Αίμα: Θείο Δώρο
«Αίμα: Θείο Δώρο», του Αρχιμανδρίτη Χρυσοστόμου Χρυσοπούλου, Θεολόγου-Διδάσκοντος Παν/μίου Πειραιώς για το dogma.gr.
Είναι αρκετοί που υποστηρίζουν, ιδίως στις ημέρες μας των κρίσεων και των σκανδάλων, ότι «με τον σταυρό στο χέρι δεν πηγαίνεις μπροστά»∙ είναι άποψη που κινείται μεταξύ ειρωνείας και γνωμικού, απογοήτευσης και μαθήματος, δικαιολογίας και άρνησης. Αν διαβάσουμε καλά το Ευαγγέλιο αύριο θα λέγαμε ότι: ναι, δεν προκόβεις! Έχουμε συνηθίσει πλέον να έχουμε οι πολλοί τον σταυρό στο χέρι ή στο λαιμό ως κόσμημα, ως ζωγραφική με τη δερματοστιξία, πάντα και μόνο ως διακοσμητικό στοιχείο.
Ο Χριστός στο αυριανό ευαγγελικό ανάγνωσμα επιβραβεύει και θεραπεύει δύο άτομα που έφεραν τον σταυρό του κλονισμού της υγείας τους. Ήταν δυσβάστακτοι οι σταυροί τους, μέχρι να φαίνονται αξιολύπητες. Δύο γυναίκες λοιπόν σταυροφόρες θα ανταμώσουμε αύριο. Η μία δωδεκάχρονη και η άλλη μεγαλύτερή της. Η πρώτη πήγαινε προς τον θάνατο, κόρη επιφανούς προσώπου της περιοχής της, του Ιάειρου. Η δεύτερη τον βίωνε δώδεκα χρόνια βασανιστικά. Η περιουσία της δεν ήταν ικανή να βρεθεί ο κατάλληλος γιατρός άρα και η θεραπεία. Τα πάντα εξαγοράζονται με χρήμα, όχι η ζωή, η υγεία, η ευτυχία. Διέθετε όμως πίστη ότι ο επισκέπτης της πόλης της δεν ήταν απλός δάσκαλος, φιλόσοφος, ιδεολόγος. Ενδόμυχα πίστευε ότι θα μπορούσε να την θεραπεύσει, ήταν η ύστατη ελπίδα της. Φάνηκε στα λόγια της και στην πράξη της. Μια απλά αφή της άκρης των ρούχων Του της φαίνονταν ότι είχε αξία πολλών ιατρικών επισκέψεων και το κυριότερο η ταλαιπωρία της θα έβρισκε το τέλος της.
Η υγεία αναμφισβήτητα είναι πολύτιμη. Προσπαθούμε με κάθε δύναμη να τη διατηρήσουμε, τόσο την προσωπική μας όσο και αυτή των οικείων μας. Τη σπουδαιότητά της την αντιλαμβανόμαστε όταν κλονίζεται, καθώς βλέπουμε ότι σε κάποιο λεπτό της ώρας μπορεί να πονέσουμε ή και τη χάσουμε. Υπάρχουν δε αρκετοί συνάνθρωποί μας όπου η ζωή τους εξαρτάται από το αίμα.
Αίμα: στις φλέβες μας ρέει πλούσιο. Είμαι θείο δώρο, όποια και αν είναι η πρόοδος της επιστήμης δεν μπόρεσε να το παρασκευάσει . Είναι από τα θέματα όπου η επιστήμη δεν καταφέρνει το επιθυμητό, παρά τα λοιπά επιτεύγματά της.
Πολύ περισσότερο αυτό συνέβαινε στην εποχή του Κυρίου αιώνες πριν. Με το αίμα Του ζωογονεί το Σώμα της Εκκλησίας και εμείς με την αιμοδοσία συγκεντρώνουμε αίμα, για να δώσουμε πνοή ζωής εκεί που υπάρχει ανάγκη, αχρείαστο να είναι. Το θαύμα που επιτέλεσε ο Κύριος -και άλλα που έκανε τότε και που πραγματοποιούνται και σήμερα- έρχεται για να τους διαψεύσει. Η παράκληση μας είναι καρδιακή για ένα θαύμα προκειμένου να δώσει ζωή εκεί πολλές φορές η οσμή του θανάτου είναι έντονη, πριν καν έρθει αυτός.
