Δημητριάδος Ιγνάτιος προς μαθητές: Το χέρι σας θα το στηρίζει ο Θεός
«Το χέρι σας θα το στηρίζουν οι γονείς και οι δάσκαλοί σας, μα πάνω από όλα η μεγάλη παλάμη που ποτέ δεν φαίνεται και μόνο στην πραγματική ανάγκη την νιώθουμε. Ο ίδιος ο Θεός μας.», αναφέρει μεταξύ άλλων ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος στο μήνυμά του προς τους μαθητές για τη νέα σχολική χρονιά.
ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ & ΑΛΜΥΡΟΥ κ. κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΣΧOΛΕΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ 2017 – 2018
Αγαπητά μου παιδιά, εκπαιδευτικοί και γονείς.
Σήμερα ξεκινά μία καινούργια εκπαιδευτική χρονιά γεμάτη νέες δυνατότητες και ευκαιρίες, μία χρονιά που θα μάθετε πολλά, θα ακούσετε και θα πείτε πολλά, μία χρονιά που θα σας δυναμώσει για να μπορέσετε να πάρετε την ζωή στα χέρια σας. Το χέρι σας θα το στηρίζουν οι γονείς και οι δάσκαλοί σας, μα πάνω από όλα η μεγάλη παλάμη που ποτέ δεν φαίνεται και μόνο στην πραγματική ανάγκη την νιώθουμε. Ο ίδιος ο Θεός μας.
Κάποτε, λέει μία ιστορία, υπήρχε ένα χωριό στην ρίζα ενός βουνού. Οι άνθρωποι ανέβαιναν το βουνό μόνο για να κόψουν ξύλα και να κυνηγήσουν, να μαζέψουν βοτάνια και καρπούς.
Στο τέλος του δάσους, κοντά στην κορφή του βουνού βρισκόταν ένα καλυβάκι. Εκεί ζούσε ένας ερημίτης. Όλοι έλεγαν ότι ήταν σοφός. Κάποιοι, που έλαβαν την βοήθειά του, έλεγαν ότι είναι Άγιος. Δεν ήταν εύκολο να τον συναντήσει κανείς. Μόνο όσοι είχαν αληθινά ανάγκη έβρισκαν τον δρόμο για το καλύβι. Μόνο όσοι είχαν καθαρή ματιά μπορούσαν να τον δουν και όσοι μπορούσαν να σιωπούν άκουγαν την φωνή του.
Όταν οι συγχωριανοί είχαν κάποιο σοβαρό πρόβλημα, έριχναν κλήρο. Όποιος κληρωνόταν έπρεπε να βρει τον ερημίτη και να πάρει την συμβουλή του.
Μία μέρα ο κλήρος έπεσε σε έναν τεμπέλη. Αυτός βαριόταν να ξύσει το κεφάλι του και έβαζε πολλούς περιοίκους του να ανέβουν στο βουνό.
ααα, δεν πάω είναι μακριά.
Μα πώς δεν πας; Όλοι πηγαίνουν, όταν τους πέφτει ο κλήρος.
είναι δύσκολος ο δρόμος. Θα χαθώ. Θα γκρεμιστώ. Δεν θα γυρίσω πίσω με την συμβουλή. Βρέστε άλλον.
Για όλους ήταν δύσκολος ο δρόμος. Θα σε φυλάξει ο Θεός και η ευχή μας. σε σένα έπεσε ο κλήρος.
Ο τεμπέλαρος είχε ένα χάρισμα που είχε γίνει πειρασμός. Ήταν έξυπνος – οι πιο μεγάλοι τεμπέληδες το έχουν αυτό. Με την εξυπνάδα τους ή βάζουν τους άλλους να δουλεύουν ή κακολογούν την δουλειά που έχουν να κάνουν για να γλιτώσουν.
