H εορτή του Αγίου Συμεών Θεσσαλονίκης στον Σταυρό Ημαθίας

• Dogma
• 16 Σεπτεμβρίου 2018
• 18:08

Με την καλούμενη θρησκευτική ευλάβεια και τάξη εορτάστηκε η μνήμη του Αγίου Συμεών Θεσσαλονίκης στον Σταυρό Ημαθίας.

Το Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Σταυρού επί τη εορτή του Αγίου Συμεών Θεσσαλονίκης.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :

«Ἀνακαθάρας τόν νοῦν, τῶν πα­θῶν τῆς συγχύσεως, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, οἰκητήριον γέγονας».

Μέ αὐτούς τούς λόγους ὁ ἱερός τῆς Ἐκκλησίας ὑμνογράφος περι­γρά­φει ἐν συντομίᾳ τή ζωή καί τήν πνευματική πορεία τοῦ ἑορ­τα­ζομένου σήμερα μεγάλου Πα­τρός τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ἁγίου Συ­μεών, ἀρχιεπισκόπου Θεσ­­σαλονί­κης, τοῦμυσταγωγοῦ, τόν ὁποῖο ἰδι­αιτέρως τιμοῦμε στήν ἐνορία σας.

Περιγράφει ὅμως συγχρόνως καί τήν πνευματική πορεία τήν ὁποία πρέπει νάἀκολουθεῖ κάθε πιστός, διότι ἡ πορεία τῆς ζωῆς τοῦ ἁγίου Συμεών δέν εἶναι διαφορετική ἀπό τήν πορεία τῆς ἐν Χριστῷ ζω­ῆς, καί ἡ πορεία τῆς ζωῆς κάθε πι­στοῦὀφείλει νά ἀκολουθεῖ τήν πο­ρεία τῆς ζωῆς τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τούς ἁγίους. Τούς τιμᾶ, γιατί αὐτοί ἐπέ­τυχαν τόν κοινό στόχο ὅλων τῶν πιστῶν, τόν ἁγιασμό τους, καί ἔ­φθασαν στήν ἁγιότητα. Καί ἡ ἁγιό­τη­τα, ἀδελφοί μου, δέν εἶναι προ­νό­μιο ἤ στόχοςὁρισμένων μό­νο ἀν­θρώ­πων. Εἶναι καί πρέπει νά εἶναι σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ κάθε πι­στοῦ, τοῦ κα­θενός ἀπό ἐμᾶς, κλη­ρικῶν καί λαϊ­κῶν, διότι ὁ ἁγια­σμός μας εἶναι ἡπροϋπόθεση γιά νά δοῦμε καί νά συναντή­σου­με τόν Θεό.

Γι᾽ αὐτό καί ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος μᾶς προτρέπει: «διώκετε … τόν ἁγιασμόν, οὗ χω­ρίς οὐδείς ὄψετε τόν Κύριον».

Αὐτόν τόν ἁγιασμό ἐπέτυχε καί ὁ ἅγιος Συμεών μέ τόν τρόπο πού πε­ριγράφει ὁἱερός ὑμνογράφος. Τόν ἐπέτυχε «ἀνακαθάρας τόν νοῦν τῶν παθῶν τῆς συγχύσεως». Τόν ἐπέτυχε καθαρίζοντας τόν νοῦ του καί τόν ἐσωτερικό του κό­σμοἀπό τήν ἀναταραχή καί τή σύ­γχυση καί τή σκόνη πού προ­κα­λοῦν τά πάθη. Διότι τά πάθη δέν εἶναι ἡ φυσική κατάσταση τοῦ νοῦ καί τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἀλ­λά ὅταν τά ἀφήσουμε νά εἰσέλ­θουν στήν ψυχή μας καί πο­λύ πε­ρισσότερο, ὅταν τά ἀφή­σουμε νά ριζώσουν καί νά ἐπεκταθοῦν, τότε παρενοχλοῦν καί ἐκδιώκουν ὅ,τι καλό ὑπάρχει μέσα στήν ψυχή μας καί προσπαθοῦν νά ἀποσπάσουν καί νά παρασύρουν τόν νοῦμέ ἐφάμαρτους λογισμούς καί νά δη­μιουργήσουν ταραχή καί ἀνη­συ­χία, ὥστε νά φέρουν τόν ἄνθρωπο σέ δύσκολη θέση ἤ καί σέ ἀπόγνω­ση καί νά μπορέσουν στή συνέχεια εὔ­κολα νά τόν παρασύρουν στό κα­κό καί τήν κα­τα­στροφή.

