Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος: Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν υπήρχαν πριν τον Χριστό
Η μεγάλη Δεσποτική Εορτή των Θεοφανείων και ο Μέγας Αγιασμός των υδάτων εορτάσθηκε με μεγαλοπρέπεια σε όλους τους Ιερούς Ναούς της Μητρόπολης Αλεξανδρουπόλεως, από τη Λυκόφη μέχρι τη Σαμοθράκη.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος τέλεσε την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου στην Αλεξανδρούπολη παρουσία πλήθους κόσμου που κατέκλυσε τον ναό και των τοπικών αρχόντων του Δήμου και του Στρατού μας.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Μητροπολίτης μίλησε προς το εκκλησίασμα, ενώ στη συνέχεια τελέσθηκε ο Μέγας Αγιασμός των Θεοφανείων.
Αμέσως μετά όλο το εκκλησίασμα κατευθύνθηκε με λιτανεία στο λιμάνι της πόλεως όπου πραγματοποιήθηκε η κατάδυση του Τιμίου Σταυρού και ο Αγιασμός των υδάτων του Θρακικού πελάγους.
Ο Μητροπολίτης κ. Άνθιμος χαιρέτησε και ευλόγησε το συγκεντρωμένο πλήθος και ευχήθηκε όλοι μας να έχουμε την ευλογία και τον φωτισμό του Θεού στη ζωή μας και στην Πατρίδα μας και να επικαλούμαστε συνέχεια την βοήθεια του Θεού ιδιαίτερα κατά τα τελευταία δύσκολα χρόνια που πολλοί κίνδυνοι ελλοχεύουν για το Έθνος μας και την Χώρα μας.
Πρώτος έπιασε τον Σταυρό ο Βασίλειος Πατσίδης, μαθητής της Α’ Λυκείου. Ο Μητροπολίτης ευλόγησε έναν-έναν τους 40 κολυμβητές, στους οποίους έδωσε από ένα δώρο κι έναν χρυσό Σταυρό στον πρώτο.
Μετά το πέρας του Αγιασμού στο λιμάνι, η πομπή επέστρεψε στον Μητροπολιτικό Ναό, όπου, κατά το έθος, ο Μητροπολίτης ευλόγησε με τον Τίμιο Σταυρό όλους όσους επέστρεψαν με την πομπή στο Ναό.
Διαβάστε την ομιλία του Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου
«Σήμερα τα Φώτα και οι φωτισμοί… και χαρές μεγάλες…» και αυτό, επειδή η σχέση ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι είναι θεμελιώδης συνάρτηση της ανθρωπίνης υπάρξεως. Και επειδή η σχέση αυτή έχει εσχατολογικό δείκτη, γι’αυτό προεχόντως είναι θρησκευτική. Το σκοτάδι είναι αφανισμός, το φως είναι σωτηρία. Το σκοτάδι είναι άγνοια, το φως είναι γνώση. Το σκοτάδι είναι ψέμα, το φως είναι αλήθεια.
Βέβαια, η κλίμακα της σχέσεως φωτός-σκότους είναι μεγάλη. Φως είναι μια θεική αποκάλυψη, φως είναι και μια πληροφορία. Και εδώ είναι που δημιουργείται δεινή σύγχυση. Ο λεγόμενος Διαφωτισμός θεώρησε τη θρησκευτική αποκάλυψη σκοταδισμό. Ισχύει όμως και το αντίστροφο. Κοινωνικά κινήματα που επεδίωξαν το φωτισμό, στο τέλος αποδείχτηκε πως άπλωσαν πάνω από τις κοινωνίες ένα πυκνό σκοτεινό πέπλο.
Η ανθρώπινη ύπαρξη για αυτά που την αφορούν αποφασίζει κυριαρχικά και ελεύθερα. Οι οντολογικές περιοχές του ανθρώπου είναι τρεις: ο κόσμος, η ψυχή και ο Θεός. Είναι συνδεδεμένες άρρηκτα μεταξύ τους, όμως είναι και ριζικώς διαφορετικές.
Μπορεί να ρίχνουμε φως στη μία περιοχή και η άλλη να βρίσκεται στο σκοτάδι. Κι αυτό συμβαίνει συχνά. Τότε είναι που ο ένας αποκαλεί τον άλλο σκοταδιστή. Όταν δεν αντιλαμβάνεται πως και οι τρεις περιοχές αξιώνουν το δικό τους φωτισμό. (Μαλεβίτση Χρήστου, «Η ζωή και το πνεύμα», σελ. 190Αθήνα,1997).
Ένας σύγχρονός μας όσιος, ο Πορφύριος της Πολυκλινικής στην πλατεία Ομονοίας, ρωτούσε: «Βρίσκεσθε στο σκοτάδι και θέλετε να απαλλαγείτε απ’αυτό; Μην παλεύετε με το σκοτάδι χτυπώντας το, δεν φεύγει έτσι. Θέλετε φως; Ανοίξτε μια τρύπα και θα μπεί η ακτίνα του ήλιου, θα ρθεί το φως. Ανοίξτε τα χέρια σας στην αγκαλιά του Χριστού, μόνο τότε το κακό θα υποχωρήσει.