Άντε να πάω. Αλλά είναι χαμένος κόπος. Σας κοροϊδεύει. Δεν είναι σοφός. Δεν το καταλαβαίνετε;
Τον γνωρίζουμε χρόνια. Πάντα βοήθησε το χωριό μας. Θα πας, γιατί σε στέλνει το χωριό.
Εντάξει θα πάω, αλλά όχι τόσο για να πάρω απάντηση όσο για να αποδείξω ότι δεν είναι σοφός.
Ο τεμπέλης καθόταν και σκεφτόταν πως θα στριμώξει τον σοφό του βουνού. Στο τέλος το βρήκε. Θα του βάλω μία δοκιμασία. Θα πάρω μαζί μου το κλουβί με το καναρίνι. Όταν φτάσω, θα το βγάλω και θα το πάρω στη φούχτα μου. Θα κρύψω το χέρι πίσω από την πλάτη μου, «για πες σοφέ, θα τον ρωτήσω. Το πουλί που έχω στο χέρι μου είναι ζωντανό η νεκρό;» Θα δείτε που δεν θα το βρει.
Σκοπός του ήταν, βέβαια, να τον ξεγελάσει. Αν η απάντηση ήταν «ζωντανό», θα έσφιγγε αμέσως το χέρι του και θα έπνιγε το πουλί πριν το δείξει. Αν του έλεγε είναι νεκρό, θα άνοιγε την παλάμη του να πετάξει το ζωντανό καναρίνι.
Έφυγε ο τεμπέλης με την ευχή του κάθε χωριανού. Δεν χάθηκε στο δάσος αλλά έκανε πολύ καιρό να φτάσει τεμπελιάζοντας στο δρόμο. Βρήκε το καλύβι και τον σοφό μπροστά του. Δεν έμοιαζε με Άγιο. Ήταν κοντούλης και ζαρωμένος, με τρύπια ράσα.
Πες μου σοφέ, του είπε, χαμογελώντας, σίγουρος για την εξυπνάδα του. Το πουλί που έχω στο χέρι μου πίσω από την πλάτη μου είναι ζωντανό η νεκρό;
Ο ερημίτης τον κοίταξε ώρα πολύ. Λες και κοίταζε μες στην καρδιά του.
Η ζωή του παιδί μου είναι στα χέρια σου, απάντησε.
Ο τεμπέλης δεν γύρισε ποτέ πίσω στο χωριό. Έμεινε στο βουνό και έγινε μαθητής του.
Να το θυμόσαστε φέτος παιδιά μου. Η ζωή σας, αλλά και πολλών άλλων, είναι στα χέρια σας. Ο Θεός σέβεται την ελευθερία σας. Δεν στέλνει Αγίους και δασκάλους που λάμπουν και κάνουν θόρυβο. Το σχολείο σέβεται την ελευθερία σας. Κανείς δεν μπορεί να σας κάνει καλούς μαθητές και καλούς ανθρώπους, εάν εσείς δεν το θελήσετε. Συχνά μας αρέσει να ξεγελάμε, να προσπαθήσουμε να γκρεμίσουμε όποιον έχει να μας μάθει κάτι, όπως προσπάθησε ο τεμπέλης να κάνει με τον ερημίτη.
Κι ίσως όσους λέμε τεμπέληδες ακόμα να μην έχουν συναντήσει τον σωστό δάσκαλο.
Σας εύχομαι να ανεβείτε το βουνό. Δηλαδή, να αποκτήσετε τη γνώση και τη σοφία. Ίσως και εσείς προσπαθήσετε να ξεγελάσετε τον δάσκαλό σας. Στο τέλος, όμως, θα μείνετε κοντά του, γιατί θα σας διδάξει – όπως και ο Χριστός- ότι η ζωή και ο θάνατος, το καλό και το κακό είναι στο χέρι σας.
Καλή κι Ευλογημένη Χρονιά
Με πατρικές ευχές και αγάπη
Ο Μητροπολίτης σας
