Ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος για την «πλανεύτρα αμαρτία» στο χριστουγεννιάτικο μήνυμά του
Στην «πλανεύτρα αμαρτία» αποφάσισε να αναφερθεί στο χριστουγεννιάτικο μήνυμά του ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Το ότι έχουν περάσει 2.000 χρόνια από την εποχή της λυτρώσεως του ανθρώπου χωρίς να επικρατήσει η ειρήνη,ευθύνεται η πλανεύτρα αμαρτία»
Διαβάστε αναλυτικά την εγκύκλιο που απέστειλε ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος :
Αγαπητοί μου αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω.
«Ιδού γαρ ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ,
ότι ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ, ος εστιν Χριστός Κύριος, εν πόλει Δαυείδ».
(Λουκ. 2,11)
Με αυτό το μήνυμα του Αγγέλου προς τους αγραυλούντες ποιμένες της Βηθλεέμ αποκαλύπτεται το μέγα και παράδοξο Μυστήριο της γεννήσεως του Ανάρχου Θεού και της εξ Αυτού σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους.
Στην ταπεινή και άσημη φάτνη ενός σπηλαίου της Βηθλεέμ, μακρυά από τα βλέμματα των σπουδαίων, λαμβάνει ανθρώπινη μορφή και γεννάται ο Σωτήρ του κόσμου. Αυτό και μόνο το γεγονός, που μένει απαρατήρητο για τους πολλούς, είναι η αρχή της σωτηρίας του κόσμου, είναι η αρχή μιάς καινούργιας ζωής. «Αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών» (Ματθ. 1,21) είχε πάλι μηνύσει ο Άγγελος στον προστάτη της Παρθένου Ιωσήφ.
Όλοι οι θαυμάσιοι ύμνοι της σημερινής ημέρας των Χριστουγέννων τονίζουν αυτή την αλήθεια και καλούν ανθρώπους και Αγγέλους να δοξολογήσουν τον Σωτήρα του κόσμου:
«Ευφραίνεσθε δίκαιοι• ουρανοί αγαλλιάσθε• σκιρτήσατε τα όρη Χριστού γεννηθέντος» (Τροπάριο Χριστουγέννων).
Ο άγιος Γερμανός καλών τους πιστούς να ευφρανθούν «το μέγα μυστήριο εκδιηγούμενοι» αιτιολογεί την αγαλλίαση λέγων: «Το μεσότοιχο του φραγμού, που ξεχώριζε τον άνθρωπο από τον Θεό, διαλύθηκε.
Η φλογίνη ρομφαία, που εφύλαττε την πύλη του παραδείσου για να μη εισέλθη ξανά ο παρήκοος άνθρωπος, εγκαταλείπει την πύλη. Έτσι ημπορούμε να απολαύσωμε πάλι την τρυφή του Παραδείσου.
Ο αληθινός Θεός γίνεται άνθρωπος διά φιλανθρωπίαν».
Η άπειρη συγκατάβαση του Θεού Λόγου έχει σκοπό την σωτηρία του ανθρώπου από την καταδυναστεία της αμαρτίας και την ανάπλασή του εκ της φθοράς, που επιφέρει η ζωή της αμαρτίας.
Η αμαρτία λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος είναι «μητέρα της κολάσεως». Οι πρωτόπλαστοι αμάρτησαν με την απόρριψη του τρόπου ζωής, που τους εισηγήθηκε ο Θεός. Σε αυτού του είδους την αυτονόμηση ακολούθησαν πολλά δεινά για τον ίδιο τον άνθρωπο, για τις σχέσεις του με τον συνάνθρωπό του και για τον περιβάλλοντα κόσμο μέσα στον οποίο κατοικούσε.
Δεν έχομε κατανοήσει την κακή επιθυμία, που ασκεί η αμαρτία στη ζωή μας και για τον λόγο αυτό έχουμε παραδοθεί σε αυτήν, με αποτέλεσμα να υφιστάμεθα τις βασανιστικές της συνέπειες, χωρίς να ημπορούμε να προσδιορίσουμε την αιτία.
Κατά τους αγίους Πατέρας της Εκκλησίας μας, που εμελέτησαν και ανέλυσαν την προσωπικότητα του ανθρώπου, η αμαρτία:
α. Μετακινεί τον άνθρωπο από την κατά φύσιν ζωή στην παρά φύσιν. Τον βγάζει από τα όριά του και κυριολεκτικά τον παραμορφώνει.
β. Επιβαρύνει την λειτουργία της ψυχής και του σώματος και φυγαδεύει την ειρήνη, όπως έλεγε ο Δαβίδ: «Ουκ έστιν ειρήνη εν τοις οστέοις μου από προσώπου των αμαρτιών μου» (Ψ.37).
γ. Καθιστά ανάπηρη την διάνοια. Σκοτίζει και αποπροσανατολίζει τον νού και προκαλεί αναισθησία.
