Εμέσαντες την έμπικρον αμαρτίαν
Του Δημητρίου Λυκούδη, Θεολόγου, Φιλολόγου
«Εμέσαντες την έμπικρον αμαρτίαν, σπεύσωμεν τω την χολήν θελήματι, γευσαμένω ευαρεστήσαι Χριστώ, τω Σταυρώ καθελόντι τον αρχέκακον», ψάλλουμε στον κανόνα του Όρθρου, της Τετάρτης της Α΄ Εβδομάδος των Νηστειών.
Να «εμέσουμε την έμπικρον αμαρτίαν», δηλαδή, να την φτύσουμε, να την αποβάλλουμε, να την απεκδυθούμε από επάνω και μέσα μας.
Οι Νηπτικοί Πατέρες παρομοιάζουν την αμαρτία με τον «έμετο», τόσο και πολύ περισσότερο αηδία προκαλεί στον ουράνιο κόσμο και στην ψυχη του ανθρώπου, που από φύσεως επιθυμεί και ορέγεται την καθάρια πνευματική ζωή.
Όταν δε, η αμαρτία πολυχρονίσει, γίνεται πάθος, αποκτά, δηλαδή, ρίζες και μετά δυσκολότερα αποκόπτεται από την καρδιά του ανθρώπου.
Ας εμέσουμε , λοιπόν, την αμαρτία και ας αγαπήσουμε ειλικρινά τον Νυμφίο της καρδιάς μας, Κύριο Ιησού Χριστό.
