Ο ενδιάθετος λόγος

• Δόγμα
• 21 Ιουλίου 2025
• 15:33

Ο,τι­δή­πο­τε πού­με με λό­για ή εν­δια­θέ­τως και ο εχθρός φύ­γει, τότε ο λό­γος πε­ριέ­χει τα­πεί­νω­ση. Ο,τι­δή­πο­τε όμως πού­με και κά­νου­με και δεν φύ­γει ο εχθρός, τότε αυτό δεν έγι­νε με τα­πεί­νω­ση. Διό­τι ο εχθρός γνω­ρί­ζει την αγνή τα­πεί­νω­ση από την ενέρ­γεια που εκ­πέμ­πει, η οποία τον συν­τρί­βει και θα το υπο­λο­γί­σει πολύ, πότε, πως και […]

Ο,τι­δή­πο­τε πού­με με λό­για ή εν­δια­θέ­τως και ο εχθρός φύ­γει, τότε ο λό­γος πε­ριέ­χει τα­πεί­νω­ση. Ο,τι­δή­πο­τε όμως πού­με και κά­νου­με και δεν φύ­γει ο εχθρός, τότε αυτό δεν έγι­νε με τα­πεί­νω­ση. Διό­τι ο εχθρός γνω­ρί­ζει την αγνή τα­πεί­νω­ση από την ενέρ­γεια που εκ­πέμ­πει, η οποία τον συν­τρί­βει και θα το υπο­λο­γί­σει πολύ, πότε, πως και με ποιές προ­ϋ­πο­θέ­σεις θα πλη­σιά­σει ξανά, αυ­τόν τον άν­θρω­πο.

Άρα σκο­πός μας εί­ναι να απο­κτή­σου­με την αγνή τα­πεί­νω­ση, την Απο­στο­λι­κή τα­πεί­νω­ση, για να ασφα­λι­στού­με από τον εχθρό, ο οποί­ος δεν φο­βά­ται κα­νέ­ναν άν­θρω­πο, εκτός από τον τα­πει­νό άν­θρω­πο.

Γέρων Εφραίμ Σεραγιώτης