ελλήνων και πως σ΅ Εκείνην, στην Υπέρμαχο Στρατηγό, διδαχθήκαμε να καταφεύγουμε σε κάθε χαρά και δυσκολία της ζωής μας.
«Αι γενεαί πάσαι, μακαρίζομέν Σε, την μόνην Θεοτόκον» ψάλλουν μικροί και μεγάλοι, λειτουργημένοι και αλειτούργητοι, παιδιά όλοι του Θεού και της Παναγίας Μητρός Του. Και Εκείνη, ως Αγία Σκέπη φυλάττει και αποσοβεί, ως Ελεούσα ελεεί καθέναν που προστρέχει στη Χάρη Της, ως Θαλασσομαχούσα και Θαλασσινή σώζει τους ναυτικούς μας, ως Βρεφοκρατούσα και Βρεφουργήσασα περικρατεί τα νήπια, ως Γερόντισσα ενισχύει τους γέροντες, ως Γλυκιώτισσα γλυκαίνει κάθε ανθρώπινο δάκρυ και στεναγμό!
Μα και ως Δακρυρροούσα συντρέχει τα παιδιά Της, ως Δεόμενη προσεύχεται υπέρ της συμπαντικής κτίσης, ως Εγγυήτρια εγγυάται την ανθρώπινη σωτηρία και ως Εκκλησιάρχουσα μεσιτεύει και φυλάττει την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Συμπληρώθηκε ακόμη ένας Δεκαπενταύγουστος! Μα δεν θέλει κόπο πολύ, ώστε αβίαστα να διδαχθεί καθένας και να κατανοήσει, πως η πίστη της Ορθοδοξίας είναι βαθύτατα ριζωμένη στις καρδιές των Ελλήνων! Αβίαστα λέγω να κατανοήσει, πως Ορθοδοξία και Ελληνισμός, ετούτα τα δυο, χρόνια πολλά, μάς εστήριξαν και θέλουν και πάλι μας στηρίξουν!
