Η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως στη Σύμη
Κατὰ τὴν σημερινὴ Κυριακή, ποὺ βρισκόμαστε στὸ μέσον της Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ὑψώνει τὸν Τίμιο Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ μᾶς δίδει τὴν ἀφορμὴ, ὥστε νὰ ἐμβαθύνουμε στὸ μυστήριο αὐτὸ τοῦ Σταυροῦ, ἀναζητώντας τὴν μοναδικὴ διέξοδο τοῦ θανάτου ποὺ εἶναι ἡ διὰ τοῦ Σταυροῦ Ἀνάσταση.
Εχθές, 7η Ἀπριλίου 2024 Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος προσέφερε τήν ἀναίμακτη Θεία Λατρεία καί τό θυμίαμα τῆς προσευχῆς τοῦ εὐσεβοῦς Λαοῦ στό Ἱ. Θυσιαστήριο τοῦ ἱστορικοῦ Ἐνοριακοῦ Ναοῦ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τῆς Σύμης, ἔχων συλλειτουργό του τόν π. Γεώργιο Κακακιό, ἐνῶ τό ἱ. Ἀναλόγιο διακόνησαν οἱ Ἱεροψάλτες κ. Ἐλευθέριος Ξηράκης καί κ. Χαράλαμπος Κατσιμπρής μεθ’ ἑτέρων.
Ὁ Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στόν Ὄρθρο στό τέλος τοῦ ὁποίου ἔγινε ἡ Τελετή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, ὅπου προσκύνησε καί εὐλόγησε ἐν συνεχείᾳ διά τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τό ἐκκλησίασμα. Ἀκολούθως τέλεσε τήν Θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἀναφερόμενος στό εὐαγγελικό του κήρυγμα περί τῆς ἀνεκτίμητης ἀξίας τῆς ψυχῆς μας, γιά τήν σωτηρία τῆς ὁποίας ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος καί ἑκουσίως ὑπέστη τόν διά τοῦ Σταυροῦ θάνατο.
Κατὰ τὴν σημερινὴ Κυριακή, ποὺ βρισκόμαστε στὸ μέσον της Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ὑψώνει τὸν Τίμιο Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ μᾶς δίδει τὴν ἀφορμὴ, ὥστε νὰ ἐμβαθύνουμε στὸ μυστήριο αὐτὸ τοῦ Σταυροῦ, ἀναζητώντας τὴν μοναδικὴ διέξοδο τοῦ θανάτου ποὺ εἶναι ἡ διὰ τοῦ Σταυροῦ Ἀνάσταση.
Κατωτέρω παρατίθεται σέ νεοελληνική ἀπόδοση καί τό Συναξάριο τοῦ Τριωδίου:
«Ἐπειδή με τήν νηστεία τῶν σαράντα ἡμερῶν καί ἐμεῖς κατά κάποιο τρόπο σταυρωνόμαστε καί γινόμαστε νεκροί ἀπό τά πάθη καί αισθανόμαστε πικρία, μέ τό νά πέφτουμε σέ ἀκηδία καί νά ἀπογοητευόμαστε, γιά τόν λόγο αὐτό τοποθετεῖται μπροστά μας ὁ Τίμιος καί ζωοποιός Σταυρός, για νά μᾶς ἐνισχύσει καί νά μᾶς στηρίξει καί νά μᾶς θυμίσει τό πάθος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί κατά κάποιο τρόπο μᾶς παρηγορεῖ καί μᾶς λέει ὅτι, ἄν ὁ Θεός μας σταυρώθηκε για μᾶς, τί πρέπει ἐμεῖς νά κάνουμε γι’ Αὐτόν;
Ἔτσι ἡ σύγκριση μέ τά πάθη τοῦ Κυρίου καί ἡ υπενθύμισή τους καί ἡ ἐλπίδα τῆς δόξας πού ἀπορρέει ἀπό τόν Σταυρό ἐλαφρώνει τούς κόπους τῆς νηστείας. Γιατί, ὅπως ὁ Σωτῆρας μας ἀνέβηκε στόν Σταυρό καί δοξάστηκε μέ τήν ἀτιμωτική περιφορά καί τήν πικρή χολή, έτσι πρέπει νά κάνουμε καί ἐμεῖς γιά νά δοξαστοῦμε μαζί Του, ἔστω καί ἄν γιά τήν ὥρα ὑποφέρουμε κάτι δυσάρεστο.
