Υποδεχόμενοι τον Ιησού μετά Βαΐων

Dogma
29 Απριλίου 2013
8:55

Θριαμβευτική υπήρξε η υποδοχή του Κυρίου εις τα Ιεροσόλυμα. Ο λαός τον υπεδέχετο στην είσοδο της πόλεως αναφωνώντας «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».

Αρχιμανδρίτης Κων/νος Χαραλαμπόπουλος

Στιγμές ωσάν αυτή της ελεύσεως του Χριστού δεν είχαν ξαναζήσει τα Ιεροσόλυμα. Όλοι συμμετείχαν στον εορτασμό της ελεύσεως, κρατώντας βάϊα των φοινίκων και κραυγάζοντες «Ευλογημένη η ερχομένη βασιλεία εν ονόματι Κυρίου του πατρός ημών Δαυίδ (Μαρκ. ΙΑ, 10).

Δεν αποτελεί υπερβολή το σημειωθέν υπό του Ευαγγελιστού Ματθαίου ότι δηλαδή «εισελθόντος αυτού εις Ιεροσόλυμα εσείσθη πάσα η πόλις» (Ματθ. ΚΑ, 10). Γιατί όμως ο λαός επεφύλαξε αυτή την ένδοξη υποδοχή στον Κύριο; Για ποίο λόγο η φήμη ότι «έρχεται» έκαμε τα πλήθη να ξεσηκωθούν; Την απάντηση την δίδει ο ευαγγελιστής Ιωάννης.

«Εμαρτύρει ουν ο όχλος ο ων μετ’ αυτού ότε τον Λάζαρον εφώνησεν εκ του μνημείου και ήγειρεν αυτόν εκ νεκρών. Δια τούτο και υπήντησεν αυτώ ο όχλος» (Ιω. ΙΒ, 7-18). Το θαύμα της Αναστάσεως του Λαζάρου συγκλόνισε ολόκληρη την Ιουδαία. Αυτόπτες μάρτυρες το διαλαλούσαν έως περάτων της Παλαιστίνης.

Η είδησις ότι ο Διδάσκαλος ανέστησε νεκρό τεσσάρων ημερών ξεπερνούσε τα όρια της Λογικής. Γι’ αυτό ήλθαν. Γι’ αυτό επεφημούσαν. Ήθελαν να ιδούν τον Νικητή του θανάτου. Να συναντήσουν τον θαυματοποιό. Να ακούσουν τον άνθρωπο που από τα έγκατα του Άδη επανέφερε στη ζωή ένα νεκρό.

Με τη θριαμβευτική υποδοχή του Κυρίου οι Ιουδαίοι εξεδήλωναν τους πόθους και τα οράματα της φυλής τους περί επανιδρύσεως της βασιλείας Δαυίδ, ελπίζοντες ότι αυτή θα επραγματοποιείτο υπό του Ιησού. Κυρίως όμως εξέφραζαν τη χαρά δια την λύσιν του μεγάλου δράματος του θανάτου και της καταλύσεως της τυραννίας του Άδη.

Οι Ιεροσολυμίτες υποδέχθηκαν τον Κύριο, όπως τον υποδέχεται σήμερα η Αγία ημών Εκκλησία ψάλλουσα: «Σοι τω νικητή του θανάτου βοώμεν» δηλαδή σαν νικητή και θριαμβευτή όχι εγκοσμίων εχθρών, αλλά του προαιωνίου εχθρού της ανθρωπότητος, του Διαβόλου.

Γι’ αυτό κρατούσαν βάϊα, για να δηλώσουν τη νίκη του Χριστού κατά του θανάτου. Γι’ αυτό το λόγο η σημερινή ημέρα είναι ημέρα ευφροσύνης.

Σήμερα η Εκκλησία προ της Αναστάσεως του Κυρίου, εορτάζει το προοίμιο της Κοινής Αναστάσεως και καθώς πορευόμεθα προς το εκούσιον πάθος, ενισχυόμεθα εκ του θαύματος του Λαζάρου, με την ελπίδα της δικής μας Αναστάσεως. Οι άνθρωποι των παθών και της ειδωλολατρίας, οι ταπεινωμένοι στην εμπάθεια της καθημερινότητος τον αναγνώρισαν και τον ετίμησαν.

Εξηγοράσθησαν δια του Τιμίου Αίματός Του ανακαινίσθησαν με την χάρη του Αγίου Πνεύματος και κατεστάθησαν ο νέος Ισραήλ του θεού. Αυτός ο λαός της χάριτος, ο ελεηθείς υπό του θεού (Α’ Πετρ. Β, 10) υποδέχεται σήμερα τον ερχόμενο Βασιλέα. Συνωστιζόμενος στην Αγία Σιών, στον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου της Μητέρας των Εκκλησιών του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, αλλά και εις όλους τους ορθόδοξους ναούς της Ρωμιοσύνης, κρατώντας ανά χείρας τα Βάϊα των φοινίκων και τα κλαδιά της ελαίας σύμβολα της νίκης και της ειρήνης, υποδέχεται τον Σωτήρα Του και ψάλλει: «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».

Αλλά δεν παύουν και σήμερα να υπάρχουν άνθρωποι που σκέπτονται όπως οι Ιουδαίοι της εποχής εκείνης που «εβλασφήμουν παρανόμως» και από φθόνο εξύφαιναν την συνωμοσία κατά του Κυρίου.

Σήμερα στο θρίαμβο της Εκκλησίας και της πίστεως υπάρχουν άνθρωποι που με δόλο σχεδιάζουν τον αφανισμό της. Η ιστορία όμως μας διδάσκει ότι «φοβερόν, το εμπεσείν εις χείρας θεού ζώντος ούτος κριτής έστιν ενθυμήσεων και εννοιών καρδίας» (Απόστιχο Λυχνικού Κυριακής Βαΐων). Και σήμερα έρχεται ο Χριστός στη γη των στεναγμών και των δακρύων.

Στη γη που μονοπωλούν πλέον μόνο τα οικονομικά συμφέροντα. Στη γη που τα πρότυπα και οι θεσμοί απαξιώνονται. Έρχεται για μας για όλους εμάς. Πόσοι είμαστε έτοιμοι να απλώσουμε το χέρι και αντί βαΐων να παραλάβουμε από Αυτόν τα εύοσμα άνθη των αρετών;

Είμαστε έτοιμοι να ομολογήσουμε ενώπιον του Ουρανίου Βασιλέως την πίστη μας ή μήπως σχεδιάζουμε εναντίον Του το φίλημα της προδοσίας;