Αρχιερατική θεία Λειτουργία και Δοξολογία για τα Ελευέρθια της Χαλάστρας
Το Σάββατο 22 Οκτωβρίου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θεί Λόγο στον Ιερό Ναό Αγίων Νεομαρτύρων Ιωάννου και Αθανασίου των Κουλακιωτών στη Χαλάστρα.
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας τέλεσε Δοξολογία με την ευκαιρία του εορτασμού των Ελευθερίων της πόλης. Ακολούθησε τρισάγιο στο ηρώο της πόλης και μαθητική παρέλαση.
Στην ομιλία του ο Μητροπολίτης Βεροίας τόνισε:
Ἡμέρα χαρμόσυνη γιά τήν ἱστορική Κουλακιά, τή Χαλάστρα, πού τιμᾶ σήμερα τά Ἐλευθέριά της. Ἡμέρα χαρμόσυνη, τήν ὁποία ὀφείλουμε σέ πολλούς, σέ ἀμέτρητους προγόνους μας πού ἀγωνίσθηκαν μέχρι νά φθάσει αὐτή ἡ ἡμέρα, τήν ὁποία ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα τῆς ὑποδουλώσεως στούς Τούρκους προσδοκοῦσαν οἱ πατέρες μας.
Πεντακόσια χρόνια σκλαβιᾶς καί καταπιέσεως, πεντακόσια χρόνια στά ὁποῖα δέν μποροῦσαν νά λατρεύσουν ἐλεύθερα τόν Χριστό, δέν μποροῦσαν νά διδαχθοῦν τή γλώσσα καί τήν ἱστορία τοῦ Ἔθνους, δέν μποροῦσαν νά κυκλοφοροῦν χωρίς τόν φόβο τοῦ βαρβάρου κατακτητοῦ. Καί ὅμως οἱ Κουλακιῶτες δέν πτοήθηκαν, δέν ἀπογοητεύθηκαν, δέν ἀλλαξοπίστησαν. Ἔμειναν σταθεροί στήν πίστη τους, ἔστω καί ἄν κάποιοι, ὅπως οἱ δύο νεομάρτυρες πολιοῦχοι τῆς Χαλάστρας, ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης οἱ Κουλακιῶτες, ὁδηγήθηκαν στό μαρτύριο καί ἔδωσαν τή ζωή τους γιά νά μήν ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους καί μαζί μέ αὐτήν καί τήν ἐθνική τους ταυτότητα.
Ἔμειναν σταθεροί στήν προσπάθειά τους νά μήν ξεχάσουν τή γλώσσα καί τίς παραδόσεις τους καί ἀγωνίσθηκαν γι᾽ αὐτό, ἔχοντας ὡς καθοδηγητή καί ἐμπνευστή τόν λόγιο Ἐπίσκοπο Καμπανίας Θεόφιλο.
Ἀγωνίσθηκαν καί ἔχυσαν καί αὐτοί τό αἷμα τους γιά τήν ἐλευθερία στά χρόνια τοῦ Μακεδονικοῦ ἀγῶνος, τούς ἥρωες τοῦ ὁποίου τιμήσαμε τήν περασμένη Κυριακή, λίγα χρόνια πρίν νά σημάνουν καί γι᾽αὐτούς οἱ χαρμόσυνες καμπάνες τῆς ἐλευθερίας.
Καί ὅταν ἄκουσαν ὅτι ὁ Ἑλληνικός στρατός προελαύνοντας νικηφόρα ἐλευθέρωνε τή Νάουσα, τή Βέροια, τήν Ἔδεσσα, τά Γιαννιτσά καί κατευθυνόταν πρός τή Θεσσαλονίκη, προσευχόταν οἱ πατέρες μας νά προλάβει νά φθάσει μέχρις ἐκεῖ, γιά νά μήν προλάβουν καί μποῦν πρῶτοι οἱ Βούλγαροι.
Δέν περιορίσθηκαν ὅμως μόνο στήν προσευχή, ἔσπευσαν νά βοηθήσουν τόν Ἑλληνικό στρατό νά ἐπιτύχει τόν στόχο του καί νά ἐλευθερώσει τή Μακεδονία.
Ἔσπευσαν νά προσθέσουν καί τή δική τους θυσία στίς τόσες θυσίες τῶν πατέρων καί προγόνων τους γιά τήν ἐλευθερία τῆς πατρίδος. Συγκέντρωσαν ὅ,τι ξύλα εἶχαν στά σπίτια τους, πόρτες, παράθυρα, κάγκελα, δοκάρια καί τά ἕνωσαν μέ πρωτοβουλία καί ἔμπνευση τοῦ συμπολίτη σας Γεωργίου Νταλιγκάρη, γιά νά κατασκευάσουν μιά πρόχειρη πλωτή γέφυρα, προκειμένου νά περάσει ὁ Ἑλληνικός στρατός τόν ποταμό Ἀξιό καί νά φθάσει στή Θεσσαλονίκη, καθώς τήν κανονική γέφυρα εἶχαν φροντίσει νά τήν καταστρέψουν οἱ ἐχθροί.
