Μεθεόρτια αρχιερατική θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Κουλούρας
Την Κυριακή 14 Δεκεμβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε μεθεορτίως και κήρυξε το θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου και Αγίου Σπυρίδωνος στην Κουλούρα Ημαθίας.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου
«Ὅταν ὁ Χριστός φανερωθῇ, ἡ ζωή ἡμῶν, τότε καί ὑμεῖς σύν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ».
Κυριακή τῶν ἁγίων Προπατόρων τοῦ Κυρίου μας, καί καθώς ἐγγίζουμε στή μεγάλη ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, καθώς πλησιάζουμε στήν ἡμέρα κατά τήν ὁποία ὁ Θεός «ἐφανερώθη ἐν σαρκί», ὁ Υἱός δηλαδή καί Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔλαβε τήν ἀνθρώπινη σάρκα καί ἐμφανίσθηκε ὡς βρέφος μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ἀποκαλύπτει δύο σημαντικές ἀλήθειες τίς ὁποῖες θά πρέπει νά γνωρίζουμε καί νά ἔχουμε διαρκῶς ὑπόψη μας.
Ἡ πρώτη ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἡ ζωή μας.
«Ὅταν ὁ Χριστός φανερωθῇ, ἡ ζωή ἡμῶν», ὅταν θά φανερωθεῖ ὁ Χριστός, ἡ ζωή μας, ἀκούσαμε τόν ἀπόστολο Παῦλο νά λέγει σήμερα στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα.
Γιατί ὅμως λέγει ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἡ ζωή μας;
Τό λέγει πρωτίστως γιατί ὁ Χριστός εἶναι ὁ χορηγός τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, διότι ἡ ζωή μας ὀφείλεται στόν Τριαδικό Θεό, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔπλασε «ἐκ τοῦ μή ὄντος», ἀπό τήν ἀνυπαρξία, καί μᾶς χάρισε τή ζωή.
Εἶναι ἡ ζωή μας, γιατί, ὅπως ὁ ἴδιος μᾶς βεβαιώνει, αὐτός εἶναι «ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή».
Εἶναι ἡ ζωή μας, γιατί ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος «ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή», μᾶς χαρίζει τή ζωή, ἀνασταίνοντάς μας ἀπό τόν θάνατο πού προκαλεῖ ἡ ἁμαρτία.
Δέν εἶναι ὅμως ὁ Χριστός μόνο ὁ χορηγός τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς μας. Εἶναι καί ὁ χορηγός τῆς κατά Θεόν ζωῆς μας. Ὁ Χριστός εἶναι αὐτός, ὁ ὁποῖος μέ τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν διά τοῦ μυστηρίου τοῦ βαπτίσματος καί τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως μᾶς ἀναγεννᾶ στή νέα ζωή, καί μέ τό Εὐαγγέλιό του, τίς ἐντολές καί τό θέλημά του μᾶς καθοδηγεῖ γιά νά ζήσουμε τήν ἐν Χριστῷ ζωή.
Χωρίς τόν Χριστό ἡ ἀνθρώπινη ζωή μας δέν θά εἶχε νόημα, γιατί θά ἤμασταν, ὅπως γράφει καί πάλι ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «νεκροί τῇ ἁμαρτίᾳ», νεκρωμένοι ἀπό τήν ἁμαρτία καί τά πάθη μας πού ἰσοδυναμοῦν μέ τόν θάνατο, ἤ θά ἴσχυε καί γιά ἐμᾶς αὐτό πού λέγει τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ στήν Ἀποκάλυψη, ὅτι «ὄνομα ἔχεις ὅτι ζῇς καί νεκρός εἶ». Θά ἤμασταν δηλαδή κατ᾽ ὄνομα ζωντανοί, ἀλλά στήν πραγματικότητα νεκροί.
