Ο Αββάς Σισώης, ο Μέγας
Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου
Διάβαζα για τον αββά της Ερήμου, τον Όσιο Σισώη, τον και Μέγα επονομαζόμενο. Από μικρός εγκατέλειψε τα εγκόσμια και ακολούθησε τα ερημικά μονοπάτια, ακριβώς στην περιοχή που ασκήτευε ο Μέγας Αντώνιος.
Έφθασε μάλιστα σε υψηλά σταθμά πνευματικότητος και αγιασμού, ώστε σύντομα συγκεντρώθηκαν πολλοί μαθητές γύρω του. Ένας δε απ᾿ αυτούς, χωρίς υπερβολή, είχε το διακόνημα, άπαξ της ημέρας, να πηγαίνει διακριτικά στο πλευρό του Οσίου και να του λέγει: «Ραββί, φάγε!». Μάλιστα!
Ξεχνούσε και το φαγητό εκείνος ο ευλογημένος εν σαρκί άγγελος, ένεκα του θείου έρωτος προς τον Νυμφίο Κύριο Ιησού Χριστό. Και το φαγητό του; Παξιμάδια τόσο σκληρά και ξερά που έπρεπε να παραμείνουν όχι ώρες, αλλά ημέρες εντός του νερό για να επανέλθουν σε κάπως «κανονική» κατάσταση και ικανή μορφή προς βρώση!
Έτσι είναι οι άγιοι του Θεού, σκέπτομαι, έτσι λειτουργούν, έτσι συμπεριφέρονται: απλά, ανεπιτήδευτα, ανυπόκριτα, ταπεινά, αθόρυβα.
