Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ι. Ν. Αγ. Σπυρίδωνος Βεροίας

  • Dogma
Βεροίας

Την Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου το πρωί o Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος, της ενορίας Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος Βεροίας.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Βεροίας χειροθέτησε σε Αναγνώστη τον κ. Απόστολο Τσιάμη.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

«Ὁ σπείρων φειδομένως φειδο­μέ­­­νως καί θερίσει».

Μία αὐτονόητη προειδοποίηση ἀπευθύνει στό σημερινό ἀπο­στο­λι­κό ἀνάγνωσμα ὁ πρωτοκορυ­φαῖ­ος ἀπόστολος Παῦλος γράφοντας πρός τούς χριστιανούς τῆς Κο­ρίν­θου. Αὐτός πού σπέρνει μέ φειδώ, αὐτός πού δέν σπέρνει ἄφθονο τόν σπόρο, εἶναι βέβαιο ὅτι δέν θά ἀπο­κομίσει πολλούς καρπούς ἀπό αὐ­τήν τή σπορά, ἀλλά ἡ συγκο­μι­δή του θά εἶναι περιορισμένη, ὅπως καί ἡ σπορά του.

Ἡ προειδοποίηση αὐτή εἶναι ἀ­σφα­­λῶς ἀδιαμ­φι­σβή­τητη, ὅμως ὁ σκοπός τοῦ ἀποστόλου Παύλου δέν ἦταν νά προειδοποιήσει τούς Κο­­ρινθίους γιά θέματα πού γνώ­ρι­ζαν καλύτερα ἀπό τόν ἴδιο, ἀλλά νά τά χρησιμοποιήσει ὡς μέσο γιά νά τούς διδάξει τίς πνευματικές ἀλήθειες πού ἤθελε.

Ἔτσι μέ τήν προειδοποίηση ὅτι ἡ πο­σό­τητα τῶν καρπῶν πού μα­ζεύει κανείς εἶναι ἀνάλογη τῆς σπο­ρᾶς του, ἐπιδιώκει νά διδάξει τούς Κορινθίους ἀλλά καί ὅλους ἐμᾶς ὅτι ἡ πνευματική συγκομιδή εἶναι ἀνάλογη τῆς πνευματικῆς σπορᾶς, εἶναι ἀνάλογη τῆς διαθέ­σεως καί τῆς προσπαθείας μας. Ἐάν θέλουμε δηλαδή νά ἔχουμε καρπούς πνευματικούς, τότε θά πρέ­πει νά καταβάλλουμε καί τήν ἀνάλογη προσπάθεια, θά πρέπει νά ἔχουμε τήν ψυχή μας ἀνοικτή καί νά προσφέρουμε μέ προθυμία καί ἀγάπη τόν κόπο μας, τόν χρό­νο μας, τόν ἀγώνα μας, τά ἔρ­γα μας, καί ὅ,τι ἄλλο χρειάζεται καί μποροῦμε νά προσφέρουμε γιά νά ἐπιτύχουμε τόν σκοπό μας, πού εἶναι νά ἀποκτήσουμε καρπούς πνευ­ματικούς.

Ὅποιος ἀντί νά ἀγωνίζεται μέ ζῆ­λο καί διάθεση καί χωρίς νά ὑπο­­λογίζει τόν κόπο καί τή θυσία πού ἀπαιτεῖται γιά τόν πνευμα­τι­κό ἀγώνα καί τήν ἄσκηση τῶν ἀρε­­τῶν, κάθεται καί ὑπολογίζει πό­σο θά κουρασθεῖ, τί θά στερηθεῖ, πόσο θά τοῦ κοστίσει, ἤ τί ἄλλες συνέπειες μπορεῖ νά ἔχει ὁ ἀγώνας του στή προσωπική, τήν ἐπαγ­γελ­ματική ἤ τήν κοινωνική του ζωή, αὐτός δέν μπορεῖ νά περιμένει πλούσιους πνευματικούς καρπούς.

Ὁ Θεός, ἀδελφοί μου, δέν μᾶς ἀναγκάζει νά ἀποδυθοῦμε στόν πνευματικό ἀγώνα καί στήν καλ­λιέργεια τῶν ἀρετῶν ὑποχρεω­τι­κά. Θέλει ὅμως, ὅταν ἀποφασί­ζου­με νά τόν ἀκολουθήσουμε, ὅταν ἀποφασίζουμε νά ἀγωνισθοῦμε γιά νά ἐφαρμόσουμε τίς ἐντολές του νά μήν τό κάνουμε στενό­καρ­δα, ἀλλά νά τό κάνουμε μέ ὅλη μας τή θέληση καί τή διάθεση, γιατί ὅπως λέει ὁ σοφός Σολο­μῶν καί ἐπανέλαβε σήμερα καί ὁ ἀπό­στολος Παῦλος, «ἱλαρόν δότην ἀγα­πᾶ ὁ Θεός». Ὁ Θεός, λέει, ἀγα­πᾶ αὐτόν πού προσφέρει μέ χαρά εἴτε στόν ἴδιο τόν Θεό εἴτε στούς ἀδελφούς του, καί σέ αὐτόν προσ­φέ­ρει καί τήν εὐλογία του, ὥστε ἡ προσφορά του νά πολλα­πλα­σιά­ζε­ται καί νά δίνει καρπόν ἑκατο­ντα­πλασίονα.

