Και της βλασφημίας Αυτού ουκ έσται τέλος
Προφανώς εννοεί εδώ ο Βολταίρος λογικά και αυτό που λείπει από την πιο πάνω φράση του: «…υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν προσβάλλεις τα δικαιώματα ή τα πιστεύματα των άλλων». Είναι άλλο πράγμα να λες ότι δεν πιστεύω στο Σχέδιο της Θείας Οικονομίας, στην Υπερφυά Γέννηση του Χριστού και στην Ανάστασή Του (αυτό καλύπτει ο Διαφωτισμός) και άλλο πράγμα να μετατρέπεσαι σε «εκτοξευτήρα» «λάσπης» εναντίον όσων δεν πιστεύεις και να έχεις μάλιστα της αξίωση να δέχονται οι άλλοι αδιαμαρτύρητα την «λάσπη» σου (αυτό λέγεται Διασκοτισμός)!
Με αφορμή το βλάσφημο σκίτσο του κ. Μόσιαλου
Του Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα, Ομότιμου Καθηγητή Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης
Δεν περιμέναμε μέσα στην περίοδο των Εορτών του Αγίου Δωδεκαημέρου που διανύουμε να χρειασθεί να σχολιάσουμε βλάσφημα για την πίστη μας δημοσιεύματα. Μας αναγκάζει όμως να το πράξουμε ο κ. Ηλίας Μόσιαλος, Καθηγητής Πολιτικής της Υγείας στο LondonSchcoolofEconomics, ο οποίος σε σχετική ανάρτησή του στο διαδίκτυοπροβάλλει ένα σκίτσο δικής του έμπνευσης που καταγράφει κάποιο φανταστικό διάλογο της Παναγίας με τον Ιωσήφ: «Γιατί δεν φοράς μάσκα;», ρωτάει η μασκοφορεμένη Θεοτόκος τον Ιωσήφ. Και αυτός της απαντάει: «Γιατί δεν πιστεύω στον κορωνοϊό». Για να έλθει αμέσως το σχόλιο της Παναγίας: «Καλά, ε. Το γεγονός ότι έμεινα έγκυος από ένα κρίνο το πήγες αμάσητο»! Σε σχετικές διευκρινίσεις του σε διάφορα ΜΜΕ μετά την εν λόγω ανάρτηση ο κ. Μόσιαλος δήλωσε: «Στόχος του δημοσιεύματος μου ήταν η ανάδειξη της αξίας της ανθρώπινης ζωής…Όλοι πρέπει να συμβάλουμε στην προστασία της ανθρώπινης ζωής ειδικά αυτές τις ημέρες των Χριστουγέννων…, πολύ περισσότερο όταν η προστασία της ζωής ανήκει στις θεμελιώδεις αξίες της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης».
Και συμπλήρωσε τις εξηγήσεις του συνοψίζοντας: «Αυτός και μόνο αυτός ήταν ο στόχος των παρεμβάσεών μου, δηλ. η ανάδειξη της αξίας της ανθρώπινης ζωής και της σημαντικής αναγκαιότητας της προστασίας της ανθρώπινης ζωής. Αποκλειστικός μου στόχος ήταν η συμβολή μου στην τεράστια προσπάθεια της χώρας για να αυξηθούν οι εμβολιασμοί, αλλά και ταυτόχρονα η συστηματική ενημέρωση των πολιτών για να τηρούν τα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας και σε τελευταία ανάλυση της προστασίας της ζωής τους».
