Ο Απόστολος της Κυριακής Η’ Λουκά
Ο Απόστολος της Κυριακής, 13 Νοεμβρίου 2022
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Εβρ. ζ΄ 26 – η’ 2)
Ἀδελφοί, τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος, ὃς οὐκ ἔχει καθ’ ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας. Ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀρχιερεῖς ἔχοντας ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον υἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον.
Κεφάλαιον δὲ ἐπὶ τοῖς λεγομένοις, τοιοῦτον ἔχομεν ἀρχιερέα, ὃς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς, τῶν Ἁγίων λειτουργὸς καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, ἣν ἔπηξεν ὁ Κύριος, καὶ οὐκ ἄνθρωπος.
Νεοελληνική Απόδοση:
Αδελφοί, τέτοιος αρχιερεύς πραγματικά μας έπρεπε, άγιος, άκακος, αμόλυντος, χωρισμένος από τους αμαρτωλούς και υψωμένος τώρα επάνω από τους ουρανούς, ο οποίος δεν έχει ανάγκη, όπως οι αρχιερείς, να προσφέρη θυσίας κάθε ημέρα, πρώτα διά τας δικάς του αμαρτίας και έπειτα διά τας αμαρτίας του λαού· αυτό το έκανε μια για πάντα, όταν προσέφερε τον εαυτόν του. Ο νόμος εγκαθιστά αρχιερείς ανθρώπους, οι οποίοι έχουν αδυναμίας. Τα λόγια όμως του όρκου, που εδόθηκε ύστερα από τον νόμο, εγκαθιστούν αιωνίως τον Υιό, τον τέλειο.
Το βασικό σημείο των όσων λέγομεν είναι τούτο: ότι έχομεν ένα τέτοιον αρχιερέα, ο οποίος εκάθησε εις τα δεξιά του θρόνου της Μεγαλωσύνης εις τους ουρανούς, όπου υπηρετεί τα Άγια των αγίων και την σκηνή την αληθινή, την οποίαν έστησε ο Κύριος και όχι άνθρωπος.