Ας σκεφθούμε ότι και σήμερα ζουν γύρω μας συνάνθρωποί μας που έχουν αντίστοιχο πρόβλημα με την αιμορροούσα που θα ακούσουμε στην λειτουργική σύναξη αύριο. Ο πόθος τους να παρουσιαστεί ξανά ο Κύριος και να τους θεραπεύσει είναι έκδηλος με δεήσεις, τάματα, προσευχές. Το θαύμα στη ζωή μας δεν είναι μεν απίθανο, ούτε όμως και δεδομένο, κατά παραγγελία ή ετσιθελικά δεν γίνονται.
Υπάρχουν και άλλοι τρόποι συμπαράστασης, είναι όλοι αυτοί που συνθέτουν μικρά θαύματα που δίνουν παράταση ζωής και δεν αφήνουν περιθώρια απογοήτευσης . Μειώνεται δυστυχώς η προσφορά αίματος για να αναπληρώσει αυτό που χάνεται στις περιπτώσεις των τροχαίων ατυχημάτων και που χρειάζεται σε ώρα ανάγκης ή είναι απαραίτητο σε χρονίως πάσχοντες αδελφούς μας. Εδώ έρχεται αρωγός η προσπάθεια της Εκκλησίας δια των αιμοδοσιών της, για να ενισχυθούν οι τράπεζες αίματος που λειτουργούν στις εκκλησιαστικές κοινότητες. Όταν συμμετάσχουμε στο έργο αυτό, συνεχίζουμε το θαύμα που έκανε ο Χριστός. Αυτές είναι οι δυνάμεις μας, αυτές και προσφέρουμε.
Ταυτόχρονα η εμπιστοσύνη στην προσπάθεια των ιατρών και των βοηθών τους, η ελπίδα στους εφευρέτες των φαρμάκων, παρέχουν μια άλλη δυναμική στην προσευχή μας και στη σιγουριά ότι ο Κύριος και εδώ θα κάνει το θαύμα του προκειμένου να συνεχίζουν την εργασία τους. Όταν μάλιστα αυτή είναι ποτισμένη με στοιχεία προσφοράς προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο, υπό δύσκολες ενίοτε εργασιακές συνθήκες, ταυτιζόμενοι με το πρόβλημα και δίνοντας όλο το είναι τους ώστε να μη χαθεί ο ανθρωπισμός μας.
Επιπλέον δίνοντας ή δεχόμενοι αίμα κατά περίσταση, αποστομώνουμε τους αιρετικούς (όπως οι χιλιαστές) που θέτουν σε κίνδυνο την ζωή των οπαδών τους , ακόμη και μικρών παιδιών. Όταν δε δέχονται μεταγγίσεις αίματος, παρερμηνεύοντας τη Γραφή, δολοφονούν τους οπαδούς τους, υποβαθμίζουν την ιατρική επιστήμη αλλά και τον ίδιο τον Χριστό. Με επιχειρήματα πτωχά και αγνοώντας ότι η ζωή του ανθρώπου είναι μοναδική και δώρο πολύτιμο από τον Θεό, λησμονούν ότι οφείλουν να το διατηρήσουν ακέραιο όσο μπορούν καλύτερα. Είναι ασέβεια η εκούσια φθορά του. Επιβάλλεται να περιφρουρήσουμε την ακεραιότητά του με κάθε θυσία.
Επίσης, οφείλουμε να προσευχόμαστε ώστε να αυξάνονται οι συμμετέχοντες στις υπεύθυνες και οργανωμένες αιμοληψίες. Δεν πρέπει να γίνονται αυτές μόνο για προνόμια σε αιμοδότες, ούτε και να τις αποφεύγουμε με φτηνά επιχειρήματα. Είναι δείγμα πολιτισμού όταν αυξάνεται το διαθέσιμο αίμα, όχι για να αποταμιευτεί, αλλά για να προσφερθεί όποτε και αν χρειαστεί. Η Εκκλησία έρχεται για μια άλλη φορά ως θεραπευτήριο ψυχών και σωμάτων.
Ο Κύριος μάς συναντά στα ευχάριστα και στα δυσάρεστα της πορείας μας. Στα χέρια Του ας την αφήσουμε. Ας Του δώσουμε το δικαίωμα να επέμβει ώστε να μας θεραπεύσει από ότι μας ταλαιπωρεί, να μας απαλλάξει από ότι μας θλίβει, να μας αναστήσει από ότι μας σκοτώνει. Τότε το θαύμα της θεραπείας της αιμορροούσας θα έχει την επικαιρότητά του στον χώρο της ζωής μας και τον χρησιμότητά του τον χρόνο της βιωτή μας