Ἄν ὅμως ὁ πιστός προσπαθεῖ νά καθαρίζει τόν νοῦ καί τήν ψυχή του ἀπό τά πάθη, ὅπως ἔκανε ὁ ἅγιος Συμεών, τότε ἀνοίγει τόν χῶ­ρο γιά νά εἰσέλθει μέσα του τό Πανάγιο Πνεῦμα, γιά νά ἔλθει ὁ Θεός καί νά κατοικήσει στήν ψυχή του καί νά μεταποιήσει τόν ἄν­θρωπο σέ ναό πνευματικό καί σέ κατοικητήριό του, ὁλοκληρώνο­ντας ἔτσι τόν ἁγιασμό πού ἄρχισε μέ τήν προσπάθειά του νά ἀπαλ­λα­γεῖ ἀπό τά πάθη.

Πῶς ὅμως μπορεῖ νά τό ἐπιτύχει αὐτό ὁ ταπεινός καί ἀδύναμος ἄν­θρωπος; Μᾶς τό διδάσκει καί αὐτό, ἀδελφοί μου, ὁ ἑορταζόμενος ἅγι­ος Συμεών μέσα ἀπό τά θεό­πνευ­στα συγγράμματά του καί ἰδιαι­τέ­ρως μέσα ἀπό τήν Ἑρμηνεία τῆς θείας Λειτουργίας.

Μᾶς διδάσκει, λοιπόν, ὅτι ἡ κά­θαρση τῶν παθῶν καί ὁ ἁγιασμός τῶν πιστῶν συντελεῖται μέσα στά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας. Μέ τό μυστήριο τοῦ θείου βαπτίσματος καί τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως κα­θα­ρίζεται ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν ἁμαρτίαἀλλά καί λαμβάνει τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τή δύναμη γιά νά ἀγωνισθεῖ ἐναντίον τῆςἁμαρ­τίας καί τῶν πα­θῶν.

Μέ τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχα­ριστίας λαμβάνει τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦπού εἶναι φάρ­μακο ἀθανασίας, ἀλλά συγ­χρό­­νως, κοινωνώντας τόν Χριστό καί, λαμβάνοντάς τον μέσα του ὁ πι­στός ἔχει τήν παρουσία του σέ ὅλη τήν ὕπαρξή του γιά νά τόν ἁγιάζει, γιά νά τόν ἐνισχύει καί γιά νά τόν προστατεύει ἀπό τίς ἐπιθέσεις τοῦ πονηροῦ καί τήν ἁ­μαρτία.

Kαί αὐτή τή δυνατότητα δέν τήν ἔχει ὁ πιστός μόνο ἐφάπαξ, μόνο δηλαδή μία φο­ρά στή ζωή του, ἀλλά μπορεῖ  καί πρέπει νά τήν ἀνανεώνει διά βίου, ὥστε νά κα­θαίρει συνεχῶς τήν ψυχή του ἀπό τά πάθη, τίς ἀδυναμίες, τά ἐλατ­τώ­ματα καί τίς πτώσεις του καί νά ἔχει ὅσο εἶναι δυνατόν πε­ρισσό­τε­ρο «ἐνοικοῦντα καί μένο­ντα» στήν ψυχή του τόν Χριστό γιά νά τόν ἁγιάζει καί νά τόν ἐνισχύει στόν ἀγώνα του γιά τόν ἁγιασμό του.

Ἔτσι ἔζησε, ἔτσι ἀγωνίσθηκε καί ἔτσι ἁγιάσθηκε ὁ ἑορταζόμενος ἅγι­ος Συμεών,ὥστε νά μπορεῖ νά κατανοεῖ τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ καί νά τά ἀναλύει καί μέ τάὑπέροχα συγγράμματά του.

Ἄς ἀποτελέσει, λοιπόν, ἡ σημερι­νή ἑορτή μία ἀφορμή καί γιά ὅ­λους ἐμᾶς πούἤρθαμε νά τι­μή­σουμε σήμερα τή μνήμη τοῦ ἁγίου Συμεών, γιά νά προσανα­το­λίσουμε τή ζωή μας ἀνάλογα μέ τή δική του καί νά ἀκολουθή­σου­με τόν δρόμο τοῦ ἁγιασμοῦπού μᾶς συ­στήνει μέ τή ζωή καί τό ἔρ­γο του.