Καμία υποχώρηση από την Δ.Ι.Σ. στο θέμα της Μονής στη Ναύπακτο

• Dogma
• 10 Οκτωβρίου 2012
• 12:20

Δεν κάνει βήμα πίσω η Διαρκής Ιερά Σύνοδος για το θέμα της Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην Ναύπακτο. Ένα και πλέον χρόνο μετά την απόφαση της επιβολής του επιτιμίου της ακοινωνησίας σε όλα τα μέλη της εκεί αδελφότητας, η Δ.Ι.Σ. με σημερινή της απόφαση «εμμένει σε προγενεστέρα Απόφασή Της».

Το «αντάρτικο» μοναστήρι της που βρίσκεται στη Σκάλα ?Ναυπάκτου είναι σε «κόντρα» με την τοπική Μητρόπολη και την Ιερά Σύνοδο τα τελευταία επτά χρόνια.

Η Δ.Ι.Σ. έχει πάρει σειρά καταδικαστικών αποφάσεων τόσο κατά του πρώην ηγουμένου Σπυρίδωνος Λογοθέτη όσο και κατά ολόκληρης της αδελφότητας με σημαντικότερη αυτήν της επιβολής του επιτιμίου της ακοινωνησίας. Τον «μικρό αφορισμό» όπως λέγεται στην εκκλησιαστική γλώσσα.

Ωστόσο οι μοναχοί επιμένουν δηλώνοντας ότι δέχονται διώξεις.

Το ιστορικό των τελευταίων γεγονότων αναφέρεται σε ανακοινωθέν που είχε εκδώσει η Ι.Μ. Ναυπάκτου τον προηγούμενο Μάιο. 

1. Με­τά την κα­τα­δί­κη (2006) του πρώ­ην Η­γου­μέ­νου της Ι­ε­ράς Μο­νής Ι­ε­ρομ. Σπυ­ρί­δω­νος Λο­γο­θέ­τη α­πό τα Συ­νο­δι­κά Δι­κα­στή­ρια και την α­πόρ­ρι­ψη των προ­σφυ­γών του α­πό το Συμ­βού­λιο της Ε­πι­κρα­τεί­ας, εξελέγη Ηγούμενος της Ιεράς Μονής (2010) ο Ιερομ. Ειρηναίος Κουτσογιάννης και αναγνωρίσθηκε από την Ιερά Σύνοδο, η οποία και δεν αποδέχθηκε την μεταγενέστερη παραίτησή του.

2. Παρά τα ανωτέρω, η Ιερά Μονή ανακοίνωσε ότι «εξέλεξε» νέο Ηγούμενο τον Ιερομ. Ιερώνυμο Δελημάρη, ο οποίος όμως δεν έχει δικαίωμα εκλογής, δι­ό­τι τε­λεί υ­πό το ε­πι­τί­μιο της α­κοι­νω­νη­σί­ας, το ο­ποί­ο ε­πε­βλή­θη σε αυ­τόν και σε τρεις α­κό­μη Ι­ε­ρο­μο­νά­χους της Ι. Μο­νής α­πό την Ι­ε­ρά Σύ­νο­δο, ή­δη α­πό τον Σε­πτέμ­βριο 2007. Η Ι­ε­ρά Σύ­νο­δος σα­φώς δη­λώ­νει στην συ­γκε­κρι­μέ­νη Α­πό­φα­σή Της, κα­θώς και σε πολ­λές με­τα­γε­νέ­στε­ρες Α­πο­φά­σεις Της, ό­τι οι ε­πι­τι­μη­θέ­ντες τέσ­σε­ρεις Ι­ε­ρο­μό­να­χοι δεν έ­χουν την δυ­να­τό­τη­τα να ε­κλε­γούν και να α­να­λά­βουν κα­θή­κο­ντα Η­γου­μέ­νου ή Η­γου­με­νο­συμ­βού­λου.

3. Τρείς α­πό τους ε­πι­τι­μη­θέ­ντες Ι­ε­ρο­μο­νά­χους, με­τα­ξύ αυ­τών και ο π. Ι­ε­ρώ­νυ­μος, έ­χουν κα­τα­δι­κα­σθεί α­πό την κο­σμι­κή δι­καιο­σύ­νη με τέσ­σε­ρεις μή­νες φυ­λά­κι­ση έ­κα­στος για α­ντι­ποί­η­ση αρ­χής, α­κρι­βώς ε­πει­δή συ­νέ­χι­ζαν να ε­κτε­λούν χρέ­η Η­γου­μέ­νου και Η­γου­με­νο­συμ­βού­λων και με­τά α­πό σχε­τι­κές Α­πο­φά­σεις του Δευ­τε­ρο­βαθ­μί­ου Συ­νο­δι­κού Δι­κα­στη­ρί­ου, της Ι­ε­ράς Συ­νό­δου και του Σ.τ.Ε. στο ο­ποί­ο οι ί­διοι προ­σέ­φυ­γαν.