Όπως ένα φυτό, στρέφεται προς τον ήλιο για να παίρνει ζωή από τις ακτίνες του, έτσι κι εμείς, ας στρεφόμαστε συνεχώς προς το Θεό, αν θέλουμε να παίρνουμε ζωή και ενέργεια από την αγάπη του». (Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, «Βίος και Λόγοι», εκδ. Ιεράς Μονής Χρυσοπηγής, Χανιά 2003).
Σήμερα, η πάλη ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι μαίνεται ξανά. Κάποιοι, ζητούν την άποψη της Εκκλησίας, με βάση τα ανθρώπινα δικαιώματα! Μα! τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι έννοια χριστιανική, πριν τον Χριστό δεν υπήρχαν. Ήταν τότε που ο Θεός ανέλαβε να φροντίζει ο ίδιος τα δικαιώματα των αδικημένων ανθρώπων, οπότε η Εκκλησία ψάλλει: «… δίδαξέ μας, αυτά τα δικαιώματά σου».
Κάποιοι, ζητούν να εκσυγχρονιστεί η Εκκλησία! Μα! δεν κατάλαβαν ακόμα ότι το Ευαγγέλιο είναι το πλέον σύγχρονο και επίκαιρο κοινωνικό μανιφέστο; Από τότε που γράφτηκε, οι κοινωνίες άλλαξαν τόσες φορές, όμως, τα ιερά μας κείμενα και ο Ορθόδοξος πολιτικός πολιτισμός μας, δεν μπορούν να αλλάξουν ούτε κατά κεραία! Είναι και κάποιοι άλλοι που υβρίζουν και χυδαιολογούν. Ε! αυτούς τι να τους κάνουμε, τόση είναι η αγωγή τους!
Κάποτε όλοι θα καταλάβουν, ότι το έσχατο που επιδιώκει ο άνθρωπος δεν είναι η ευδαιμονία του, αλλά η αλήθεια του! Διότι﮲ άνθρωπος είναι: όταν …αναδύεται στο φως, δηλαδή στην αλήθεια! Αλλιώς· μπορεί να νομίζει ότι ζη στην αλήθεια και να έχει στρογγυλοκαθίσει καταμεσής στο σκοτάδι.
Λοιπόν, προέχει ο αυθεντικός φωτισμός της ψυχής. Η Εκκλησία δεν συμβιβάζεται με κανένα σκοτάδι. Δεν σκοπεύει να συμμετάσχει στην κατρακύλα. Θα μείνει ακόμα και μόνη της, εγκατελελειμμένη, στο έρεισμα του δρόμου για να μπορεί να περιθάλπει όσους θα πέφτουν, δεξιά η αριστερά, αποκαμωμένοι η τσακισμένοι. Προκειμένου, να τους δίνει το χέρι για να τους συνεφέρει από την ξέφρενη κούρσα του αφανισμού τους.
Ίσως, να εκφράσει μόνο την απορία της η Εκκλησία και να ρωτήσει: «Άραγε, καταλαβαίνετε τι γκρεμίζετε»; Και θα συνεχίσει να διδάσκει πρώτα σ’ εμένα κι έπειτα στους κληρικούς, στους πολιτικούς, στους στρατιωτικούς, στους εκπαιδευτικούς, στους δικαστικούς, στους γονείς και στα παιδιά της: ο,τι παρέλαβε από το Χριστό, όσα δίδαξαν οι Απόστολοι και όσα βίωσαν οι άγιοί της, δηλαδή οι μετανοημένοι αμαρτωλοί, πιστοί της.
Η Εκκλησία θα συνεχίσει να διδάσκει την αγνότητα, την πιστότητα, την καθαρότητα, την εγκράτεια, την παρθενία, την σωφροσύνη και την τιμιότητα. Και εγώ, όπως και όλοι σας, έχουμε να αγωνιστούμε «τον αγώνα τον καλό», για την κατάκτηση των πανανθρώπινων και διαιώνια ακλόνητων αυτών αρετών.
Οι αρχαίοι μας πρόγονοι «κίναιδο» ονόμαζαν, όποιον κινούσε την αιδώ από το υψηλό της βάθρο και την υποβίβαζε, γιατί γνώριζαν καλά ότι τότε, εκεί καιροφυλακτούσε η «τίση», η «νέμεση», η «κρίση».
Καλή φώτιση, αγαπητοί μου, καλή φώτιση σε όλους μας ανεξαιρέτως. Καθόσον μόνον ο φωτισμός της ψυχής συνιστά βεβαίωση αιωνιότητος”.
