Έρευνα Prorata: Οι νέοι δυσανασχετούν και βρίσκουν οπισθοδρομικό τον λόγο της Εκκλησίας
Υψηλό, ταυτόχρονα, είναι και το ποσοστό εκείνων των νέων που χαρακτηρίζουν τον λόγο της Εκκλησίας «ξύλινο», οπισθοδρομικό, ξεπερασμένο, μη ικανό να σηματοδοτήσει έναν κοινό βηματισμό και παραλληλισμό σήμερα, με τις δικές τους ανάγκες, προσδοκίες και αναζητήσεις.
Του Αναστασίου Μαρίνη, θεολόγου
Ως οπισθοδρομικό και εν πολλοίς παρωχημένο κρίνουν οι νέοι τον λόγο της Εκκλησίας, σήμερα, σύμφωνα με έρευνα της Prorata, η οποία πραγματοποιήθηκε κατά το χρονικό διάστημα 22–27 Οκτωβρίου 2021 σε δείγμα 451 νέων, ηλικίας 17-34 ετών, μέσω ηλεκτρονικού ερωτηματολογίου με κάλυψη του συνόλου της επικράτειας.
Οι νέοι εμφανίζονται απαγκιστρωμένοι από κοινωνικές επιτάσεις, υποστηρίζοντας ότι ζητήματα σεξουαλικού προσανατολισμού πρέπει να είναι αποδεσμευμένα από λογοκρισίες και χαρακτηρισμούς, προβάλλοντας, σε υψηλό ποσοστό μάλιστα, γύρω στο 76%, την προσωπική απελευθερωμένη αντιμετώπιση και στάση τους επί των θεμάτων αυτών, ζητώντας η ομοφυλοφιλία να γίνει αποδεκτή από το χώρο της Εκκλησίας.
Στην ίδια έρευνα, και σε ποσοστό 53%, μεγάλο ποσοστό των νέων αποδέχεται και αναγνωρίζει ότι η παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας αποτελεί στοιχείο της ταυτότητας των Ελλήνων, που διέσωσε στο πρόσφατο παρελθόν τη γλώσσα και την ελληνική πολιτιστική κληρονομιά του τόπου τους.
Υψηλό, ταυτόχρονα, είναι και το ποσοστό εκείνων των νέων που χαρακτηρίζουν τον λόγο της Εκκλησίας «ξύλινο», οπισθοδρομικό, ξεπερασμένο, μη ικανό να σηματοδοτήσει έναν κοινό βηματισμό και παραλληλισμό σήμερα, με τις δικές τους ανάγκες, προσδοκίες και αναζητήσεις.
Βέβαια, τα χαμηλά ποσοστά που αποδίδονται στους νέους ως προς την όλη αποδοχή του εκκλησιαστικού λόγου σήμερα, δεν είναι κάτι καινούργιο. Σχεδόν ένα χρόνο πριν, σε αντίστοιχη έρευνα επί του γενικού πληθυσμού της Metron Analysis, η Εκκλησία βρέθηκε να κατέχει την καθόλου αξιέπαινη 12η θέση στη σειρά με τους θεσμούς και φορείς που εμπιστεύονται οι Έλληνες περισσότερο. Μια θέση που, είναι αλήθεια, επί μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών κυρού Χριστοδούλου, βρισκόταν σε ανοδική τροχιά και πορεία, καθώς η Εκκλησία είχε τύχει μαζικής αποδοχής από τους πολίτες.
Όπως και να έχει, όμως, κάθε έρευνα γύρω από αυτά τα ζητήματα είναι ένα μικρό «εργαλείο», ώστε να διδασκόμαστε οι νεότεροι, αλλά, και, ευχής έργον, να αφουγκράζονται οι πραγματικώς και αρμοδίως υπεύθυνοι την ανάγκη αλλαγή «πλεύσεως» προτού να είναι αργά, κάτι το οποίο και καλοπροαίρετα ευχόμαστε.