δ. Δεσμεύει την ανθρώπινη ελευθερία και δημιουργεί την ψευδαίσθηση, ότι η απόλαυση των ηδονών είναι ελευθερία. Έτσι καθιστα τον άνθρωπο αναίσχυντο.
ε. Προκαλεί φόβο και αγωνία και γίνεται αιτία πολλών νοσημάτων.
στ΄. Αποδιώκει την θεία Χάρη και αφήνει τον άνθρωπο μόνο, γυμνό και αβοήθητο.
ζ΄. Επιφέρει τον πνευματικό θάνατο. Ο χωρισμός της ψυχής από τον Θεό προκαλεί την θάνατο της ψυχής.
Η σάρκωση του Θεού ανέτρεψε την κυριαρχία της αμαρτίας.
«Λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε Φως μέγα και τοις εν σκότει και σκιά θανάτου καθημένοις Φως ανέτειλεν αυτοίς» (Ματθ. 4,16).
Η ενανθρώπηση του Χριστού, η σταύρωση και η ανάστασή Του ενίκησαν την αμαρτία. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός μας έδωσε υπόδειγμα ζωής, με την οποία επαναφέρουμε τον πλανηθέντα εαυτό μας στον φυσικό δρόμο. Η αμαρτία δεν είναι πιά κυρίαρχη, αλλά με την χάρη του Αγίου Πνεύματος και τον προσωπικό μας αγώνα υπερνικάται και νεκρώνεται.
Κάθε άνθρωπος ζεί τη δική του κόλαση, τις προσωπικές του αμαρτίες και τα δικά του βάσανα.
Εκτός όμως από τον άνθρωπο και στην κοινωνία η αμαρτία έχει απλωθεί με επιδημικές διαστάσεις. Η κόλαση της κοινωνικής αμαρτίας με τις διαιρέσεις, φιλοδοξίες, φιλαρχίες, με τη λατρεία του χρήματος και την θεοποίηση της σάρκας καθιστά την ζωή αφόρητη και τον ωραίο κόσμο, που εδημιούργησε για μας ο Θεός, μεταβάλλει σε κόλαση.
Πιό βασανιστική ακόμα είναι η κόλαση της οικολογικής αμαρτίας, την οποία η απληστία και η πλεονεξία έχει καταστήσει απειλητική για τον ίδιο τον άνθρωπο και την φύση. Τα καμένα δάση, τα νεκρά ποτάμια, οι μολυσμένες λίμνες και θάλασσες, το φωτοχημικό νέφος, τα τοξικά απόβλητα, οι τσιμεντουπόλεις, είναι μερικές μορφές της οικολογικής αμαρτίας, από την οποία θα μας σώσει μόνο ο Θεός.
Αγαπητοί μου αδελφοί και τέκνα της Εκκλησίας.
Καί σήμερα, στην εποχή, που έχει φουντώσει η αμαρτία σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, είναι ανάγκη να βιώσουμε την ανάπλαση του κόσμου εν τω Χριστώ και να αποτινάξουμε τον βαρύ κλοιό της.
Το ότι έχουν περάσει 2.000 χρόνια από την εποχή της λυτρώσεως του ανθρώπου χωρίς να επικρατήσει η ειρήνη, δεν απαξιώνει την αγάπη του Θεού, αλλά τον ίδιο άνθρωπο, που έστρεψε την πλάτη του στον Σωτήρα του κόσμου και παραδόθηκε στην πλανεύτρα αμαρτία.
Είναι δε φοβερό αυτό, που συμβαίνει εσχάτως με την θρησκευτική τρομοκρατία, εν ονόματι του Θεού να απλώνεται ο τρόμος και η καταστροφη από άκρο σε άκρο της γης. Ο Θεός δεν έχει καμμία σχέση με τη βία και τον όλεθρο. Είναι «Θεός ειρήνης, πατήρ οικτιρμών ειρήνην παρεχόμενος».
Μέσα στον ορυμαγδό και το πανδαιμόνιο ακούγεται το Αγγελικό μήνυμα, ότι «ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ» …, ως η μόνη παρηγοριά για εκείνους, που ανήκουν στον Χριστό και θέλουν να ζούν τη ζωή του Χριστού.
Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρ του κόσμου. Θέλει και δύναται, αρκεί να θέλουμε και εμείς. Θεωρώ, ότι τα φετινά Χριστούγεννα είναι τα πιο ταραχώδη για όλο τον κόσμο.
Εμείς, ως Χριστιανοί, «ου μη φοβηθώμεν, ουδ΄ ου μη ταραχθώμεν, ότι μεθ΄ ημών ο Θεός» (Ύμνος Μεγάλου Αποδείπνου). Να μείνουμε προσηλωμένοι στον Σωτήρα μας και μεταξύ μας συνδεδεμένοι με τον ισχυρό δεσμό της αγάπης.
«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».
Μετά ενθέρμων ευχών και πατρικής αγάπης.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