4. Η Ι­ε­ρά Σύ­νο­δος έ­χει α­πο­φα­σί­σει (Αύ­γου­στος 2011) την ε­πέ­κτα­ση του ε­πι­τι­μί­ου της α­κοι­νω­νη­σί­ας σε ό­λα τα μέ­λη της Α­δελ­φό­τη­τος και την διά­λυ­ση του Νο­μι­κού Προ­σώ­που της Ι­ε­ράς Μο­νής με την ταυ­τό­χρο­νη υ­πα­γω­γή της σε άλ­λη Ι­ε­ρά Μο­νή της Μη­τρο­πό­λε­ώς μας, λόγω των μακροχρόνιων αντικανονικών και αντιεκ­κλη­σιαστικών ενεργειών της.

5. Η Ι­ε­ρά Σύ­νο­δος εν μα­κρο­θυ­μί­α δέ­χθη­κε (Ο­κτ. 2011) την με­τέ­πει­τα συγ­γνώ­μη των α­δελ­φών της Ι­ε­ράς Μο­νής και την υ­πό­σχε­σή τους να πρά­ξουν τα κα­τ’ αυ­τούς, στην προ­ο­πτι­κή της α­νά­κλη­σης των τε­λευ­ταί­ων Συ­νο­δι­κών Α­πο­φά­σε­ων, γι’ αυ­τό και α­νέ­στει­λε το ε­πι­τί­μιο της α­κοι­νω­νη­σί­ας σε τρεις Ι­ε­ρο­μο­νά­χους, Κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως, με σα­φείς προ­ϋ­πο­θέ­σεις, ή­τοι: την πλή­ρη α­νά­λη­ψη των κα­θη­κό­ντων του Η­γου­μέ­νου α­πό τον π. Ει­ρη­ναί­ο, τον ο­ποί­ον ό­πως προ­α­να­φέρ­θη­κε ε­ξέ­λε­ξε η Α­δελ­φό­τη­τα, και την α­πο­δο­χή εκ μέ­ρους της Μο­νής ει­δι­κού Κα­νο­νι­σμού που συ­νέ­τα­ξε η Νο­μι­κή Υ­πη­ρε­σί­α της Συ­νό­δου με την σύμ­φω­νη γνώ­μη του Μη­τρο­πο­λί­του προς ε­πί­λυ­ση των κα­νο­νι­κών και νο­μι­κών προ­βλη­μά­των.

6. Ε­πει­δή ε­πτά μή­νες με­τά την «συγ­γνώ­μη» τα μέ­λη της Ι­ε­ράς Μο­νής ό­χι μό­νον δεν ε­φήρ­μο­σαν τα υ­πε­σχη­μέ­να, αλ­λά και προ­σπά­θη­σαν να υ­πο­νο­μεύ­σουν και να α­να­τρέ­ψουν τις Συ­νο­δι­κές Α­πο­φά­σεις, η Ι­ε­ρά Σύ­νο­δος, της 3ης Μα­ΐ­ου 2012, δή­λω­σε ό­τι εμ­μέ­νει στις Α­πο­φά­σεις Της του Αυ­γού­στου και του Ο­κτω­βρί­ου 2011.

7. Ό­σον α­φο­ρά την φερομένη ως «ε­κλο­γή» στην θέση του Η­γου­μέ­νου του Ι­ε­ρομ. Ι­ε­ρω­νύ­μου Δε­λη­μά­ρη, εί­ναι σα­φές ό­τι α­ντι­βαί­νει στους ι­ε­ρούς Κα­νό­νες και τις Συ­νο­δι­κές Α­πο­φά­σεις και δεν α­να­γνω­ρί­ζε­ται α­πό τον υ­πεύ­θυ­νο Μη­τρο­πο­λί­τη για τους πιο πάνω λόγους, ο δε α­πο­δε­χθείς την ε­κλο­γή και οι δι­ε­νερ­γή­σα­ντες αυ­τήν εν γνώ­σει τους φέ­ρουν α­κε­ραί­α την ευ­θύ­νη έ­να­ντι της Εκ­κλη­σί­ας και του νό­μου.

Πρέ­πει να γί­νη α­ντι­λη­πτό ό­τι η α­πο­κα­τά­στα­ση της Ι­ε­ράς Μο­νής Με­τα­μορ­φώ­σε­ως στην κα­νο­νι­κή εκ­κλη­σια­στι­κή τά­ξη δι­έρ­χε­ται μό­νον δια μέ­σου της τη­ρή­σε­ως των Α­πο­φά­σε­ων της Ι­ε­ράς Συ­νό­δου της Ι­ε­ραρ­χί­ας και της Διαρ­κούς Ι­ε­ράς Συ­νό­δου και ό­χι δια μέ­σου της υ­πο­νο­μεύ­σε­ως ή α­να­τρο­πής αυ­τών.