Ἡ δεύτερη ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὁ Χριστός προσφέροντάς μας τή δυνατότητα νά ζήσουμε τήν ἐν Χριστῷ ζωή, ἐφαρμόζοντας τίς ἐντολές του, καθαίροντας τήν ψυχή μας ἀπό τά πάθη καί τίς ἁμαρτίες μας, ἑνούμενοι μαζί του μέ τά ἱερά μυστήρια καί κατ᾽ ἐξοχήν μέ τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, στό ὁποῖο κοινωνοῦμε τό Σῶμα του καί τό Αἷμα του, μᾶς χαρίζει καί τήν προοπτική τῆς αἰωνίου ζωῆς, ἡ ὁποία ὄχι μόνο δέν ἔχει τέλος, ἀλλά καί εἶναι ἡ ζωή γιά τήν ὁποία μᾶς ἔπλασε ὁ Θεός, γιά νά ζοῦμε δηλαδή αἰώνια μέσα στή χαρά τῆς παρουσίας του καί νά ἀπολαμβάνουμε καί ἐμεῖς τή δόξα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί τή δόξα τήν ὁποία θά χαρίσει στούς ἐκλεκτούς του, ὅταν «οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρός αὐτῶν».
Σέ αὐτή τή δόξα ἀναφέρεται καί ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος γράφοντας πρός τούς Κολασσαεῖς, ἡ ὁποία θά γίνει πραγματικότητα, ὅταν ὁ Χριστός θά φανερωθεῖ κατά τήν ἡμέρα τῆς δευτέρας του Παρουσίας.
Ὅμως μέρος αὐτῆς τῆς δόξας ἀπολαμβάνουν ἤδη οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, τούς ὁποίους δοξάζει ὁ Θεός ὄχι μόνο στόν οὐρανό, ὅπου προγεύονται τῶν ἀγαθῶν «ἅ ἡτοίμασεν ὁ Θεός τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν», ἀλλά ἀκόμη καί στή γῆ διά τῶν θαυμάτων, τά ὁποῖα πολλοί ἐπιτελοῦν μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ, καί ἄλλων θαυμαστῶν γεγονότων πού σχετίζονται μέ τή ἐπίγεια ζωή τους, ὅπως γνωρίζουμε ἀπό τούς Βίους τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἕνα ἀπό αὐτά εἶναι καί τό θαῦμα, τό ὁποῖο ἐπετέλεσε ὁ ἅγιος Σπυρίδων, ἐπίσκοπος Τριμυθοῦντος, ὁ θαυματουργός, τή μνήμη τοῦ ὁποίου ἑορτάσαμε πρίν ἀπό τρεῖς ἡμέρες καί τιμᾶ ἰδιαιτέρως ἡ ἐνορία σας. Εἶναι τό θαῦμα μέ τό κεραμίδι, τό ὁποῖο ἔσφιξε στό χέρι του ὁ ἅγιος Σπυρίδων κατά τή διάρκεια τῆς Α´ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, προκειμένου νά ἀποδείξει στόν Ἄρειο καί στούς ὁμοϊδεάτες του τήν ἀλήθεια σχετικά μέ τρισυπόστατη φύση τοῦ Θεοῦ. Καί καθώς τό ἔσφιξε, ἔκπληκτοι ὅλοι παρατήρησαν ὅτι ἀπό πάνω βγῆκε φωτιά, ἀπό κάτω ἔτρεξε νερό καί στήν παλάμη τοῦ Ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος, ἔμεινε τό χῶμα, τά τρία δηλαδή συστατικά ἀπό τά ὁποῖα εἶχε δημιουργηθεῖ τό κεραμίδι, ἀπό πηλό, δηλαδή, πού ψήθηκε στή φωτιά, κατατροπώνοντας ἔτσι τόν Ἄρειο.
Ἄς δοξάζουμε, λοιπόν, τόν Θεό καί γιά τή ζωή πού μᾶς χάρισε καί μᾶς χαρίζει, ἀλλά καί γιά τήν αἰώνια ζωή καί δόξα πού μᾶς ἀναμένει, καί ἄς προσπαθοῦμε νά προετοιμαζόμαστε κατάλληλα, ἀκολουθώντας τίς ἐντολές του, ὥστε διά πρεσβειῶν ὅλων τῶν ἁγίων καί τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος, νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς τῆς αἰωνίου ζωῆς κοντά του.
