Η δημιουργία του σύμπαντος
Οι επιστήμονες διερευνούν το πως δημιουργήθηκε το Σύμπαν και η Γη και μια από τις θεωρίες, η πιθανότερη, είναι ότι αυτό έγινε με την λεγόμενη Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang).
Του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου
Οι επιστήμονες διερευνούν τον κόσμο που μας περιβάλλει και όσο μπορούν διερευνούν και αυτό που χαρακτηρίζεται Σύμπαν. Κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ότι μέσα σε όλο το Σύμπαν, τους γαλαξίες, η μικρή γη έχει το προνόμιο να έχη κάτοικο τον άνθρωπο που προσπαθεί να το διερευνά.
Οι επιστήμονες διερευνούν το πως δημιουργήθηκε το Σύμπαν και η Γη και μια από τις θεωρίες, η πιθανότερη, είναι ότι αυτό έγινε με την λεγόμενη Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang).
Όμως, κάθε αρχή έχει και το τέλος της. Ο θάνατος υπάρχει μέσα μας και γύρω μας. Γι’ αυτό οι επιστήμονες τώρα διερευνούν τα σχετικά με τον «θάνατο» του Σύμπαντος.
Τρεις οι θεωρίες για τον «θάνατο» του Σύμπαντος, ήτοι η «Μεγάλη Ψύξη», η «Μεγάλη Σχάση» και η «Μεγάλη Σύνθλιψη».
Διαβάζοντας τα σχετικά με τις τρεις αυτές θεωρίες για τον «θάνατο» του Σύμπαντος και το τέλος του κόσμου που θα συμβούν, κατά τους επιστήμονες μετά από δισεκατομμύρια έτη, σκέφθηκα ότι αυτές είναι υποθέσεις επιστημονικές που δημιουργούνται σαν να μην υπάρχη Θεός, ο οποίος κατευθύνει τον κόσμο, ή ενδεχομένως περιγράφεται ο τρόπος με τον οποίον ο Θεός επιτρέψη να τελειώση ο κόσμος. Όμως, δημιουργός του κόσμου είναι ο Θεός, η ουσιοποιός και ζωοποιός ενέργεια δημιούργησε και προνοεί για τον κόσμο και επομένως ο Θεός θα αποφασίση και την συνέχειά του και το τέλος του.
Ο Απόστολος Πέτρος για το θέμα αυτό γράφει στην καθολική του επιστολή: «Θα έλθει βεβαίως η μεγάλη ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου. Θα έλθει όμως έξαφνα, σαν κλέπτης κατά την νύκτα. Και κατά την ημέραν αυτήν οι ουρανοί θα παρέλθουν και θα εξαφανισθούν με απερίγραπτον βοήν και κρότον. Τα δε υλικά στοιχεία, από τα οποία αποτελούνται οι ουρανοί, θα αναφλεγούν και θα διαλυθούν και η γη και τα έργα, που υπάρχουν σ’ αυτήν, θα κατακαούν». (Β΄ Πετρ. 3,10). Και αμέσως πιο κάτω: «Να περιμένετε δε όχι με φόβον, αλλά με ελπίδα και χαράν, και να προχωρήτε με όρεξιν και ενδιαφέρον προς την παρουσίαν της μεγάλης εκείνης ημέρας του Θεού, κατά την οποίαν οι ουρανοί φλεγόμενοι από το πυρ θα διαλυθούν και τα υλικά στοιχεία του σύμπαντος καιόμενα και αυτά θα λυώσουν! Εμείς δε, οι Χριστιανοί, καινούργιους ουρανούς και καινούργιαν γην, σύμφωνα με την υπόσχεσιν του Θεού περιμένομεν, στους οποίους πλέον μονίμως θα κατοικεί η δικαιοσύνη και κάθε αρετή». (Β΄ Πετρ. 3, 12-13).
Προσμένουμε «καινούς ουρανούς και γην καινήν». Δεν απογοητευόμαστε από το τέλος, αλλά προσμένουμε τον νέον κόσμο.
Επίσης, σκέφτομαι ότι μιλάμε για «Μεγάλη Ψύξη», «Μεγάλη Σχάση» και «Μεγάλη Σύνθλιψη» του Σύμπαντος, ενώ αυτά τα βλέπουμε και στον μικρόκοσμο που ζούμε, στις οικογένειες και τις κοινωνικές σχέσεις μας. Εκεί παρατηρούνται η ψύξη, η σχάση και η σύνθλιψη. Ο,τι γίνεται στον μεγαλόκοσμο γίνεται με τραγικό τρόπο και στον μικρόκοσμο. Ψύχεται η αγάπη, διαιρείται η σχέση και επικοινωνία με αγαπητούς ανθρώπους, γίνεται σύνθλιψη των ανθρώπων λόγω συμφερόντων και σκοπιμοτήτων.
Τελικά αναπτύσσονται θεωρίες για τον «θάνατο» του Σύμπαντος και μας ξεφεύγει ο θάνατος που είναι μέσα μας και γύρω μας, αλλά και η ανακαίνιση που περιμένουμε.