Δεν γνωρίζω, τίνος την νοημοσύνη υποτιμά με τις εξηγήσεις του αυτές ο κ. Μόσιαλος. Την δική του ή την νοημοσύνη των αποδεκτών της σχετικής ανάρτησής του; Εάν αποκλειστικός στόχος του κ. Μόσιαλου ήταν πράγματι μόνον η, αξιέπαινη κατά τα άλλα, συμβολή του στην τεράστια προσπάθεια της χώρας να αυξηθούν οι εμβολιασμοί και να ενημερωθούν οι πολίτες, ώστε να τηρούν με σχολαστικότητα τα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας, μπορούσε να το κάνει με χίλιους δυό άλλους τρόπους, χωρίς να χρειάζεται να προσβάλει βάναυσα με χυδαία λόγια του πεζοδρομίου τον πυρήνα του Θαύματος της Ενανθρωπίσεως του Υιού και Λόγου του Θεού. Και το Θαύμα αυτό δεν το εγγίζει τόσον η στιχομυθία της Παναγίας με τον Ιωσήφ στο σχετικό σκίτσο, όπου ο τελευταίος ερωτάται, γιατί δεν φοράει μάσκα, όσο η απαξιωτική αναφορά, δια στόματος μάλιστα της Θεοτόκου, στην λειτουργία του Κρίνου στο Σχέδιο της Θείας Οικονομίας. Τί σχέση με την προστασία της ανθρώπινης ζωής, που ήταν κατά τα λεγόμενα του κ. Μόσιαλου, ο στόχος της σχετικής ανάρτησής του, έχει η περιφρονητική και με πολλά υπονοούμενα εμπλοκή του Κρίνου στο ζήτημα αυτό; Τί θα έχανε από απόψεως προστασίας της ανθρώπινης ζωής ο στόχος του κ. Μόσιαλου, εάν έλειπε από το σκίτσο του ο Κρίνος; Ή τί κερδίζει παρά πάνω η προστατευτική της ανθρώπινης ζωής στράτευση του κ. Μόσιαλου με την προσθήκη του Κρίνου στην σχετική ανάρτηση του; Ας μη γελοιόμαστε. Ούτε η έλλειψη του Κρίνου από το σκίτσο του κ. Μόσιαλου εξασθενίζει την προσπάθεια επίτευξης του στόχου του. Ούτε όμως από την άλλη μεριά η παρουσία του Κρίνου σε αυτό την ενισχύει. Απλά δια του Κρίνου πλήττεται και ένα άλλο πολύ σπουδαιότερο αγαθό πέρα από την αρχική στόχευση του κ. Μόσιαλου.
Και το ερώτημα που τίθεται τώρα εδώ είναι τούτο: Ποιά σχέση έχει το άλλο πληττόμενο αγαθό με τον αρχικό στόχο του κ. Μόσιαλου; Συμμετείχε ή όχι σε αυτόν. Εάν το άλλο πληττόμενο αγαθό δεν συμπεριλαμβάνετο στην αρχική στόχευση του κ. Μόσιαλου, τότε μιλάμε ασφαλώς για αστόχημα βολής. Για ένα «ατύχημα» δηλ. που δεν ήταν στις προθέσεις του σκιτσογράφου. Έάν όμως το περαιτέρω πληττόμενο αγαθό ήταν ο πραγματικός τελικός στόχος της βολής του κ. Μόσιαλου, που έπρεπε αναγκαστικά να διέλθει από ένα άλλο καμουφλαρισμένο ενδιάμεσο στόχο, τότε πρόκειται για μια χυδαία βλασφημία, που γίνεται χυδαιότερη λόγω της περιόδου που επέλεξε ο κ. Μόσιαλος να την «εκτοξεύσει». Το γεγονός ότι ο κ. Μόσιαλος αρνείται επίμονα να ζητήσει συγγνώμη ή να ανακαλέσει την ανάρτησή του, τουλάχιστον ως προς το σκέλος του Κρίνου που υπάρχει σε αυτήν, αποδεικνύει πέρα πάσης αμφιβολίας ότι δεν πρόκειται στην συγκεκριμένη περίπτωση για αστόχημα βολής, αλλά για μεθοδευμένη στόχευση του υπερφυούς Θαύματος της Γέννησης του Σωτήρος Ιησού Χριστού στην ταπεινή Φάτνη της Βηθλεέμ. Την εποχή που οι Χριστιανοί τιμούν και προσκυνούν την Ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού και η Άγια Νύχτα της Γέννησής Του καταυγάζεται από το Φως της Θεογνωσίας, αυτήν ακριβώς την εποχή διάλεξε ο κ. Μόσιαλος να εξαπολύσει την «ρουκέτα» του, για να κάνει μεγαλύτερη ζημιά. Τούτων ούτως εχόντων οι διευκρινίσεις, που δίνει ο κ. Μόσιαλος για τον στόχο που είχε η ανάρτηση του σχετικού σκίτσου του, αποτελούν απλά προφάσεις εν αμαρτίαις. Κάπου εδώ τελειώνει η ιστορία με το σκίτσο του κ. Μόσιαλου και μένει να δούμε, πώς αξιολογείται το σκίτσο αυτό από τους κριτικούς και από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
