Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος: Αν ζητηθεί διαχωρισμός, θα γίνουμε Βατικανό, θα σκεφτόμαστε σε ποιους θα λέμε «εμπρός»
Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης παραχώρησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος, μιλώντας, μεταξύ άλλων, χωρίς περιστροφές για την κρίση, τις σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους, το μάθημα των Θρησκευτικών, την ομαλή συνύπαρξη με την μειονότητα στη Θράκη, την στάση της Τουρκίας του Ερντογάν.
«Υπάρχει ανάγκη να γίνουν πιο ειλικρινείς οι σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας και να σταματήσει ο κλεφτοπόλεμος, αναλαμβάνοντας ο καθένας στην ευθύνη του στο πεδίο δράσης του. Δεν ζητάμε εμείς τον διαχωρισμό. Αν μας ζητηθεί θα κάνουμε το σταυρό μας και θα πούμε δόξα τω Θεώ. Θα γίνουμε κάστρο σαν το Βατικανό, θα χτυπούν απ’ έξω και θα σκεφτόμαστε σε ποιους θα λέμε «εμπρός», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος.
Για τα ανθρώπινα πάθη
Υπάρχουν και καλά πάθη στη ζωή, για να κάνει ο άνθρωπος ο,τιδήποτε καλό. Το δύσκολο είναι ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να μην έχει πάθη μέσα του, να τα κατευθύνει σωστά. Τα πάθη μας προσπαθούμε να τα κατευθύνουμε προς το καλό. Δεν μπορεί να υπάρξει άνθρωπος χωρίς πάθη. Πρέπει το πάθος μας να ωφελήσει για την δόξα του Θεού.
Για την οικονομική κρίση
Ζούμε στην περίοδο ενός τοκετού. Κάτι πρέπει να γεννηθεί. Αυτή η κατάσταση που υπήρχε, ακόμα και στην Εκκλησία, μας είχε κουράσει, μας είχε φέρει μονοτονία, παθητική κατάσταση. Ήταν ένα ξαναζεσταμένο φαγητό. Δεν μπορεί τη ζωή να την βλέπεις τόσο μαύρη ή μίζερη. Ακόμα και η γυναίκα όταν γεννάει: πονάει αλλά χαίρεται που έφερε κάτι νέο στη ζωή. Δεν σκεφτόμαστε το ίδιο, όπως τους πρώτους μήνες της κρίσης. Ακούγαμε για κρίση αλλά δεν μας είχε χτυπήσει την πόρτα. Όσο και αν κάποιοι νομίζουν ότι θα περάσουν αλώβητα αυτή την κατάσταση δεν γίνεται. Για να περάσουμε απέναντι πρέπει να βραχούμε.
Για τα θρησκευτικά
Τελικά η Παιδεία μας είναι άχρηστη. Γελάω καμία φορά, βλέπω τα προγράμματα του υπ. Παιδείας και ασχολούμαστε με τα Θρησκευτικά που είναι άχρηστα πια. Έτσι όπως διδάσκεται το μάθημα και βλέπω και τα βιβλία, άχρηστο είναι πραγματικά. Εγώ ο ίδιος λέω τί χρειάζεται αυτό το κεφάλαιο μέσα;
Άλλα είναι τα ενδιαφέροντα των παιδιών σήμερα. Τα πράγματα άλλαξαν. Χρειάζεται έναν υγιή προβληματισμό στο σχολείο γιατί την πληροφορία τη μαθαίνει από το ίντερνετ. Είπα σε γονέα να βγει έξω με το παιδί του, να μιλήσουν, να του φερθεί αντρίκια. Να ξέρει το παιδί ότι και λάθος να κάνει, στο σπίτι θα τον καλύψει και ο πατέρας και η μάνα. Να πουν ότι μαζί θα πάμε στο λάθος και θα συνεχιστεί η ζωή. Για ένα λάθος του παιδιού, δεν σκοτώνουμε το παιδί. Υπάρχει στρουθοκαμηλισμός. Έτσι ψηφίζουμε κιόλας. Για αυτό είπα ότι είμαστε σε έναν τοκετό, πάμε λάθος. Πρέπει να μάθουμε να μιλάμε ειλικρινά. Τα νέα παιδιά σήμερα δεν είναι διατεθειμένα να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους.
Για τις σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους
Οι σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους χρειάζεται να γίνουν πιο ειλικρινείς. Χρειάζεται να σταματήσει ο κλεφτοπόλεμος. Ο λαός μας δεν έχει την πολυτέλεια του διχασμού. Είμαστε μέρος της κοινωνίας του λαού και οφείλουμε να σεβαστούμε αυτή την πραγματικότητα.