Καί ὅταν ὁ σκοπός τους ἐπέτυχε, καί ὅταν εἶδαν τόν Ἑλληνικό στρατό νά περνᾶ τόν Ἀξιό μέ κατεύθυνση πρός τή Θεσσαλονίκη, τότε ἔσπευσαν νά πανηγυρίσουν τήν ἐλευθερία καί νά εὐχαριστήσουν τόν Θεό καί τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο πού τούς τήν χάρισε.
Αὐτό κάναμε καί ἐμεῖς σήμερα, 110 χρόνια μετά ἀπό ἐκείνη τή μεγάλη καί χαρμόσυνη ἡμέρα. Ἤλθαμε, ἐδῶ στόν ἱερό ναό τόν ἀφιερωμένο στούς ἁγίους συμπολίτες μας Νεομάρτυρες, γιά νά δοξάσουμε καί νά εὐχαριστήσουμε τόν Θεό, γιατί μᾶς χάρισε τό πολυτιμότερο ἀγαθό γιά τόν ἄνθρωπο, μᾶς χάρισε τήν ἐλευθερία, ἀπαλλάσσοντάς μας ἀπό τόν φοβερό τουρκικό ζυγό.
Ἤλθαμε ὅμως γιά νά τιμήσουμε καί τούς προγόνους μας, αὐτούς πού ἀγωνίσθηκαν μέ κάθε τρόπο εἴτε στά πεδία τῶν μαχῶν εἴτε στά μετόπισθεν ἀλλά καί ὅσους ἔχυσαν τό αἷμα τους, στηρίζοντας τούς προγόνους μας, γιά νά διατηρήσουν τήν ἐθνική τους αὐτοσυνειδησία καί ταυτότητα, καί γιά νά μήν σβύσει μέσα τους ὁ πόθος γιά τήν ἐλευθερία, ἔτσι ὥστε νά φθάσει ἡ ποθητή ἡμέρα τῆς ἀπελευθερώσεως καί νά μποροῦμε καί ἐμεῖς σήμερα νά ἀπολαμβάνουμε τή ζωή μας ἐλεύθεροι.
Ὅμως δέν θά πρέπει νά θυμόμαστε τούς πατέρες μας καί ἐκείνους πού θυσιάσθηκαν γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας μας μόνο σήμερα, μόνο μία φορά τόν χρόνο, καί μάλιστα χωρίς νά συνειδητοποιοῦμε καί νά ἀναγνωρίζουμε τό μέγεθος τῆς προσφορᾶς τους καί τό μεγαλεῖο τῆς θυσίας τους.
Θά πρέπει νά τούς θυμόμαστε πάντοτε, γιατί τό δῶρο τῆς ἐλευθερίας πού μᾶς χάρισαν εἶναι ἕνα δῶρο ἀκριβό καί πολύτιμο, γιά τό ὁποῖο, ἐμεῖς πού τό παραλάβαμε, χωρίς νά κοπιάσουμε, ἔχουμε εὐθύνη καί χρέος νά τό διατηρήσουμε, νά τό ἀναδείξουμε, νά τό ἀξιοποιήσουμε.
Γιατί ἡ ἐλευθερία μόνο τότε ἔχει νόημα, ὅταν ὅσοι τήν ἔχουν ἐργάζονται ἔργα ἀντάξιά της, ἀντάξια τῆς ἱστορίας καί τῆς θυσίας αὐτῶν πού ἀγωνίσθηκαν, καί ὄχι ὅταν ἁπλῶς τήν ἀπολαμβάνουν, χωρίς νά συνειδητοποιοῦν τή σημασία της. Ἔχει ἀξία, ὅταν ἐργάζονται ἑνωμένοι χωρίς διχόνοιες καί ἔριδες, γιά νά ἐπιτύχουν μεγάλους στόχους γιά χάρη τῆς πατρίδος, στή μνήμη αὐτῶν πού θυσιάσθηκαν, γιά νά εἴμαστε ἐμεῖς ἐλεύθεροι.
Ἄς φανοῦμε, λοιπόν, καί ἐμεῖς ἀντάξιοι αὐτῆς τῆς θυσίας καί τῆς ἐλευθερίας μας.