Ἄς τό προσέξουμε αὐτό τό ση­μεῖο, ἀδελφοί μου. Ὁ Θεός δέν θέ­λει νά τοῦ προσφέρουμε πολλά, θέ­­λει νά τοῦ προσφέρει ὅ,τι μπο­ρεῖ ὁ καθένας μας, ἀλλά νά τό προσ­φέρει μέ ὅλη του τήν καρδιά, νά τό προσφέρει μέ καλή διάθεση καί μέ χαρά.

Ἄν προσφέρουμε πολ­λά, ἄν ἀγω­νι­ζόμαστε πολύ, ἄν κάνουμε ἀκό­μη καί μεγάλες προ­σπάθειες καί με­γάλες θυσίες στήν πνευμα­τι­κή μας ζωή, ἀλλά τίς κά­νουμε χω­ρίς διάθεση, τίς κά­νουμε γκρι­νιάζο­ντας, γογγύζο­ντας, δια­μαρ­τυ­­ρό­με­νοι, ἤ ἀκόμη τίς κά­νουμε ἀπό κά­ποια ἀνάγκη ἤ ἀπό ὑπο­χρέ­ωση, τό­τε ἡ προσπάθειά μας καί ἡ προσφορά μας δέν ἔχει τό ἐπι­θυ­μητό ἀποτέλεσμα. Μπορεῖ νά δώ­σει καρπούς, ἀλλά δέν θά δώσει τούς καρπούς πού θά θέλαμε καί θά περιμέναμε, γιατί δέν θά ἔχει τήν εὐλογία πού δίδει ὁ Θεός σέ ὅσους ἀγωνίζονται καί προσφέ­ρουν μέ ὅλη τή ψυχή τους στόν πνευ­ματικό ἀγώνα.

Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί μου, ἄν δέν βλέ­­πουμε στή ζωή μας τούς πνευ­ματικούς καρπούς πού θά θέλαμε, ἄς ἐξετάσουμε τόν ἑαυτό μας, ἄς ἐξετάσουμε τή διάθεση μέ τήν ὁ­ποία ἀγωνιζόμαστε, τήν ἀγάπη τήν ὁποία βάζουμε στήν προσπά­θειά μας. Ἄς ἐλέγξουμε τόν ἑαυτό μας μήπως ὅ,τι κάνουμε δέν τό κάνουμε μέ ὅλη μας τήν καρδιά. Μήπως τό κάνουμε ἀπό ὑπολογι­σμό ἤ γιά νά φανοῦμε στούς ἀν­θρώπους καλοί καί εὐσεβεῖς. Μή­πως δέν τό κάνουμε ἀπό ἀγάπη πρός τόν Θεό. Μήπως σπέρνουμε καί ἐμεῖς, ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «φειδομένως», καί γι᾽ αὐ­τό θερίζουμε καί «φειδομένως», στε­ρούμενοι ἔτσι τή χάρη καί τήν εὐ­λογία τοῦ Θεοῦ, χωρίς τήν ὁποία καμία προσπάθειά μας δέν μπορεῖ νά εὐδοκιμήσει, ὅπως κα­νέ­να φυ­τό δέν μπορεῖ νά προο­δεύ­σει καί νά δώσει καρπούς χω­ρίς τήν εὐερ­γετική ἐπενέργεια τοῦ ἥλιου.

Ἄς ἐξετάσουμε, λοιπόν, καί ἄς ἐλέγξουμε τόν ἑαυ­τό μας, καί ἐάν δέν τό κάναμε μέχρι σήμερα, ἄς προσπαθήσουμε στό ἑξῆς νά σπεί­ρουμε καί ἐμεῖς «ἐν εὐλο­γίαις», ἄς ἀγωνιζόμαστε μέ χαρά καί διά­θεση, ὥστε μέ τή βοήθεια καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ νά θερίζουμε πλού­σιους τούς καρπούς τοῦ πνευμα­τι­κοῦ μας ἀγῶνος, προσφέροντας συγχρόνως μέ αὐτούς καί τήν εὐ­χα­ριστία μας στόν Θεό.

TOP NEWS