Καισαριανής Δανιήλ: Η πνευματική σπορά στην Εκκλησίας μας
Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ
Μία νέα περίοδος πνευματικής σποράς και καλλιεργείας στο «γεώργιον του Θεού» (Προς Κορινθίους Α΄ γ΄, 9) εκτείνεται μπροστά μας. Θα θέσουμε «την χείρα επ’ άροτρον» (Λουκά θ΄ 62) για να ετοιμάσουμε τις ψυχές να δεχθούν τον θείο σπόρο που είναι ο «λόγος του Θεού» (Λουκά η΄ 11). Θα αρχίσουμε και πάλι να αναπτύσσουμε τα ποιμαντικά προγράμματά μας για την πνευματική οικοδομή, ιδιαιτέρως μάλιστα των νέων με την διδασκαλία του νόμου του Θεού και την καθοδήγηση να σέβονται το θέλημα του Θεού. Ο σεβασμός αυτός εκφράζεται με την τήρηση των θείων εντολών που εξασφαλίζουν την αιώνια ζωή (Ματθαίου ιθ΄ 16-22). Στον Τομέα της Χριστιανικής Αγωγής των Νέων μας συμπεριλαμβάνονται όλες οι δραστηριότητες και τα ενοριακά Προγράμματα που καλλιεργούν τις νεανικές ψυχές. Μεταξύ αυτών, συγκαταλέγονται τα Κατηχητικά Σχολεία για τους Μαθητές και τις Μαθήτριες όλων των ηλικιών, της Προσχολικής, του Δημοτικού, του Γυμνασίου και του Λυκείου με την συνεργασία, με την προθυμία, με την υπευθυνότητα, με τον ζήλο και την αυτοθυσία όλων των στελεχών του Τομέα της Χριστιανικής Αγωγής της Νεότητος που διακονούν στην Εκκλησίας μας.
Σημειώνουμε βασικές αρχές της διακονίας αυτής, ώστε η πνευματική σπορά να αποφέρει καρπούς στον επουράνιο Γεωργό που σπέρνει τον λόγο Του στις ψυχές των ανθρώπων.
Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, ανέφερε: «Εσείς συνηθίζετε να λέτε τέσσερις μήνες ακόμη, κι έφτασε ο θερισμός. Εγώ σας λέω: σηκώστε τα μάτια σας και κοιτάξτε τα χωράφια. Ασπροκοπούν από τα στάχυα τα ώριμα, έτοιμα κιόλας για το θερισμό. Ο θεριστής αμείβεται για τη δουλειά του και συνάζει καρπό για την αιώνια ζωή, έτσι ώστε μαζί να χαίρονται κι αυτός που σπέρνει κι αυτός που θερίζει. Γιατί εδώ αληθεύει η παροιμία άλλος σπέρνει, κι άλλος θερίζει. Εγώ σας έστειλα να θερίσετε καρπό που γι’ αυτόν εσείς δεν κοπιάσατε. Άλλοι μόχθησαν, κι εσείς μπήκατε εκεί να θερίσετε το δικό τους κόπο». Πολλοί από τους Σαμαρείτες εκείνης της πόλης πίστεψαν σ’ αυτόν, εξαιτίας της μαρτυρίας της γυναίκας που έλεγε: Μού είπε όλα όσα έχω κάνει. Όταν λοιπόν οι Σαμαρείτες ήρθαν κοντά Του, τον παρακαλούσαν να μείνει μαζί τους κι έμεινε εκεί δύο ημέρες. Έτσι, πίστεψαν πολύ περισσότεροι ακούγοντας τα λόγια του κι έλεγαν στη γυναίκα: Η πίστη μας δεν στηρίζεται πια στα δικά σου λόγια, γιατί εμείς οι ίδιοι τον έχουμε τώρα ακούσει και ξέρουμε πως πραγματικά αυτός είναι ο σωτήρας του κόσμου, ο Χριστός».
Αφιέρωση, Κατάρτιση, Κατανόηση.
Θα διατυπώσουμε τρεις ουσιώδεις προϋποθέσεις που πρέπει να διέπουν την διακονία στον Τομέα αυτό όλων μας.
Πρώτη προϋπόθεση είναι η αφιέρωση.