Εἶναι καί ἄλλος λόγος: Ὅπως ἐκεῖνοι πού βαδίζουν δρόμο δύσκολο καί μακρύ καί αποκάμνουν ἀπό τόν κόπο, ἄν τύχει καί βροῦν κανένα δέντρο πού νά κάνει καλή σκιά, κάθονται λίγο καί ξεκουράζονται, καί ἀνανεωμένοι σηκώνονται καί βαδίζουν καί τόν ὑπόλοιπο δρόμο τους, ἔτσι καί ἐδῶ στόν καιρό τῆς νηστείας καί στήν μέση τοῦ κοπιαστικοῦ δρόμου της φυτεύθηκε ἀπό τούς ἁγίους πατέρες ὁ ζωηφόρος Σταυρός, για νά μᾶς δίνει ἄνεση καί ἀναψυχή καί γιά νά κάνει ἐλαφρούς καί εὐκινήτους πρός τούς ὑπολοίπους κόπους αὑτούς πού κουράστηκαν.
Ἤ, ὅπως ὅταν πρόκειται νά ἔρθει ἕνας βασιλιάς, προπορεύονται οἱ σημαίες καί τά σκῆπτρα του καί μετά ἀπ’ αὐτά ἔρχεται καί ὁ ἴδιος νικητής καί θριαμβευτής, καί χαίρεται μαζί του καί ὁ λαός, ἔτσι καί ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ἐπειδή πρόκειται, ὕστερα ἀπό λίγο, νά μᾶς δείξει τήν νίκη Του κατά τοῦ θανάτου καί νά παρουσιαστεῖ δοξασμένος κατά τήν ἡμέρα τῆς ἀναστάσεως, ἔστειλε προηγουμένως τό σκήπτρο του, τήν βασιλική Του σημαία, τόν ζωοποιό Σταυρό, ὁ ὁποῖος γεμίζει τίς καρδιές μας ἀπό πολλή χαρά καί ἀναψυχή καί μᾶς ἑτοιμάζει νά υποδεχτοῦμε μετά ἀπό λίγο καί τόν ίδιο τόν Βασιλιά καί νά τόν ἀνευφημήσουμε ὡς λαμπρό θριαμβευτῆ.
Καί αὐτό γίνεται στό μέσο τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, γιατί ἡ ἁγία Τεσσαρακοστή μοιάζει μέ τήν πικρή πηγή τῆς Μερρᾶς γιά τήν συντριβή τοῦ σώματος καί για τήν πικρία καί ἀκηδία, πού προέρχεται ἀπό τήν νηστεία. Καθώς λοιπόν ὁ προφήτης Μωυσῆς ἔβαλε τό ξύλο πού τοῦ ἔδειξε ὁ Θεός μέσα σ’ αὐτήν τήν πηγή καί τήν γλύκανε, ἔτσι καί ὁ Θεός πού μᾶς πέρασε ἀπό τήν νοητή Ἐρυθρά θάλασσα καί τόν νοητό Φαραώ, γλυκαίνει μέ τό ζωοποιό Ξύλο τοῦ Τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ τήν πικρία ἀπό τήν νηστεία καί μᾶς παρηγορεῖ πού εἴμαστε σάν στήν ἔρημο, ὥσπου νά μᾶς ἐπαναφέρει στή νοητή Ἱερουσαλήμ μέ τήν ἀνάστασή Του.
Ἀλλά ὑπάρχει καί ἄλλος λόγος. Ἐπειδή δηλαδή ὁ Σταυρός λέγεται καί εἶναι Ξύλο ζωῆς, καί ἐκεῖνο τό ξύλο (τό δέντρο) τῆς ἁγίας Γραφῆς ἦταν φυτεμένο στήν μέση τῆς Ἐδέμ, γι’ αὑτό καί οἱ θειότατοι πατέρες ταιριαστά φύτεψαν τό Ξύλο τοῦ Σταυροῦ στήν μέση τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, γιά νά ὑπενθυμίσουν τήν λαιμαργία τοῦ Ἀδάμ καί συγχρόνως νά παραστήσουν τήν ανάκλησή του μέσῳ αὐτοῦ τοῦ Ξύλου, διότι τρώγοντας ἀπό αὐτό τό Ξύλο όχι μόνο δεν πεθαίνουμε, ἀλλά καί ζωοποιούμαστε.
Με τήν δύναμη τοῦ Σταυροῦ σου, Χριστέ, Θεέ μας, φύλαξε κι ἐμᾶς ἀπό τούς πειρασμούς τοῦ ἐχθροῦ καί ἀξίωσέ μας νά προσκυνήσουμε τά θεῖα σου Πάθη καί τήν ζωηφόρο Ἀνάσταση, ἀφοῦ περάσουμε μέ εὐκολία τό στάδιο τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, καί ελέησέ μας ὡς μόνος ἀγαθός καί φιλάνθρωπος».