Έγραψα ότι αν γίνει χωρισμός Εκκλησίας και Πολιτείας τί θα συμβεί; Όλες οι εκκλησίες μας είναι χωρισμένες αλλά εμείς δεν θέλουμε αυτό το μοντέλο, δεν ταιριάζει στην Ελλάδα. Δεν το θέλουμε. Αν μας επιβληθεί θα κάνουμε το σταυρό μας και θα πούμε δόξα τω Θεώ αλλά θα ακολουθήσουμε παράλληλους δρόμους. Θα γίνουμε σαν το Βατικανό. Θα μας χτυπούν και εμείς θα σκεφτόμαστε σε ποιους θα πούμε «εμπρός». Είπα ότι αν γίνει χωρισμός θα πλημμυρίσουν οι συμβολαιογράφοι! Θα πάει κόσμος να γράφει πράγματα στην Εκκλησία για να συντηρείται ο κλήρος. Δεν το θέλουμε, ο ρόλος μας είναι εθνικός ακόμα κι αν φαίνεται πολιτικός. Καλοδεχόμαστε τους πολιτικούς αλλά δεν ανεβοκατεβάζουμε πολιτικούς, είναι επικίνδυνο.
Η Εκκλησία δεν θα λείψει από την Πολιτεία, δεν έχουν τη δαμόκλειο σπάθη των εκλογών κάθε 4 χρόνια. Η Εκκλησία κάνει πράγματα για την πατρίδα που οι πολιτικοί δεν μπορούν να τα κάνουν. Εμάς μας απασχολεί να βγαίνει η πατρίδα μας από αδιέξοδα κι ας φορτώνεται η Εκκλησία από κάποια κατακραυγή.
Για τη μειονότητα στη Θράκη
Εμείς στη Θράκη τα έχουμε λίγο λυμένα αυτά αλλά εδώ στην πρωτεύουσα υφέρπουν ρεύματα που δεν ξέρω πού θα οδηγήσουν. Εμείς συμβιώνουμε με κάτι διαφορετικό αλλά έχουμε στεγανά. Έχουμε έναν κόσμο φιλήσυχο, ντόπιο που ζει μαζί μας αρμονικά. Γίνεται το λάθος να ονομάζεται τουρκική μειονότητα. Τώρα είμαστε σε πολύ καλό δρόμο και έγιναν βήματα που πρωτοστάτησε σε αυτά η Εκκλησία. Και αυτό ξάφνιασε ακόμα περισσότερο γι’ αυτό μας εξύβρισαν κιόλας. Αλλά δεν μας πειράζει αυτό. Ευχήθηκα χρόνια πολλά για το Μπαϊράμι αλλά κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ότι είναι ευγένεια, η πιο απλή μορφή της. Εύχονται και εκείνοι σε εμάς. Ναι, αυτό είναι πολιτισμός. Εμείς πάνω στη Θράκη οι 4 μητροπολίτες που είμαστε, κρατάμε ισορροπία, δεν υποκαθιστούμε την μειονότητα.
Για τη δίγλωσση εκπαίδευση
Είναι ένα ρίσκο. Έρχεται ξαφνικά μια πρόταση να γίνουν δίγλωσσα νηπιαγωγεία. Αυτό δεν θα βοηθήσει τα παιδιά. Μπαίνοντας στο νηπιαγωγείο, λένε ότι χρειάζεται γλωσσική γέφυρα. Το ζητούμενο είναι να μάθουν τα παιδιά τους, της μειονότητας, καλά ελληνικά. Έτσι δεν θα γίνουν υποχείριο.
Αυτό είναι τεράστιο ρίσκο. Η απορία μας είναι πώς θα μπορέσει να γίνει να βοηθηθούν τα παιδιά της μειονότητας να μάθουν ελληνικά. Πολλοί από τη μειονότητα πάνε τα παιδιά τους στα δημόσια σχολεία για να μάθουν καλά ελληνικά. Την πρώτη μέρα υπάρχει αμηχανία με τις μανάδες τις χριστιανές και τις μουσουλμάνες αλλά ύστερα από μια εβδομάδα είναι φίλες.
Απειλές δεχόμαστε από την Τουρκία που θέλει να κρατήσει τη μειονότητα σε χαμηλό επίπεδο μορφωτικό για να την ελέγχει. Έτσι γινόταν πάντα.
Από την Τουρκία έρχονται κάποιοι μουσουλμάνοι και πολλές φορές και επιδεικτικά. Τελικά όμως δεν άγγιζαν τη μειονότητα, γιατί δεν τους ακολουθούσε.