Όσοι θέλουν στην ζωή τους να υπηρετήσουν τον Κύριο και την αποστολή Του, πρέπει να είναι αποφασισμένοι να τα θυσιάσουν όλα για τον Κύριο. Οι Άγιοι Απόστολοι «αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ» (Λουκά ε΄ 11). Επειδή αφιερώθηκαν ολοκληρωτικά στην αποστολή που τους ανέθεσε ο Κύριος, δικαιολογημένα μπόρεσαν να ρωτήσουν τον Κύριο «ιδού ημείς αφήκαμεν πάντα και ηκολουθήσαμέν σοι· τι άρα έσται ημίν;» (Ματθαίου ιθ΄ 27). Ο Κύριος, όταν οι δύο απόστολοι Ιάκωβος και Ιωάννης ζήτησαν πρόσκαιρα επίγεια αξιώματα, διόρθωσε την σκέψη τους, υποδεικνύοντάς τους ότι είναι άτοπο οι δικοί Του Μαθητές να ελπίζουν ότι θα απολαύσουν επίγειες τιμές (Ματθαίου κ΄ 20-28).
Στην υμνολογία της Μεγάλης Δευτέρας δύο τροπάρια των Αποστίχων των Αίνων αναφέρονται σ’ αυτό το θέμα:
«Κύριε, προς το μυστήριον το απόρρητον της σης οικονομίας, ουκ εξαρκούσα η των εκ Ζεβεδαίου μήτηρ, ητείτό σοι προσκαίρου βασιλείας τιμήν, τοις εαυτής δωρήσασθαι τέκνοις· αλλ᾿ αντί ταύτης, ποτήριον θανάτου επηγγείλω πιείν τοις φίλοις σου, ο ποτήριον προ τούτων, πιείν ο αυτός έλεγες, αμαρτημάτων καθαρτήριον. Διό σοι βοώμεν· η σωτηρία των ψυχών ημών, δόξα σοι».
«Κύριε, τα τελεώτατα φρονείν, τους οικείους παιδεύων Μαθητάς, μη ομοιούσθαι τοις έθνεσιν έλεγες, εις το κατάρχειν των ελαχιστοτέρων· ουχ ούτω γαρ έσται υμίν τοις εμοίς Μαθηταίς, ότι πτωχός θέλων υπάρχω, ο πρώτος ούν υμών, έστω πάντων διάκονος, ο δε άρχων, ως ο αρχόμενος, ο προκριθείς δε ως ο έσχατος· και γαρ ελήλυθα αυτός τω πτωχεύσαντι Αδάμ διακονήσαι, και λύτρον δούναι αντί πολλών, την ψυχήν των βοώντων μοι· Δόξα σοι».
Την ενσυνείδητη και ολοκληρωτική αφιέρωση απαίτησε ο Κύριος και στις περιπτώσεις άλλων υποψηφίων μαθητών Του (Λουκά θ΄ 57-62).
Δεύτερη προϋπόθεση είναι η εκπαίδευση-προετοιμασία-κατάρτιση
Ο Κύριος προκειμένου να αποστείλει τους Μαθητές Του στο κήρυγμα του Ευαγγελίου, τούς προετοίμασε, ώστε να κατανοήσουν τα «μυστήρια της βασιλείας του Θεού» (Ματθαίου ιγ΄ 11) και εν συνεχεία τους απέστειλε να κηρύξουν.
Αυτό που προέχει και είναι αναγκαίο στην δική μας εργασία είναι το να καταρτισθούμε για να καταρτίσουμε κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο: «Καθαρθήναι δεί πρώτον, είτα καθάραι· σοφισθήναι, και ούτω σοφίσαι· γενέσθαι φως, και φωτίσαι» (Απολογητικός της εις τον Πόντον φυγής ένεκεν, PG 35, 480).
Τρίτη προϋπόθεση είναι η κατανόηση
Ο εργάτης του Ευαγγελίου λαμβάνει υπ’ όψιν του στην εργασία του το περιβάλλον, την κατάσταση του κόσμου, και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και προβλήματα. Ζει στην εποχή του και διαλέγεται με την εποχή του και τις ανησυχίες και αναζητήσεις της.
