Νέα δοκιμασία για την Ορθόδοξη Εκκλησία στο Κόσσοβο
Το Κόσσοβο είναι μια χώρα που έχει σε μεγάλο βαθμό αλβανική εθνότητα και που ήταν στο παρελθόν επαρχία της Σερβίας. Η Σερβία υποστηρίζει ότι το Κοσσυφοπέδιο είναι δικός της έδαφος και καρδιά του κράτους και της θρησκείας της. Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχουν πολλά μεσαιωνικά ορθόδοξα χριστιανικά μοναστήρια.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη εφημερίδα «Κιβωτός της Ορθοδοξίας», που κυκλοφορεί πανελλαδικά κάθε Πέμπτη.
Aπό το 2008 το Κόσσοβο «απέκτησε» τη δική του κρατική οντότητα, χωρίς ωστόσο, μέχρι σήμερα, να έχει αναγνωριστεί από την πλειοψηφία των χωρών, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Όλο αυτό το διάστημα όλες οι κυβερνήσεις – εκτός των άλλων – έχουν εστιάσει στη μειονότητα των Σέρβων ορθοδόξων, έχουν προκαλέσει ζημιές σε μοναστήρια και ναούς, έχουν απαγορεύσει λειτουργίες, δημιουργώντας ένας κλίμα έντασης στην ορθόδοξη κοινότητα στην ευαίσθητη περιοχή των Βαλκανίων.
Το Φανάρι έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να παραχωρήσει αυτοκεφαλία, θέση με την οποία συμφωνούν και οι περισσότερες Εκκλησίες και κυρίως η Ελλαδική, η Ρωσική και βεβαίως η Σερβική.
Είναι χαρακτηριστική η θέση του Πατριάρχη Σερβίας Πορφύριου για όσα συμβαίνουν στην περιοχή και τη σημασία που έχει για τη χώρα του το Κόσσοβο και τα Μετόχια:
«Για μας το σημαντικότερο είναι ότι το Κόσσοβο και τα Μετόχια είναι η πνευματική μας Ιερουσαλήμ. Όπως επί χιλιετίες μετά την Έξοδο οι Εβραίοι της Διασποράς έλεγαν, «και του χρόνου στην Ιερουσαλήμ», έτσι και οι Σέρβοι νέοι χαιρετούν ο ένας τον άλλο με τα λόγια «και του χρόνου στην Πριζρένη».
Ο κ.Πορφύριος εξέφρασε και την απογοήτευσή του για όσα συμβαίνουν στην περιοχή: «Στη νότια σερβική περιοχή πολλοί ναοί καταστράφηκαν, λεηλατήθηκαν, βεβηλώθηκαν γι’ αυτό και παραμένουν κενοί. Στην Ευρώπη, επίσης, υπάρχει μεγάλος αριθμός άδειων ναών. Με μια απλώς διαφορά, ότι δεν καταστράφηκαν, ούτε βεβηλώθηκαν από όσους δεν επιθυμούν τον Χριστό και την Εκκλησία του. Ναοί, όπου επί αιώνες τελούνταν Θείες Λειτουργίες, έχουν τώρα μετατραπεί σε εστιατόρια, εμπορικά κέντρα, τουριστικά αξιοθέατα, ντισκοτέκ και άλλα παρόμοια κέντρα μαζικής διασκέδασης».
Το θέμα συνύπαρξης Κοσσοβάρων και Σέρβων απασχόλησε στις αρχές του χρόνου και το Ευρωκοινοβούλιο, το οποίο σε ψηφισμά του εξέφρασε την ανησυχία του για τις οι συγκρούσεις με την αστυνομία στις 13 Οκτωβρίου 2021 «και τις εχθρικές εκδηλώσεις κατά ενός θρησκευτικού εορτασμού στον καθεδρικό ναό της Πρίστινας, τον Ιούνιο του 2021». Ενώ , εξέφρασε και τον προβληματισμό του για το αίτημα του Κοσσόβου να διαγραφούν τέσσερα σερβικά μοναστήρια από τον κατάλογο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO που κινδυνεύουν.
Το Κόσσοβο είναι μια χώρα που έχει σε μεγάλο βαθμό αλβανική εθνότητα και που ήταν στο παρελθόν επαρχία της Σερβίας. Η Σερβία υποστηρίζει ότι το Κοσσυφοπέδιο είναι δικός της έδαφος και καρδιά του κράτους και της θρησκείας της. Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχουν πολλά μεσαιωνικά ορθόδοξα χριστιανικά μοναστήρια. Παρά τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας, οι Σέρβοι που ζουν στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο, αντιστάθηκαν σε οποιεσδήποτε προσπάθειες της Πρίστινα να επιβάλει περισσότερο έλεγχο στον σερβοκρατούμενο βορρά. Η κύρια πόλη στο βόρειο τμήμα του Κοσσόβου, η Μιτρόβιτσα, χωρίζεται μεταξύ ενός τμήματος της εθνοτικής Αλβανίας και ενός τμήματος που ελέγχεται από Σέρβους.
Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στο Κόσσοβο, στο Μαυροβούνιο φαίνεται πως όλα ομαλοποιούνται, καθώς πριν από λίγες μέρες, ο Πατριάρχης Σερβίας κ. Πορφύριος και ο Πρωθυπουργός του Μαυροβουνίου κ. Dritan Abazović υπέγραψαν τη Θεμελιώδη Συμφωνία μεταξύ της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Χαρακτηριστικό του κλίματος που επικράτησε είναι οι δηλώσεις του κ.Πορφύριου, ο οποίος μίλησε για «φιλική και αδελφική συνάντηση. Έχουμε τόσα κοινά στο πέρασμα των αιώνων που είναι πραγματικά πολυτέλεια να αφιερώνουμε χρόνο σε αυτά που μας διαφοροποιούν και να τονίζουμε και να αυξάνουμε τις διαφορές του άλλου. Το πέρασμα των αιώνων έχει δείξει ότι χρειαζόμαστε πραγματικά ο ένας τον άλλον, ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ο ένας χωρίς τον άλλον και ότι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα όταν είμαστε μαζί και όταν υπάρχει χώρος στην καρδιά μας για τον άλλον».
Στο Μαυροβούνιο υπήρχαν επί χρόνια εντάσεις με την προηγούμενη κυβέρνηση να επιδιώκει την αυτοκεφαλία της Εκκλησίας από την μια και από την άλλη να περιορίσει την επιρροή του Πατριαρχείου της Σερβίας. Μάλιστα, επεδίωξε να αποσπάσει μοναστήρια και περιουσίες προκαλώντας την έντονη αντίδραση του Βελιγραδίου. Παράλληλα, προχώρησε σε συλλήψεις μητροπολιτών και ιερέων και σε κατεδαφίσεις ναών.
