Η αιώνια σωτηρία της ψυχής μοναδικό μέλημα του χριστιανού
Την σωτηρίαν του αρχιτελώνου Ζακχαίου η οποία επήλθεν δια της μετανοίας, διηγείται ο ιερός ευαγγελιστής εις την σημερινήν περικοπήν. Ο Ζακχαίος, συναισθάνεται το μέγεθος της αμαρτωλότητός του. Επενδύει ως «απολωλός» προς τον Λυτρωτήν.
Αρχιμανδρίτης Κων/νος Χαραλαμπόπουλος
Την σωτηρίαν του αρχιτελώνου Ζακχαίου η οποία επήλθεν δια της μετανοίας, διηγείται ο ιερός ευαγγελιστής εις την σημερινήν περικοπήν. Ο Ζακχαίος, συναισθάνεται το μέγεθος της αμαρτωλότητός του. Επενδύει ως «απολωλός» προς τον Λυτρωτήν.
Η είδησις ότι κατέφθασεν εις την πόλιν του ο Κύριος, τον χαροποιεί. Νιώθει την ανάγκη να τον ιδεί, να τον ακούσει, να τον πλησιάσει. Άναψε εντός του, ο θείος πόθος της συναντήσεως. Η κατατομή του σώματός του (ότι τη ηλικία μικρός ην) δεν τον κάμπτει. Ανέρχεται επί της συκομορέας δια να έχη καλλιτέραν πρόσβασιν, δια να ιδή τον θείον Λυτρωτήν. Και εκεί, γίνεται η συνάντησις.
«Σπεύσον κατάβηθι» του λέγει ο Ιησούς και εκείνος σπεύδει ενώπιόν Του. Εις τον διάλογον όπου ακολουθεί, φαίνεται η μετάνοια του αρχιτελώνου, η ειλικρινής συντριβή και ο πόθος της αλλαγής πλεύσεως της ζωής του. Και φιλοξενείται υπ’ αυτού ο Κύριος, δια να επέλθη επ’ αυτόν και επί του οίκου Ζακχαίου, η σωτηρία. Αυτή είναι η μετάνοια, αδελφοί μου, πραγματική και αγία.
Αναγνώρισις, βαθεία συναίσθησις της αμαρτωλότητος, ειλικρινής εξομολόγησις και αλλαγή πορείας του βίου. Η μετάνοια, είναι δια τον ορθόδοξον χριστιανόν, η κλεις του ουρανού. Δεν πρέπει να αναβάλλη, να σπεύδη εις τον πνευματικόν του να εξομολογείται, να κοινωνή των αχράντων μυστηρίων, να διάγη βίον «εν πάσι ευσεβεία και σεμνότητι».
Όπισθεν του πνευματικού, ευρίσκεται ο Χριστός ο οποίος λύει τας αμαρτίας. Εις την θείαν κοινωνία, ευρίσκεται ο Χριστός, ο οποίος κατακαίει τας αμαρτίας της ψυχής. Και ημείς σήμερον, καθημερινώς ημπορούμεν να πλησιάζωμεν τον Κύριον εάν διαθέτομεν καθαρότητα ψυχής ως ο αρχιτελώνης Ζακχαίος.
Μοναδικόν μέλημα του χριστιανού καθ’ όλην την διάρκειαν της προσωρινής παραμονής του εν τω κόσμω τούτω, είναι η εξασφάλισις της αιωνίου σωτηρίας της ψυχής του.
Αυτό δυστυχώς, το λησμονούμεν. Νομίζομεν ότι η αιωνιότης, θα υπάρξη εις το σώμα μας και όχι εις την ψυχήν μας. Και έτσι καταδικαζόμεθα εις την στέρησιν της ουρανίου βασιλείας, αυτής δια την οποίαν παταμοί αίματος Αγίων, Μαρτύρων, ιερομαρτύρων εχύθησαν δια να την αποκτήσουν δια του παραδείγματος της εναρέτου ζωής των, της αταλαντεύτου πίστεως προς τον Χριστόν, της αλλαγής πλεύσεως της ζωής των.
Ζακχαίοι είμεθα όλοι, ιδίως εις την σημερινήν εποχήν, δύναμιν ψυχής όμως ωσάν αυτήν του Ζακχαίου, ελάχιστοι εξ ημών διαθέτουν.
