Πατριαρχείο Σερβίας: Σκόπιμος, θεμιτός και ρεαλιστικός ο διάλογος για το μέλλον της «Αρχιεπισκοπής Αχρίδος»
Πατριαρχείο Σερβίας: «Ο διάλογος για το μέλλον και το τελικό καθεστώς των επισκοπών στη Βόρεια Μακεδονία είναι όχι μόνο δυνατός αλλά σκόπιμος, θεμιτός και ρεαλιστικός».
Γεγονός η πρώτη επίσημη αντίδραση του Πατριαρχείου Σερβίας για την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου να δεχτεί σε ευχαριστιακή κοινωνία τη μέχρι πρότινος σχισματική εκκλησία των Σκοπίων.
Κατά τη συνεδρίασή της στην Κρύπτη του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι, η Ιερά Σύνοδος των Επισκόπων του Πατριαρχείου Σερβίας τόνισε ότι » με την εγκαθίδρυση ενότητας και υπό τις προϋποθέσεις ισχύος της κανονικής τάξης σε ολόκληρη την επικράτεια της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο διάλογος για το μέλλον και το τελικό καθεστώς των επισκοπών στη Βόρεια Μακεδονία είναι όχι μόνο δυνατός αλλά σκόπιμος, θεμιτός και ρεαλιστικός».
Η ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου των Επισκόπων του Πατριαρχείου Σερβίας καταλήγει υπογραμμίζοντας ότι «Δεν προτίθεται να εξαρτήσει τη νέα αδελφή Εκκλησία με περιοριστικές ρήτρες σχετικά με το εύρος της δικαιοδοσίας της στην πατρίδα και στη διασπορά μετά την επίλυση του καθεστώτος της, με τη σύστασή της να επιλύσει το ζήτημα της επίσημης ονομασίας της με αδελφικό διάλογο με τις Ελληνικές και άλλες τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες».
Στην ουσία πρόκειται για μια απόφαση που απομακρύνει την, μέχρι πρότινος, ακόλουθη Εκκλησία της Σερβίας στις αποφάσεις και ενέργειες του Πατριαρχείου Μοσχας και την κάνει να συμπορεύεται με το Φανάρι, το οποίο, αδιαμφισβήτητα, για μια ακόμη φορά, καθίσταται ο κυρίαρχος ρυθμιστής όλων των εκκλησιαστικών εξελίξεων στον ευρύτερο χώρο των Βαλκανίων και όχι μόνο.
Η απόφαση συνάμα, αποτελεί και ένα «πλήγμα» στο εκκλησιαστικό γόητρο του Πατριαρχείου της Μόσχας, καθώς η Ρωσική Εκκλησία, εν αναμονή της κοινοποιήσεως της αποφάσεως του Σερβικού Πατριαρχείου, μέσω των εκπροσώπων του Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων του Πατριαρχείου, είχε δηλώσει ότι θα σεβαστεί και θα συμπορευθεί με όσα η Σερβία αποφασίσει σχετικά με το θέμα.
Έτσι, το Πατριαρχείο της Σερβίας για να αποφύγει την εκκλησιαστική απομόνωση και τον παραγκωνισμό του, εντός και εκτός της πατριαρχικής δικαιοδοσίας του, έσπευσε να υποστηρίξει την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Άλλωστε, είχαν προηγηθεί τόσες φωνές, τόσο από την Εκκλησία των Σκοπίων, τη λεγόμενη «Μακεδονική Εκκλησία» όσο και εκτός αυτής, που προέρχονταν από τον ευρύτερο πολιτικό και ακαδημαΐκό χώρο, ώστε οι πιθανότητες η Σερβία να ακολουθήσει άλλο δρόμο απ᾿ αυτόν που κινείται η απόφασή της, ήταν περιορισμένες.
Διαβάστε αναλυτικά την ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Σερβίας:
Έχοντας λάβει την πράξη της Ιεράς Συνόδου των Επισκόπων της «Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας – Αρχιεπισκοπή Οχρίδας» με την οποία αποδέχεται το γενικά αναγνωρισμένο κανονικό καθεστώς που της παραχωρήθηκε το 1959 από την Ιερά Σύνοδο Επισκόπων της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ελπίζει ότι η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία θα επιλύσει το κανονικό καθεστώς, το οποίο θα πρέπει να ακολουθείται από πανορθόδοξη συναίνεση και αποδοχή αυτού του καθεστώτος, η Ιερά Σύνοδος των Επισκόπων αποφάσισε:
– Με ευγνωμοσύνη στον Κύριο και με χαρά, η Σύνοδος χαιρετίζει την αποδοχή του γενικά αναγνωρισμένου κανονικού καθεστώτος, που είναι το καθεστώς της ευρύτερης δυνατής αυτονομίας, δηλαδή της πλήρους εσωτερικής ανεξαρτησίας, που χορηγήθηκε το 1959.
– Εφόσον αυτό εξάλειψε τους λόγους της διακοπής της λειτουργικής και κανονικής κοινωνίας, που προκλήθηκε από τη μονομερή ανακήρυξη του αυτοκεφάλου το 1967, καθιερώνεται μια πλήρης λειτουργική και κανονική κοινωνία·
– με την εγκαθίδρυση ενότητας και υπό τις προϋποθέσεις ισχύος της κανονικής τάξης σε ολόκληρη την επικράτεια της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο διάλογος για το μέλλον και το τελικό καθεστώς των επισκοπών στη Βόρεια Μακεδονία είναι όχι μόνο δυνατός αλλά σκόπιμος, θεμιτός και ρεαλιστικός
– στο διάλογο για το μελλοντικό και ενδεχομένως τελικό κανονικό καθεστώς τους, η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία θα καθοδηγείται μόνο και αποκλειστικά από εκκλησιολογικές-κανονικές και εκκλησιολογικές και ποιμαντικές αρχές, κριτήρια και κανόνες, χωρίς να ενδιαφέρεται για «γεωπολιτικά», «εκκλησιαστικά – πολιτικά» και άλλα δοσμένα ή για μονομερείς πρωτοβουλίες και δεν υπόκεινται σε επιρροή ή πίεση κανενός
– και, τέλος, η Ιερά Σύνοδος των Επισκόπων δεν προτίθεται να εξαρτήσει τη νέα αδελφή Εκκλησία με περιοριστικές ρήτρες σχετικά με το εύρος της δικαιοδοσίας της στην πατρίδα και στη διασπορά μετά την επίλυση του καθεστώτος της, με τη σύστασή της να επιλύσει το ζήτημα της επίσημης ονομασίας της με αδελφικό διάλογο με τις Ελληνικές και άλλες τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες.
