Η νύχτα ως προάγγελος του τέλους της ζωής
Ο ερχομός της νύχτας παραπέμπει, Κύριε, στον ερχομό της τελευταίας μέρας της ζωής μου. Τότε που «ουδείς δύναται εργάζεσθαι». Που θα μεταβώ από τον φθαρτό κόσμο στον άφθαρτο και θα μπορώ να σε δω “κατά πρόσωπο”.
Ό,τι και να ’μαι, όπως και να ζω, όσο και να μην έφτασα στην τελειότητα, δεν παύεις να είσαι Αγάπη και δεν παύω να είμαι παιδί Σου. Γι’ αυτό δεν πιστεύω πως δεν θα ’μαι μαζί Σου!
Όμως δεν θέλω να περνά η ζωή μου με αμέλεια. Θέλω να σε ζήσω, να σε γνωρίσω πιο πολύ – όσο αυτό είναι δυνατό σε μένα – για να μπορώ εκεί πιο πολύ να χαρώ τη θέα του προσώπου Σου.
Κύριε Ιησού Χριστέ, σε Σένα ελπίζω “εκ νεότητός μου”. Εσένα θέλω να βλέπω κι όχι τον άτσαλο και ακατάστατο εαυτό μου. Όλος ο κόσμος να καταλήξει, τελικά, στη Βασιλεία Σου.
Όλοι ν’ απολαύσουν τη θέα του προσώπου Σου.
Νύχτα – τέλος της ημέρας.
Θάνατος – τέλος, μετάβαση εκ του νυν αιώνος εις τον ατελεύτητο. Εκεί όπου «πάντα πεπλήρωται φωτός» και «τέλος ουκ έσται».
π. Ανδρέας
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος
