Οι εκλογές στη Σύνοδο, ο πόλεμος και το Συνέδριο…
Του Δημητρίου Λυκούδη, Δ/ντου Σύνταξης της εφημερίδας «Κιβωτός της Ορθοδοξίας»
Δεν πέρασαν πολλές ημέρες από τη στιγμή που η Ιεραρχία εξέλεξε τους τρεις νέους μητροπολίτες Θεσσαλονίκης, Παραμυθίας και Φλωρίνης, στους οποίους και, ολόθερμα, εύχομαι αγλαόκαρπη ποιμαντορία επ᾿ αγαθώ του ποιμνίου τους.
Ταυτόχρονα, η Ιεραχία εξέλεξε και πολλούς Βοηθους Επισκόπους, δέκα, έντεκα, έχασα τον αριθμό όταν τους αναρτούσα στο site! Σίγουρα, λίγο ο αυξημένος αριθμός των Βοηθών, λίγο τα δώρα που θα πηγαινοέρχονται αυτές τις ημέρες, κερδισμένοι σίγουρα θα είναι οι κατέχοντες και πωλούντες τα αρχιερατικά!!!
Έχετε δει στους Ζηλωτές ΓΟΧ συλλείτουργα; Πέντε, έξι «δεσποτάδες» και ένας διάκος ή παπάς. Έτσι όπως πάμε, πιο εύκολα θα συναντάς Επίσκοπο στο κέντρο των Αθηνών παρά ιερέα!!!
Όχι, βέβαια, ότι δε χρειάζονταν! Όταν η Εκκλησία αποφασίζει, καλόν είναι εμείς, που είμαστε απ᾿ έξω από το χορό, να σιωπούμε. Σίγουρα χρειάζονταν νέοι Επίσκοποι και δη Βοηθοί στην Αρχιεπισκοπή και σε όλη την Ελλάδα. Όμως, το σύνολο των εψηφισμένων προσώπων και η χρονική στιγμή της εκλογής, ούτε λίγο ούτε πολύ, θυμίζει ότι είμεθα «βαθειά νυχτωμένοι», ενώ, την ίδια ώρα, συνάνθρωποί μας χρησιμοποιούν ακόμη εμφιαλωμένο νερό, σε κάποια τουλάχιστον χωριά, που και αυτό τους διανέμεται από τις τοπικές μητροπόλεις και τους δήμους, γιατί το εντόπιο δίκτυο ύδρευσης καταστράφηκε από τις πρόσφατες πλημμύρες που έπληξαν την Πατρίδα μας.
Ξέρετε, αναφερομαι στις πληγείσες περιοχές που μέτρησαν νεκρούς, απώλειες περιουσιών, ανείπωτες καταστροφές σε δομές και κτίσματα. Εκεί που, ακόμη και σήμερα, συνάνθρωποί μας, εξαθλιωμένοι, εξουθενωμένοι, απελπισμένοι, «πληγέντες» ως λέγονται, ακόμη θρηνούν και κλαίνει για τους ανθρώπους και το βιός τους που έχασαν.
Και, ένεκα και του πολέμου που συμβαίνει ετούτη την ώρα που γράφω τις αράδες ετούτες, δίπλα μας, στη Μέση Ανατολή, και μετρούμε χιλιάδες νεκρούς και από τις δυο παρατάξεις, οι περισσότεροι των οποίων άμαχοι και μικρά παιδιά, καλόν είναι να ολοκληρώνω, να μη λέγω περισσότερα και στενοχωρώ ψυχές!
Άλλωστε, προέχει το Συνέδριο – δεν έχει καμία σχέση αυτό το Συνέδριο με το Σανχεντρίν, το Ιουδαϊκό – για το περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ!!!, προέχουν τα τραπεζώματα, προέχουν οι φωτογραφικές φιέστες.
Όταν τελειώσει και αυτό, είμαι βέβαιος, ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος, δε θα λησμονήσει, δεν θα ξεχάσει, δεν θα αφήσει να περάσει όλο αυτό και ως πνευματικός ταγός ετούτης της Χώρας (!), ε, όλο και κάτι θα πει, καταδικάζοντας τον πόλεμο και συμπαραστεκόμενος (!) στη χορεία των πενθούντων γειτόνων μας, στη Μέση Ανατολή.
Έως τότε, βουρ στις εορταστικές Εκδηλώσεις. Θέαμα και θέμα πλέον, η αυτοσυνείδητη και αξιοπρεπής επιβίωσή μας σε έναν εμπόλεμο κόσμο.
