«Ο Ιεράρχης της Σιωπής»
Ο Μακαριστός Επίσκοπος Κερνίτσης Κυρός Λεόντιος, γεννήθηκε στην Π.Κοκκινιά από τον Εμμανουήλ Μαρκόπουλο και την Ευαγγελία Λιάτα. Το πρόσωπο της μητέρας του έμελλε να παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην μετέπειτα πορεία του αλλά και στην διακονία του στον χώρο της Μητρός Εκκλησίας.
Dogma Newsdesk
Ο Μακαριστός Επίσκοπος Κερνίτσης Κυρός Λεόντιος, γεννήθηκε στην Π.Κοκκινιά από τον Εμμανουήλ Μαρκόπουλο και την Ευαγγελία Λιάτα. Το πρόσωπο της μητέρας του έμελλε να παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην μετέπειτα πορεία του αλλά και στην διακονία του στον χώρο της Μητρός Εκκλησίας.
Ο μικρός Γεώργιος, παιδί ιδιαίτερα ευφυές, ήσυχο και ειρηνικό, έζησε τα παιδικά του χρόνια μέσα σε δύσκολες συνθήκες φτώχειας, χρόνια κατοχής, χρόνια πέτρινα για τον Ελληνικό λαό!. Μέσα σε αυτά τα δύσκολα χρόνια τον τρέφει η αγάπη της μητέρας του, που του δίνει το μεγάλο εφόδιο την Πίστη και την υπομονή, που αργότερα θα του φανεί πολύ χρήσιμο.
Τελειώνει στο Δημοτικό Σχολείο της Π. Κοκκινιάς και εισέρχεται στο νυκτερινό τμήμα της Εμπορικής Σχολής του Πειραιά, ενώ παράλληλα το πρωί εργάζεται, πρώτα σε μια βιοτεχνία συρμάτων και έπειτα σε βιοτεχνία με πρέσα. Δουλειές χειρωνακτικές αλλά και δύσκολες, όμως η εργασία για τον Γεώργιο είναι ανάγκη επιτακτική.
Παρόλα αυτά, όλα τα χρόνια μεγαλώνει μέσα σε κλίμα χρηστοήθειας καλλιεργώντας με την βοήθεια της μητέρας του την αγάπη του για την Εκκλησία και τον πόθο του για την Ιεροσύνη.
Σε αυτό επέδρασσε σημαντικά η γνωριμία του με μια μεγάλη εκκλησιαστική φυσιογνωμία τον Επίσκοπο Σταυρουπόλεως Γεώργιο, μετέπειτα Μητροπολίτη Θήρας και στην συνέχεια επι Αρχιεπισκόπου Αθηνών Θεοκλήτου Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας.
Ο Επίσκοπος Γεώργιος ήταν υπεύθυνος της Αρχιεπισκοπικής Περιφερείας του Πειραιά και γύρω περιοχών (δεν υπήρχε τότε Μητρόπολη Πειραιώς).
Όπου πήγαινε ο Σταυρουπόλεως να λειτουργήσει είχε κοντά του τον Γεώργιο (Κερνίτσης), τον οποίο Γεώργιο ενέπνεε η μορφή του Σεπτού Ιεράρχου. Ταυτόχρονα παρακολουθούσε μαθήματα στο Κατηχητικό Σχολείο της Ενορίας Μεταμόρφωσης Σωτήρος Χριστού Π. Κοκκινιάς (στην οποία αργότερα έμελλε να υπηρετήσει ως Προϊστάμενος και Ποιμένας τους).
Στην πορεία του ανήκουν ο Γεώργιος Γούναρης Θεολόγος, Σπυρίδων Καλαφάτης (νυν Μητροπολίτης Κεφαλληνίας), Αντώνιος Γεωργαντόπουλος (νυν Μητροπολίτης Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ.Προκόπιος), αυτοί οι τέσσερις αποτελούν μια παρέα που ο ένας βοηθάει τον άλλον.
Το 1997, αφού πρώτα έχει τελειώσει την στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος Αξιωματικός. Κείρεται μοναχός στην Ιερά Μονή Παναχράντου της Άνδρου και λαμβάνει το όνομα του μακαριστού πνευματικού του πατρός Λεόντιος.
Το 1958 στον Ιερό Ναό Αγ. Νικολάου Σύρου από τον Μακαριστό Σύρου Φιλάρετου χειροτονήθηκε διάκονος και διορίζεται διάκονος στον Ιερό Ναό Αγ. Τριάδος Κεραμεικού ενώ ταυτόχρονα σπουδάζει στην Θεολογική Σχολή των Αθηνών. Στην συνέχεια μετατίθεται στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθερίου Καμινίων π. Κοκκινιάς.
