Εορταστικός Εσπερινός προς τιμήν του Αγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου στην Καρδίτσα
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Τιμόθεος, το απόγευμα της Παρασκευής 26 Δεκεμβρίου 2025, χοροστάτησε στην ακολουθία του Εσπερινού, επί τη ιερά μνήμη του αγίου και ενδόξου πρωτομάρτυρος και αρχιδιακόνου Στεφάνου, στο ομώνυμο Ιερό Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο Μαυρομματίου. Η ακολουθία τελέσθηκε μέσα σε κλίμα κατανύξεως και προσευχής, με τη συμμετοχή κληρικών και πιστών της περιοχής, οι οποίοι […]
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Τιμόθεος, το απόγευμα της Παρασκευής 26 Δεκεμβρίου 2025, χοροστάτησε στην ακολουθία του Εσπερινού, επί τη ιερά μνήμη του αγίου και ενδόξου πρωτομάρτυρος και αρχιδιακόνου Στεφάνου, στο ομώνυμο Ιερό Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο Μαυρομματίου.
Η ακολουθία τελέσθηκε μέσα σε κλίμα κατανύξεως και προσευχής, με τη συμμετοχή κληρικών και πιστών της περιοχής, οι οποίοι προσήλθαν για να τιμήσουν τη μνήμη του αγίου Στεφάνου, του πρώτου μάρτυρος της Εκκλησίας.
Ο Σεπτός μας Ποιμενάρχης, στο κήρυγμά του, ανέλυσε τη σπουδαιότητα του Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Στεφάνου, φωτίζοντας τη βαθιά θεολογική του συμβολή στην κατανόηση του μυστηρίου των τριών γεννήσεων του Ιησού Χριστού και αναδεικνύοντας ιδιαιτέρως τη σημασία της πνευματικής γεννήσεως του Χριστού μέσα στις καρδιές των πιστών.
Αρχικά, αναφέρθηκε στη ζωή της πρώτης Εκκλησίας, τονίζοντας ότι οι Άγιοι Απόστολοι, έχοντας ως κύρια αποστολή το κήρυγμα του Ιησού Χριστού και της Βασιλείας Του, δεν ανέλαβαν τη διακονία της άμεσης ανακούφισης των ενδεών, ώστε να μη διακοπεί το ευαγγελικό έργο. Μέσα σε αυτό το εκκλησιολογικό πλαίσιο αναδείχθηκε ο Πρωτομάρτυρας και Αρχιδιάκονος Στέφανος, Ιουδαίος εκ Ιουδαίων γονέων και βαθύς γνώστης της Ιουδαϊκής Γραμματείας, ο οποίος πίστευσε με όλη του την ύπαρξη στη διδασκαλία των Πατριαρχών και των Δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης, από τον Πατριάρχη Αβραάμ και τον Προφήτη Μωυσή έως τους Προφήτες, περί της ελεύσεως και της ενανθρωπήσεως του Μεσσία.
Ο Άγιος Στέφανος, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, επιλέχθηκε από την Εκκλησία να τιμάται μέσα στη χαρμόσυνη περίοδο των Χριστουγέννων, καθώς υπήρξε ο πρώτος που με παρρησία ομολόγησε ότι ο Ιησούς ο Ναζωραίος είναι ο σαρκωμένος Θεός, ο αναμενόμενος Μεσσίας και Σωτήρας του κόσμου. Όταν προέκυψε έντονη διαμάχη μεταξύ των Γραμματέων, των Φαρισαίων, των Σαδδουκαίων και των λοιπών ομάδων της ιουδαϊκής κοινωνίας, ο Άγιος Στέφανος στάθηκε με θάρρος ενώπιον όλων και, όπως καταγράφεται στο έκτο κεφάλαιο των Πράξεων των Αποστόλων, μίλησε ενώπιον ακόμη και του Συνεδρίου των Ιουδαίων, του ανώτατου διοικητικού και νομοθετικού οργάνου του Ισραήλ, αποτελούμενου από εβδομήντα δύο πρόσωπα.
