Την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη κανείς

  • Dogma

«Τους πληρώνουμε με 92 ευρώ την ημέρα! … Το ελληνικό Δημόσιο αμείβει με ημερήσια αποζημίωση 92 ευρώ τα ξένα στελέχη της ομάδας δράσης (task force) που υλοποιούν το έργο του Χορστ Ραιχενμπαχ.» Αυτά διαβάζω στο φύλλο της Real money σελ. 16 της Κυριακής 16.12.2012. Τα διαβάζω και αναρωτιέμαι. Μέχρι ποιο βαθμό θα πρέπει να φτάσει η προδοσία ενός έθνους προκειμένου αυτό να εξεγερθεί και να διεκδικήσει τα δίκαια;

Εχουμε προδοθεί εθνικά και προφανώς δι-εθνικά, ευρωπαικά και παγκόσμια. Φωνές διαμαρτυρίας ακούγονται παντού ,σε λεωφορεία, τρένα, σχολεία, υπηρεσίες, μαγαζιά, στο δρόμο. Το σενάριο αν κοιτάξουμε την ελληνική ιστορία μοιάζει λίγο πολύ γνωστό. Η Ελλάδα, απροστάτευτη και προδομένη, γίνεται μια πίτα από την οποία όλοι θέλουν να αρπάξουν ενα κομμάτι,  είτε αυτό λέγεται εθνική κυριαρχία, είτε ναυτιλιακή δύναμη, είτε γεωφυσικές πηγές, είτε ανθρώπινο δυναμικό.

 

Το θέμα είναι γιατί η Ελλάδα έμεινε απροστάτευτη και προδομένη. Ξέχασα υπάρχει και η ατομική προδοσία. Αυτή που προέρχεται από τις καθημερινές μας επιλογές. Ποιος από εμάς δεν έχει μείνει αμίλητος μπροστά σε γείτονες που μιλούν άσχημα, σε αγνώστους που πετάνε κάτω σκουπίδια, σε καπνιστές που αδιαφορούν για την υγεία των συνανθρώπων τους και διαιωνίζουν ως «μαγκια» συμπεριφορές που άλλοτε θα ήταν κατακριτέες; Εχουμε φτάσει να θεωρούμε τον ελληνικό πολιτισμό κάτι το παρωχημένο, την Ορθοδοξία ως ψέμα και την σχέση των Νεοελλήνων με τους αρχαίους Έλληνες μηδαμινή.  

 

Ζητάμε από τους ηγέτες να είναι παραδείγματα προς μίμηση, ενώ εμείς καθημερινά αποτελούμε μαλλον παράδειγμα προς αποφυγή. Δεν είναι να απορεί κανείς πώς ενας πολιτικός της ελληνικής βουλής χλευάζει τους Ελληνες, διαλαλεί ότι έκλεψε και χαίρεται ελεύθερος την λεία του από το ελληνικό δημόσιο τώρα, που η βουλευτική ασυλία πλέον για αυτόν δεν υπάρχει. Οχι, θυμόμαστε την προδοσία, αλλά αφήνουμε ήσυχο τον προδότη.

 

Γιατί μπορεί εμείς να μην «τα φάγαμε», αλλά όσο έχουμε ξεχάσει ποιοι είμαστε και γιατί, θα παραμένουμε φοβισμένοι και ανυπεράσπιστοι σε εθνικούς και δι-εθνικούς προδότες. Εχουμε διαβρώσει την εθνική και πολιτιστική μας ταυτότητα σε τέτοιο βαθμό που τελικά οι ηγέτες μας μόνο προδότες μπορεί να είναι. Μας βολεύει να τα ρίχνουμε όλα στην ευκολία και την προχειρότητα χωρίς να σκεπτόμαστε τί αφήνουμε πίσω μας καθημερινά.

 

Αυτό που έχουμε ξεχάσει πάνω από όλα είναι πως θα πρέπει να αποτελούμε πρότυπο δημοκρατίας, διαλόγου, Χριστιανού, και φιλοσόφου αν μου επιτραπεί ο όρος. Αν θέλουμε λοιπόν να πετύχουμε αλλαγή, πρώτα και πάνω από όλα θα πρέπει να αρχίσουμε από την ίδια μας την σκέψη. Γιατί η σκέψη γεννά συναισθήματα και τα συναισθήματα γεννούν πράξεις.  

 

Και μόνο αν σκεφτούμε ως πρότυπα όλων των στοιχείων που ώθησαν αυτή την πολύπαθη χώρα να επιβιώσει σε τόσο αντίξοες συνθήκες, θα μπορέσουμε να δώσουμε φως στις επόμενες γενιές.

 

Με φιλικούς χαιρετισμούς,

Τα Μαύρα Γάντια

TOP NEWS