Για τη στάση της Τουρκίας
Παρακολουθώ πολύ και διαβάζω αυτά που γράφονται. Η πραγματικότητα στην Τουρκία είναι πολύ διαφορετική. Δεν σκοπεύει να κοιτάξει προς τα εδώ. Έχει τέτοια προβλήματα που χρειάζεται να βοηθήσουμε κιόλας να λυθούν. Ο Ερντογάν είναι μεγάλος ηγέτης που συνέπεσε να χρειάστηκε να πιει το πικρό ποτήρι. Το κόμμα του Ερντογάν είναι το αντιπολιτευτικό κόμμα του Κεμάλ. Με το ζόρι ο Κεμάλ έκανε την Οθωμανική Αυτοκρατορία εθνικό κράτος. Έζησαν εκεί διαφορετικές ράτσες και δεν μπόρεσαν να μαζο-ποιηθούν. Έγιναν εκεί μεγάλες καταστροφές. Και σήμερα υπάρχει έντονα αυτή η διαφοροποίηση με τον Ερντογάν. Το Ισλάμ δείχνει τρομοκρατικό πρόσωπο στον κόσμο και κάθε μουσουλμάνος λογίζεται στο εξωτερικό σαν ένας δυνάμει τρομοκράτης. Είναι άδικο εξαιτίας μιας θρησκείας να βάζεις τον άλλο στον τοίχο. Ο Ερντογάν προσπαθεί να ενοποιήσει τον κόσμο, κάτι που δεν γίνεται. Ο Ερντογάν έχει ανοιχτές πληγές. Ξεκαρδίζομαι στα γέλια όταν ακούω να τον λένε «Σουλτάνο». Το μόνο που δεν ευελπιστεί να πετύχει είναι να γίνει «Σουλτάνος» γιατί η Τουρκία έχει τεράστιες φυγόκεντρες δυνάμεις που δεν μπορεί να τις ελέγξει πλέον. Ο προσανατολισμός τους πια είναι καθαρά ευρωπαϊκός. Άκουσα δημοσιογράφους Τούρκους που είπαν ότι με τον πανικό που προκάλεσε η Τουρκία, εξευτελίστηκε στην Ευρώπη. «Εξευτελιστήκαμε στην Ευρώπη», είπαν.
Ο Ερντογάν προσπαθεί με ψευδαίσθηση να επηρεάσει τον κόσμο, κάτι που δεν γίνεται. Με χάρτινα πόδια είναι ο Ερντογάν. Πρέπει να εκλεγεί Πρόεδρος για να μπορέσει κάπως να μαζέψει τα της χώρας του. Ο Ερντογάν σήμερα κάνει τα ακριβώς αντίθετα από τον Κεμάλ για να ξανακρατήσει ό,τι μπορεί να κρατηθεί. Έχει καθαρά ευρωπαϊκό προσανατολισμό και δεν φταρνίζεται αν δεν ρωτήσει την Αμερική. Το πρόγραμμα να εκλεγεί ο Ερντογάν Πρόεδρος είναι καθαρά αμερικανικού τύπου.
Για το αν είναι γνώστες οι έλληνες πολιτικοί των εξελίξεων στην Τουρκία
Νομίζω πρέπει να τα παρακολουθούν. Στην Ελλάδα λένε προφητείες ότι θα γίνει πόλεμος κλπ. Ο Ερντογάν πέτυχε ακριβώς το αντίθετο από αυτό που περίμενε. Ξοδεύουμε τόσα στους εξοπλισμούς και λέμε τα πολεμοχαρή και δεν κάνουμε τον κόπο να δούμε τί λέει η Τουρκία για εμάς. Μια ψευδαίσθηση ζούμε. Γυρεύουν λύτρωση πια.
Δεν είναι εύκολο να γίνει πόλεμος. Ο Ερντογάν δεν θα μπορούσε να κάνει πόλεμο σε μια ευρωπαϊκή χώρα. Η συνθήκη της Λωζάννης ήταν επαίσχυντη για την Ελλάδα. Πώς βγαίνουν κάποιοι και την υπερασπίζονται.
Για τα συσσίτια που πραγματοποιεί η Εκκλησία
Μερικοί καταλόγισαν στην Εκκλησία ότι κάνει συσσίτια. Σε όποια εκκλησία κι αν πάτε, έχει γίνει εστιατόριο και διδασκαλία. Ό,τι και να πούμε, η Εκκλησία είναι στη μόδα. Όλα τα άλλα έρχονται και παρέρχονται. Εμάς μας ενδιαφέρει η πραγματικότητα όπως τη βιώνει ο κόσμος. Ας λένε, δεν πειράζει, είπαν και για τον Χριστό. Δεν ιδρώνει το αυτί μας αν τελικά γίνεται η δουλειά.