Με λόγο παρρησιακό, δίδαξε ότι όλες οι προφητείες, οι προσδοκίες και τα οράματα των δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης, που ανέμεναν τον Μεσσία για να σώσει τον άνθρωπο από την πτώση και την αμαρτία και να τον επανενώσει με τον Θεό, πραγματοποιήθηκαν στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ο οποίος γεννήθηκε εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου, όπως ακριβώς ομολογεί η Εκκλησία στο Σύμβολο της Πίστεως. Η ομολογία αυτή, αν και φανέρωση της αληθείας, έγινε αιτία της καταδίκης και του μαρτυρικού του θανάτου.
Στο κήρυγμά του, ο Σεβασμιώτατος ανέλυσε εκτενώς τη διδασκαλία της Εκκλησίας περί των τριών γεννήσεων του Ιησού Χριστού. Η πρώτη είναι η αΐδιος και άναρχη γέννησή Του από τον Ουράνιο Πατέρα, προ πάντων των αιώνων, ένα ασύλληπτο και ακατανόητο μυστήριο, το οποίο η Εκκλησία διατύπωσε δογματικά και επιβεβαίωσε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος, της οποίας συμπληρώνονται 1.700 χρόνια από τη σύγκλησή της στη Νίκαια της Βιθυνίας. Η δεύτερη είναι η εν χρόνω και εν σαρκί γέννηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, η ιστορική ενανθρώπηση του Θεού Λόγου, ο οποίος έγινε άνθρωπος για να ανεβάσει τον άνθρωπο στην προτέρα κατάσταση και δόξα του, να αποκαταστήσει την πεπτωκυία ανθρώπινη φύση και να επαναφέρει τη Θεοκοινωνία.
Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην τρίτη γέννηση, την πνευματική και υποκειμενική γέννηση του Χριστού μέσα στην καρδιά κάθε πιστού. Ο άνθρωπος καλείται να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ώστε η καρδιά του να γίνει σπήλαιο, για να γεννηθεί ο Χριστός μέσα του. Αυτή η γέννηση πραγματοποιείται μόνο μέσα στην Εκκλησία, όταν ο άνθρωπος ζει αγιοπνευματικά, βαπτίζεται στον Χριστό, ενδύεται Αυτόν και γίνεται Χριστοειδής και φωτοειδής. Όπως διδάσκει ο Απόστολος Παύλος, «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε», ενώ αλλού μαρτυρεί την πνευματική του ωδίνη, για να αποκαλυφθεί ο Χριστός μέσα στις καρδιές των πιστών.
Ο Πρωτομάρτυρας Στέφανος αποτελεί ζωντανή μαρτυρία αυτής της τρίτης γεννήσεως. Κατά τον λιθοβολισμό του, το πρόσωπό του έλαμπε ως πρόσωπο αγγέλου, διότι ήταν πλήρης Πνεύματος Αγίου και είχε τον Χριστό κατοικούντα μέσα του. Το Άγιο Πνεύμα είναι Εκείνο που υποδεικνύει και χαρίζει τον Χριστό στον άνθρωπο, όταν εκείνος αγωνίζεται πνευματικά μέσα στη ζωή της Εκκλησίας.
Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε επίσης στις παλαιοδιαθηκικές προφητείες, τονίζοντας ότι ο Προφήτης Ησαΐας μίλησε με σαφήνεια για τη γέννηση του παιδίου, ενώ ο Προφήτης Δανιήλ αναφέρθηκε ακόμη και στον χρόνο της ενσάρκου οικονομίας του Θεού. Ο Άγγελος Κυρίου αποκάλυψε στον Ιωσήφ ότι το παιδί θα ονομαστεί Ιησούς, όνομα εβραϊκό που σημαίνει Σωτήρας, Λυτρωτής και Ευεργέτης, επιβεβαιώνοντας τη σωτηριώδη αποστολή Του.
Κλείνοντας, υπογράμμισε ότι η Γέννηση του Ιησού Χριστού δεν αποτελεί ένα απλό επετειακό γεγονός, αλλά μια διαρκή μυστηριακή και εσχατολογική πραγματικότητα. Ο Χριστός δεν γεννήθηκε μόνο τότε, αλλά γεννάται συνεχώς μέσα στην Εκκλησία δια των μυστηρίων και μέσα στις καρδιές των ανθρώπων που γίνονται πλήρεις Πνεύματος Αγίου, φωταυγείς, φωτοειδείς και αληθινά Χριστοειδείς.
