Εκκοσμίκευση της Εκκλησίας
Η εκκοσμίκευση αγκαλιάζει ήδη την Εκκλησία, και όταν παύει η Εκκλησία να είναι το «άλας της γης», γίνεται γήινη.
Μητροπολίτη Σασίμων Γενναδίου
Τότε καταπατείται από τους ανθρώπους, απορροφάται από τον κόσμο, εγκλωβίζεται στη λογική όχι τι θέλει ο Θεός, αλλά τι θέλει ο κόσμος. Καθαρά εγκλωβισμός στη φθορά και στον θάνατο. Έτσι η εκκοσμίκευση είναι μία κατάσταση ανυπαρξίας και θανάτου, η οποία θέλει και επιδιώκει την Εκκλησία να ασπάζεται και να ακολουθεί, ο,τι εύκολο, μέτριο, απλό και πρόχειρο αγαπούν, θέλουν οι άνθρωποι και όχι τι θέλει ο Θεός. Κληρικοί και λαικοί άγευστοι πολλές φορές της Ορθόδοξης πνευματικότητας μετατρέπουμε την Εκκλησία σε ανθρώπινο οργανισμό, σε ταμείο κοινωνικής πρόνοιας, που δίνει συνεχώς συνεντεύξεις, κάνοντας δηλώσεις επί παντός επιστητού, χαμογελώντας προς πάντας, ώστε όλοι να μας συγχαίρουν και να μας επευφημούν. Πνεύμα τελείως αντιευαγγελικό.
Η εκκοσμίκευση είναι, επίσης, η απώλεια του πνεύματος της αληθινής μετάνοιας, οπότε ο άνθρωπος παραμένει στο ενταύθα και δεν προχωρεί στο εκεί, στην αλλαγή ζωής. Χάνεται το ησυχαστικό πνεύμα του ασκητικού μόχθου, του πένθους, των δακρύων και του αγώνα για την κάθαρση.
Στην εκκοσμίκευση ο άνθρωπος δεν φλέγεται από τον πόθο οράσεως, δηλαδή να δεί τον Θεό. Δεν ζητάει κάτι υψηλότερο και βαθύτερο, ευχαριστείται στο κατώτερο, στο λιγότερο.
Για να μπορέσει, όμως, η Εκκλησία να εκπληρώσει την αποστολή της στον σύγχρονο κόσμο, απαιτείται ριζική αλλαγή νοοτροπίας στη διοίκηση, πολλές φορές ακόμη και στις δομές, στους θεσμούς και στα πρόσωπα που την στελεχώνουν.
Οι εκκοσμικευμένοι Χριστιανοί σήμερα είναι οι Χριστιανοί του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι στο έργο του Αδελφοί Καραμαζώφ, οι οποίοι, εάν ξαναρχόταν ο Χριστός, θα τον σταύρωναν πάλι. Είναι εκείνοι, οι οποίοι, μολονότι είναι εντός της Εκκλησίας, ο Χριστός είπε δι’ αυτούς «oυκ οίδα υμάς».
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος
