Μαύρα ρούχα και πένθος – Παράδοση ή χριστιαντική υποχρέωση (;)
Ακόμη και σήμερα επιβιώνουν δοξασίες που «επιβάλλουν» στις χήρες να μην συμμετέχουν στην παρασκευή γαμήλιων γλυκισμάτων ή στα προικιά, ενώ η είσοδος χήρας σε σπίτι την πρώτη του μήνα θεωρείται από κάποιους κακός οιωνός.
Τον 19ο αιώνα οι χήρες όφειλαν να φορούν βαριά μαύρα ρούχα και πέπλα για τουλάχιστον δύο χρόνια μετά τον θάνατο του συζύγου τους, αποφεύγοντας κάθε κοινωνική εκδήλωση. Ακόμη και σήμερα επιβιώνουν δοξασίες που «επιβάλλουν» στις χήρες να μην συμμετέχουν στην παρασκευή γαμήλιων γλυκισμάτων ή στα προικιά, ενώ η είσοδος χήρας σε σπίτι την πρώτη του μήνα θεωρείται από κάποιους κακός οιωνός.
Τα μαύρα ενδύματα έχουν παραμείνει στη λαϊκή μας παράδοση ως ένδειξη τιμής και σεβασμού προς τον νεκρό. Ωστόσο, για τους Χριστιανούς, που πιστεύουν στην Ανάσταση και στην αιώνια ζωή, δεν υφίσταται λόγος πένθους με τον τρόπο αυτό.
Οι χήρες δεν είναι υποχρεωμένες να φορούν μαύρα ισοβίως, εκτός εάν το επιθυμούν οι ίδιες. Σε κάθε περίπτωση, κανείς δεν επιβάλλει κάτι· ο καθένας ενεργεί σύμφωνα με τη συνείδησή του.
Εν τέλει, τα μαύρα ρούχα δεν αποτελούν στοιχείο της Ορθοδοξίας, αλλά έκφραση παραδοσιακών εθίμων.
