Παιδικές φωνές γέμισαν τη Νάουσα στη δεύτερη χριστουγεννιάτικη εκδήλωση του Γραφείου Ποιμαντικής Διακονίας
Το απόγευμα του Σαββάτου, 20ης Δεκεμβρίου, στο Μητροπολιτικό Κέντρο Πολιτισμού ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑ στη Νάουσα πραγματοποιήθηκε η δεύτερη Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση που διοργάνωσε και φέτος το Γραφείο Ποιμαντικής Διακονίας της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας.
Στην εκδήλωση συμμετείχαν τα παιδιά των κατηχητικών συνάξεων των ενοριών των Αρχιερατικών Περιφερειών Ναούσης, Ειρηνουπόλεως και Δοβρά, ενώ παρόμοιες εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν και στην Αλεξάνδρεια, όπου θα συμμετάσχουν τα παιδιά των υπολοίπων ενοριών της Μητροπόλεως μας.
Στην αρχή η κατηχήτρια κ. Σωτηρία Χαλδαιοπούλου παρουσίασε στα παιδιά εποπτικό υλικό που ετοίμασε το Γραφείο Ποιμαντικής Διακονίας για την πνευματική προετοιμασία των Χριστουγέννων και ακολούθησε προβολή ολιγόλεπτου βίντεο σχετικά με την ιστορία των Καλάντων των Χριστουγέννων.
Στη συνέχεια τα παιδιά έψαλλαν στον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Δομενίκου κ. Αθηναγόρα τα κάλαντα των Χριστουγέννων διαφόρων περιοχών της Ελλάδος και έλαβαν ένα μικρό αναμνηστικό δώρο.
Την εκδήλωση προλόγισε και παρουσίασε ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. Αρσένιος Χαλδαιόπουλος, ενώ ο Βοηθός Επίσκοπος της Μητροπόλεως μας μετέφερε τις ευχές του Ποιμενάρχου μας κ. Παντελεήμονος, αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Μάγοι καί ποιμένες ἦλθον προσκυνῆσαι Χριστόν τόν γεννηθέντα». Σάν τούς μάγους καί τούς ποιμένες καί ἐσεῖς, συγκεντρωθήκατε γιά νά τιμήσουμε ὅλοι μαζί τό χαρμόσυνο γεγονός τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ πού θά ἑορτάσουμε σέ λίγες ἡμέρες.
Ἡ χαρά τῆς μεγάλης ἑορτῆς μᾶς φέρνει ὅλους πιό κοντά στόν νεογέννητο Χριστό, πιό κοντά στή φάτνη, ὅπου τόν προσκύνησαν ὡς Θεό ὄχι μόνο ἡ Παναγία Μητέρα του καί ὁ προστάτης της, ὁ δίκαιος Ἰωσήφ, ἀλλά καί οἱ ποιμένες καί οἱ μάγοι.
Ἡ χαρά τῆς μεγάλης ἑορτῆς μᾶς φέρνει ὅμως πιό κοντά καί μεταξύ μας, γιατί ὁ Χριστός ποτέ δέν χωρίζει, ἀλλά ἀντιθέτως ἑνώνει τούς ἀνθρώπους μέ τήν ἀγάπη του.
Αὐτή ἡ ἀγάπη εἶναι πού τόν ἔκανε νά ἔλθει στόν κόσμο, ἀφήνοντας γιά λίγο τόν οὐρανό. Αὐτή ἡ ἀγάπη εἶναι πού τόν ἔκανε νά συγκαλύψει γιά λίγο τή θεία του φύση, προκειμένου νά μήν μᾶς τρομάξει· πού τόν ἔκανε νά ἐνδυθεῖ τήν ἀνθρώπινη μορφή γιά νά εἶναι ὅμοιος μαζί μας, προκειμένου νά τόν καταλάβουμε, νά τόν αἰσθανθοῦμε δίπλα μας καί νά τόν ἀκολουθήσουμε.
Αὐτή ἡ ἀγάπη εἶναι πού ἔκανε τόν Χριστό νά θελήσει νά μᾶς ἑνώσει καί πάλι μέ τόν Θεό-Πατέρα του, ἀπό τόν ὁποῖο μᾶς εἶχε ἀπομακρύνει ἡ ἁμαρτία, καί νά μοιρασθεῖ μαζί μας τήν ἰδιότητα τοῦ τέκνου τοῦ Θεοῦ.
Αὐτή τήν ἀγάπη διδάσκει καί σέ μᾶς μέ τή γέννησή του ὁ Χριστός καί αὐτή θέλει νά μᾶς μάθει μέ τόν τρόπο πού ἐπιλέγει γιά νά ἀποκαταστήσει τή σχέση μας μέ τόν Θεό.
