Ο ταπεινός και αγαπημένος Άγιος Νεκτάριος
Ο Άγιος Νεκτάριος, ο Άγιος που «τρέχει» γρήγορα
Του Οικονόμου Νικολάου Πάτσαλου
Είναι γεγονός πως ο Άγιος Νεκτάριος είναι ίσως ένας από τους πιο λαοφιλείς Αγίους. Είναι, θα λέγαμε με την γλώσσα του ευαγγελιστή Ιωάννη, ο «ηγαπημένος» των Αγίων που τόσο πολύ αγαπήθηκε, ώστε να περάσει στη συνείδηση του λαού ως ο Άγιος του εικοστού αιώνα.
Το όνομα και η μεγάλη χάρη του, στη νήσο της Αίγινας έχει επισκιάσει τα πάντα, σε σημείο που τελικά ο τόπος αυτός γίνεται γνωστός ως προορισμός λόγω της παρουσίας αυτού του μεγάλου Αγίου. Η Αίγινα για πολλούς αποτελεί μία ζωντανή σύγχρονη κολυμβήθρα του Σιλωάμ στην οποία «νόσοι αποδιώκονται», «δαιμόνια εκβάλλονται», και πολλά σημεία και «τέρατα» τελούνται.
Σήμερα ο Άγιος ίσως είναι πασίγνωστος από τα πολλά του θαύματα. Αυτό όμως είναι το ελάχιστο που μπορεί να αντιληφθεί και από το οποίο να ωφεληθεί κανείς. Σήμερα, αν πραγματικά έχουμε ανοιχτή την δίοδο του είναι μας, αυτό που πρέπει να μας συγκινεί περισσότερο δεν είναι μόνο τα χιλιάδες θαύματα του Αγίου αλλά κυρίως η μεγάλη του αρετή. Τον Άγιο Νεκτάριο, όπως και τον κάθε Άγιο, τον κοσμούσε η μάνα όλων των αρετών, η μεγάλη αρετή της Συγχώρησης.
Αν διαβάσει κανείς τον βίο του θα διαπιστώσει πως ο Άγιος αυτός αδικήθηκε από τον φθόνο των ανθρώπων όσο κανένας άλλος, σε σημείο που του καταλόγιζαν μέχρι και νόθα παιδιά. Κι όμως ο Άγιος την ώρα που αδικείτο δεν εκδικείτο αλλά υπέμεινε με διάθεση συγχωρητικότητας αυτούς που τον ονείδιζαν.
Μακάρι, πραγματικά, ο βίος του και η αρετή του να μας συγκινήσουν, ώστε να αποκτήσουμε όλοι μας την «Νεκτάριον» διαφάνεια. Είναι μεγάλο πράγμα να μπορεί κανείς να συγχωρεί αυτόν που τον αδικεί και που τον πονάει. Μπορεί να φαίνεται «μωρία», όμως αυτή είναι η λογική του ευαγγελίου. Μία λογική αντίθετη από του κόσμου που στο χτύπημα δεν ανταποδίδει χτύπημα αλλά μεγαλοψυχία και ανεκτικότητα.
Ο καταστατικός χάρτης της ηθικής είναι η Συγγνώμη. Άνευ αυτής η κοινωνία καταντά μία ζούγκλα καθότι συγχωρώ σημαίνει χωρώ με τον άλλο, τον πλησίον, τον αδερφό, ακόμα και με αυτόν που με πόνεσε. Εύχομαι ο Άγιος της συγγνώμης να μας μεταδώσει τη συγχωρητική του Χάρη, γιατί το αμάρτημα του σύγχρονου κόσμου που παραμένει αθεράπευτο είναι η έλλειψη της συγγνώμης από τη ζωή μας.
Πηγή: http://www.isagiastriados.com/