Το 1968 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος από τον Μακαριστό Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως Χριστοφόρο Χαντζή, και την ίδια ημέρα εκ των χειρών του Μακαριστού Ύδρας Προκοπίου λαμβάνει το οφίκιον του Αρχιμανδρίτου.
Πρώτη Ενορία του ο Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας – Αμφιάλης και εν συνεχεία μετά από αίτημα των ενοριτών της Μεταμόρφωσης Σωτήρος Π. Κοκκινίας, μετατίθεται στην παιδική του Ενορία όπου με ζήλο εργάστηκε και προσέφερε αρκετά ώστε ακόμα και σήμερα να θυμούνται στην περιοχή τον Πάτερ Λεόντιο.
Επίσης διετέλεσε Ιεροκήρυξ στην Ιερά Μητρόπολη Σύρου και μετέπειτα στην Ιερά Μητρόπολη Μονεμβασίας και Σπάρτης όπου οργώνει κυριολεκτικά με μια βαλίτσα στο χέρι ολόκληρη την εκεί επαρχία, έως το 1975 όπου αναχώρησε για την Μητρόπολη Μεγάρων και Σαλαμίνος, κοντά στον Σεβασμιώτατο κ. Βαρθολομαίο.
Έχοντας ήδη το Πτυχίου της Παντείου και της Θεολογικής Σχολής, πραγματοποιεί το μεταπτυχιακό του στο Οικονομικό Πανεπιστήμιου Γουώρικ του Λονδίνου όπου είχε σταλεί από τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Σεραφείμ. Κατά την παραμονή του στο Λονδίνο υπηρετεί στο Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως στην Κοινότητα Κόβεντρυ.
Το 1979 τοποθετήθηκε στον παλαιό ΟΔΕΠ και με την αλλαγή του οργανισμού σε Οικονομικές υπηρεσίας ο π. Λεόντιος διορίζεται διευθυντής το 1983. Έως το 1997 όπου κακήν κακός εκδιώχθηκε από αυτήν!, πικραμένος, εξευτελισμένος, κατά σηκοφαντημένος, με ψέματα όπου ένα χρόνο μετά! Την θανή του τον δικαίωσαν τα δικαστήρια!
Το 1995 η Σεπτή Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος τον εξέλεξε βοηθό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, με τίτλο της Πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Κερνίτσης και στης 27-1-1995 χειροτονήθηκε Επίσκοπος από τον Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κυρού Διονυσίου στον Ιερό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου Ομονοίας – Αθηνών.
Από το 1995 έως τον Αύγουστο του 2002, υπηρετεί ως Βοηθός Επίσκοπος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, λειτουργούσε κάθε Κυριακή αλλά και εορτές, και επίσης επισκεπτόταν συνέχεια Ιερές Μονές ζώντας την μοναχική αλλά και αρχιερατική του ιδιότητα έως τέλους.
Την Δευτέρα 5 Αυγούστου 2002, τέλεσε την τελευταία του Θεία Λειτουργία και χειροτόνησε ο ίδιος τον τότε διάκονό του σε Πρεσβύτερο και Αρχιμανδρίτη τον Πατέρα Σπυρίδωνα Κατσιμπρή, που του στάθηκε τελευταία κοντά του υπηρετώντας τον, και οι γιατροί του του απαγόρευσαν έκτοτε να λειτουργεί ώστε να μην κουράζεται, μιας και ο Μακαριστός Επίσκοπος μας υπέφερε από νεόπλαστό του ύπατος και από σάκχαρο.
Από τον Αύγουστο του 2002 μέχρι την 24-11-2002 που έφυγε από τα εγκόσμια, παρακολουθούσε τακτικότατα από ράδιο και τηλεόραση την Θεία Λειτουργία, καθημερινά τον Όρθρο και τον Εσπερινό και στην κατοικία του πλέον δεχόταν όλα τα πνευματικά παιδιά του τα οποία εξομολογούσε, αλλά και κάθε Κυριακή ζητούσε να έρχεται ιερέας να του μεταδίδει την Θεία Κοινωνία κατ’ οίκων από την Ενορία του Αγίου Νικολάου – Αχαρνών.
Επίσης όλο αυτό το διάστημα ζήσαμε όλοι το γεγονός όπου τον επισκέφθηκαν όλοι όσοι τότε αδίκως συκοφάντησαν, ώστε να ζητήσουν την αγάπη του υποβάλλοντας στο Σεπτό πρόσωπό του την συγνώμη τους, λαϊκοί αλλά και κάποιοι αδελφοί του!
(Οι φωτογραφίες και τα στοιχεία είναι αποσπασματικά από το βιβλίο «Επίσκοπος Κερνίτσης Λεόντιος – Ο Ιεράρχης της Σιωπής» πόνημα του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου π.Θωμά Ανδρέου)