Γιατί χωρίς ἀγάπη κανείς δέν μπορεῖ νά βρεθεῖ κοντά μέ τόν ἄλλο καί πολύ περισσότερο νά βρεθεῖ κοντά στόν Θεό. Γιατί ὅταν δέν ὑπάρχει ἀγάπη, τότε παρεμβάλλονται ὁ ἐγωισμός, ὁ ἀτομισμός, τό συμφέρον, οἱ ἀδυναμίες καί τά ἐλαττώματά μας, καί διασποῦν τήν ἑνότητα, καί γίνονται ἀφορμή γιά προβλήματα καί ἀποτελοῦν αἰτία διαιρέσεως καί διαμάχης.
Ὅταν ὅμως ὑπάρχει ἀγάπη, τότε δέν χρειάζεται νά διακρίνουμε καί νά διαχωρίζουμε τά δικά μας ἀπό τά δικά τους, γιατί ὁ καθένας προσφέρει στόν ἄλλο ἀπό τά δικά του, γιατί θέλει ὁ ἄλλος νά ἔχει περισσότερα καί ἀπό τόν ἴδιο.
Ὅταν ὑπάρχει ἀγάπη, τότε ὁ καθένας θέλει νά ἀγκαλιάσει τόν ἄλλο, θέλει νά τοῦ προσφέρει ὅ,τι ἔχει, νά τοῦ χαρίσει τή χαρά καί τήν ἐπιτυχία πού ἔχει, θέλει νά τοῦ χαρίσει τόν ἴδιο του τόν ἑαυτό.
Ὅταν ὑπάρχει ἀγάπη, δέν ὑπάρχει χῶρος γιά παρεξηγήσεις, γιατί ὁ καθένας εἶναι πρόθυμος νά ἀνεχθεῖ καί νά κατανοήσει τίς ἀδυναμίες τοῦ ἄλλου, νά συγχωρήσει καί τά σφάλματά του, νά κάνει τό πᾶν γιά νά μήν χωρισθεῖ ἀπό αὐτόν.
Ὅταν ὑπάρχει ἀγάπη τότε ὁ ἄλλος, ὅποιος καί ἄν εἶναι, δέν εἶναι ἕνας ἄγνωστος, δέν εἶναι ἕνα ξένος, ἀλλά εἶναι ἀδελφός.
Αὐτό εἶναι τό ἀληθινό νόημα καί τό ἀληθινό περιεχόμενο τῆς ἀγάπης πού μᾶς διδάσκει ὁ Χριστός μέ τή γέννησή του. Καί αὐτή τήν ἀγάπη ζητᾶ καί ἀπό ἐμᾶς. Ὄχι γιατί τήν χρειάζεται ὁ ἴδιος, ἀλλά γιατί τήν χρειαζόμαστε ἐμεῖς.
Γιατί ἡ ἀγάπη ἔχει ἀντικατασταθεῖ στίς ἡμέρες μας ἀπό τό συμφέρον καί τήν ἰδιοτέλεια, ἀπό τόν ἐγωισμό καί τόν ἀνταγωνισμό.
Γιατί ἡ ἀγάπη στίς ἡμέρες μας ἔχει χάσει τό πραγματικό της νόημα καί ἔχει ἐξελιχθεῖ σέ πυροτέχνημα.
Γιατί ἡ ἀγάπη διαρκεῖ γιά πάντα καί δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τή συμπεριφορά τοῦ ἄλλου. Γιατί ἡ ἀγάπη μᾶς γεμίζει μέ ἀγάπη, μᾶς γεμίζει μέ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Ἐμεῖς πού ἔχουμε τήν εὐλογία νά γνωρίσουμε τήν ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία μας καί τήν πίστη μας· ἐσεῖς πού ἔχετε τήν εὐλογία νά ζεῖτε μέσα στήν ἀγάπη τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Θεοῦ μέσα στά κατηχητικά σχολεῖα καί τίς νεανικές συντροφιές τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας· ἐσεῖς πού ἔχετε τήν εὐκαιρία νά μαθαίνετε ἀπό τήν παιδική καί τή νεανική σας ἡλικία τό μεγάλο μυστικό τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης, δῶστε αὐτή τήν ἀγάπη γύρω σας, στούς συνομιλήκους σας, στά παιδιά πού ἔχουν ἀνάγκη ἀλλά καί στούς μεγαλυτέρους.
Δῶστε τήν ἀγάπη σας στόν Θεό, γιά νά τήν πολλαπλασιάσει μέσα ἀπό τή δική του ἀγάπη καί νά γεμίσει μέ τήν ἀγάπη τίς ψυχές σας καί ὅλο τόν κόσμο.
Αὐτή εἶναι ἡ ὁλόθερμη πατρική εὐχή μου γιά τά φετινά Χριστούγεννα καί γιά ὅλους ἐσᾶς, τά παιδιά καί τούς νέους τῶν κατηχητικῶν μας Σχολείων. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πού ἔγινε ἄνθρωπος γιά μᾶς νά γεμίζει τίς ψυχές καί τόν κόσμο μας.
