Περί της Θείας Κοινωνίας
Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου, Υπ. Δρα ΕΚΠΑ
Μέσω της ευχαριστιακής σύναξης εκφράζεται η ενότητα των μελών της Εκκλησίας ως Σώμα Χριστού και δη, μέσω της Μεταλήψεως υπό των πιστών του Παναγίου Σώματος και Αίματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας προτρέπουν τους πιστούς να κοινωνούν τακτικότατα και ουχί περιοδικά και απροσδιόριστα. Άλλωστε, ο ίδιος ο Κύριός μας, με το ευαγγελικό «Λάβετε, φάγετε (Ιωάν. Στ΄ 53) και με την παραγγελία Του «Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν» (Λουκ. κβ΄ 20), μάς προτρέπει με προσταχικό και ουχί απλώς συμβουλευτικό τρόπο, να κοινωνούμε τακτικότατα και ακατάπαυστα! Ταυτόχρονα όμως, καλούμαστε να επιδείξουμε την πρέπουσα τιμή και προσοχή κατά την προσέλευση στο Άγιο Ποτήριο.
Ασφαλώς, όσο και αν προετοιμαστούμε, προσεγγίζουμε το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας κατά χάριν και καταχρηστικά και ουχί κατ΄ αξίαν ημετέραν και αρετή. Δεν θα πρέπει όμως η αναξιότητα, η ελλειμματικότητα και, ακολούθως, η αναβλητικότητα η δική μας να αποτελεί τροχοπέδη απομάκρυνσης συνεχούς και ενδελεχούς προετοιμασίας, τόσο πνευματικής όσο και σωματικής.
Προσεγγίζουμε το Άγιο Ποτήριο «ανάξιοι όντες», πλην όμως, Τούτο «άνθραξ γαρ εστί τους αναξίους φλέγων». Προετοιμαζόμεθα επισταμένως και επισκοπικώς, ουχί φευγαλέως και παροδικώς! Εισέτι, ως προς την προετοιμασία γενικότερα και την συχνότητα συμμετοχής στη θεία Ευχαριστία, καθένας πιστός κάμνει υπακοή μόνο στον γέροντα-πνευματικό του και ουδενός άλλου, επιφωνασκούσης σαφώς και αυτής της φωνής της συνειδήσεώς του.
Συνήθιζε να λέγει ο Άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, σχετικά με τα παραπάνω: «Όλοι στην Κοινή Τράπεζα της Κυριακής, πρωτίστως όμως, όλοι στο ιερό εξομολογητήριο και στην ανάληψη της σκυτάλης ενάρξεως του πνευματικού αγώνος».