Θα αντιπαρέλθω το σχόλιο του γνωστού εξωμότη της χριστιανικής πίστεως και όψιμου άθεου και μηδενιστή κ. Φίλη, ο οποίος και ως Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων της «αριστεράς του τίποτα» μας έδωσε δείγματα γραφής της ασχετοσύνης του στην ερμηνεία του Συντάγματος ως προς την θέση και την λειτουργία της επικρατούσης θρησκείας των Ελλήνων στο πολίτευμά μας και στην διαπαιδαγώγηση της μαθητιώσης νεολαίας. Τώρα με την ευκαιρία του σκίτσου του κ. Μόσιαλου μας αποκαλύπτει και μια άλλη ακόμη πτυχή του σπουδαίου ταλέντου του: Την αδυναμία του να διακρίνει ανάμεσα στο χιούμορ και στην βλασφημία. Ανάλογη είναι και η αξιολόγηση του «αγιογράφου» μεγάλης απογευματινής εφημερίδας. Αυτός λοιπόν ο θαυμαστής του σφαγέα των νηπίων Ηρώδη, ο ένθερμος υποστηρικτής όλων των εισβολέων στην χώρα λαθρομεταναστών και πρόθυμος αρωγός της απαξίωσης δια της γραφίδος του κάθε μεταφυσικής πίστης, αφού πρώτα βρίσκει απολύτως εύστοχο το σκίτσο του κ. Μόσιαλου, επιτίθεται με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούςεναντίον της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, επειδή διαμαρτυρήθηκε για το βλάσφημο αυτό σκίτσο (!), αλλά και εναντίον της Υπουργού Παιδείας κ. Κεραμέως που το χαρακτήρισε θλιβερό – ξέχασε να συμπεριλάβει στους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς του την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού που ευλαβείται Εκείνον, εναντίον του οποίου ασελγεί ο κ. Μόσιαλος υπό τις επευφημίες του εν λόγω «αγιογράφου». Θεωρεί ο συγκεκριμένος «αγιογράφος» το σκίτσο του κ. Μόσιαλου «έκφραση του Διαφωισμού, του ορθολογισμού και της ελευθερίας του λόγου» και χαρακτηρίζει ως «οπισθοδρομικούς» όσους το επικρίνουν. Φαίνεται ότι ο «αγιογράφος» δεν έχει αντιληφθεί σωστά το νόημα της φράσης του Βολταίρου, του θεμελιωτή δηλ. ου Διαφωτισμού, όταν έλεγε: «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υποστηρίζω το δικαίωμά σου να το εκφράζεις μέχρι που να πεθάνω». Προφανώς εννοεί εδώ ο Βολταίρος λογικά και αυτό που λείπει από την πιο πάνω φράση του: «…υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν προσβάλλεις τα δικαιώματα ή τα πιστεύματα των άλλων». Είναι άλλο πράγμα να λες ότι δεν πιστεύω στο Σχέδιο της Θείας Οικονομίας, στην Υπερφυά Γέννηση του Χριστού και στην Ανάστασή Του (αυτό καλύπτει ο Διαφωτισμός) και άλλο πράγμα να μετατρέπεσαι σε «εκτοξευτήρα» «λάσπης» εναντίον όσων δεν πιστεύεις και να έχεις μάλιστα της αξίωση να δέχονται οι άλλοι αδιαμαρτύρητα την «λάσπη» σου (αυτό λέγεται Διασκοτισμός)! Ανάλογο είναι και το περιεχόμενο της ελευθερίας του λόγου που προστατεύει το Σύνταγμα. Τον ορθολογισμό που επικαλείται άστοχα εδώ ο «αγιογράφος» τον προσπερνάω, διότι είναι εξ ορισμού ασύμβατος με τον χώρο της Μεταφυσικής, στον οποίο κινείται η χριστιανική πίστη.
Κρατούμε το βλάσφημο σκίτσο του κ. Μόσιαλου και την ευμενή υποδοχή του από τους «αγιογράφους» και τους άλλους ως ενθύμιο της απόδοσης του επετειακού έτους 2021 που μας γυρίζει 200 χρόνια πίσω στην κοιτίδα της εθνικής μας παλιγεννεσίας. Τότε που, όπως λέει και ο στίχος του ποιητή, οι αείμνηστοι προπάτορές μας, οι οποίοι θυσιάστηκαν για εμάς, «πήραν φως από τα καντήλια και άναψαν τα καριοφίλια». Ευτυχώς που δεν υπήρχαν ή δεν έκαναν κουμάντο στην Εθνεγερσία «αγιογράφοι», διότι θα φορούσαμε ακόμη φέσια. Ασχετα, αν σήμερα επιδιώκουν να μας τα επαναφέρουν με άλλον τρόπο.
