Η Εορτή του Αγίου Νικολάου στη Μητρόπολη Ιερισσού
Στις 6 του μηνός Δεκεμβρίου η ναυτοσύνη τιμά τον Προστάτη της, Άγιο Νικόλαο Επίσκοπο Μύρων της Λυκίας τον Θαυματουργό, ο οποίος είναι για κάθε ναυτικό το απάνεμο λιμάνι, το απάγκιο και η καταφυγή του! Για τον Έλληνα, τον απανταχού της Γης Ρωμηό μεγάλη τούτη η ημέρα σε στεριά και σε θάλασσα. Τα παιδιά, αυτής της Χώρας που διαθέτει ένα από τους μεγαλύτερους εμπορικούς στόλους στον κόσμο, αλλά και περηφανεύεται για το Πολεμικό Ναυτικό και το Λιμενικό Σώμα της, γιορτάζουν σήμερα και κατά χρέος οι πάντες απ’ άκρη σ’ άκρη αυτής της Πατρίδας κλίνουμε ευλαβικά σ’ αυτούς το γόνυ, για την προσφορά τους, για τις θυσίες τους και κυρίως για τη δόξα που προσπορίζουν στον Τόπο.
Το υγρό στοιχείο στη Χώρα μας πάντοτε απετέλεσε συστατικό της ταυτότητας της Ρωμηοσύνης. Ποιητές, πεζογράφοι, ιστορικοί αναλυτές και μυθολογία λαμπρές καταγράφουν σελίδες για την πλώρη, για το γαλάζιο της θάλασσας, για τον κόσμο των υδάτων και κυρίως μυριάδες μυριάδων ιστορίες και μύθοι πλέκουν στεφάνι αμάραντο γι’ αυτούς που την ζωή τους ζύμωσαν με την αρμύρα του πελάγου και του ωκεανού…
Στις 6 του μηνός Δεκεμβρίου η ναυτοσύνη τιμά τον Προστάτη της, Άγιο Νικόλαο Επίσκοπο Μύρων της Λυκίας τον Θαυματουργό, ο οποίος είναι για κάθε ναυτικό το απάνεμο λιμάνι, το απάγκιο και η καταφυγή του! Για τον Έλληνα, τον απανταχού της Γης Ρωμηό μεγάλη τούτη η ημέρα σε στεριά και σε θάλασσα. Τα παιδιά, αυτής της Χώρας που διαθέτει ένα από τους μεγαλύτερους εμπορικούς στόλους στον κόσμο, αλλά και περηφανεύεται για το Πολεμικό Ναυτικό και το Λιμενικό Σώμα της, γιορτάζουν σήμερα και κατά χρέος οι πάντες απ’ άκρη σ’ άκρη αυτής της Πατρίδας κλίνουμε ευλαβικά σ’ αυτούς το γόνυ, για την προσφορά τους, για τις θυσίες τους και κυρίως για τη δόξα που προσπορίζουν στον Τόπο.
Επίκεντρο της τιμής στον Άγιο των Μυρέων στην Ιερά μας Μητρόπολη η χιλιοτραγουδισμένη Ιερισσός, η πόλη των καραβομαραγκών με την βαριά ιστορία της και τις θυσίες της για το Έθνος. Ιερός χώρος ο Πάνσεπτος ομώνυμος του Αγίου Ιερός Ναός που κοσμεί τη διάδοχο Πόλη της Ακάνθου. Των Ιερών Ακολουθιών του Όρθρου και της Πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας προέστη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, πλαισιούμενος από τους Ιερωμένους της Ιερισσού Πρωτ. π. Μακάριο Ζωνάρα και π. Βασίλειο Ανυφαντή, τον και δραστήριο Εφημέριο της Πανηγυριζούσης Ενορίας και τον Διάκονό του π. Νικόλαο Τσεπίση. Το Ιερό Αναλόγιο τίμησε με την τέχνη του ο Μουσικολογιώτατος Πρωτοψάλτης του Ιερού Ναού κ. Στυλιανός Χαμαϊδός και οι εκλεκτοί συνεργάτες του.
Σύμπασα η Ιερισσός προσήλθε και προσκύνησε τον Προστάτη της μέσα σε ένα Ναό καταστόλιστο και φροντισμένο με μεράκι από τον Εφημέριό του, το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο και το Χριστεπώνυμο Πλήρωμα της πόλεως. Επικεφαλής του Λαού ο Δήμαρχος Αριστοτέλη κ. Στέλιος Βαλιάνος, ο Αντιδήμαρχος κ. Αλέξιος Αντωνίου, η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κα Μαρία Ενεχηλίδου, ο Πρόεδρος της Ιερισσού κ. Βασίλειος Καλαϊτζής, ο Διοικητής των Π.Υ. Ιερισσού κ. Διαμαντής Ταραζάς, ο Υπολιμενάρχης Ιερισσού κ. Ευθύμιος Ντίνας με εκλεκτούς συνεργάτες της Υπηρεσίας κ.ά.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος, βασισμένος στα πολύτιμα πετράδια των αρετών που κοσμούν τον φιλόλαο Άγιο των Μυρέων και κατατίθενται στο Απολυτίκιό του, ήτοι τις αρετές: πίστη, πραότητητα, εγκράτεια, ταπείνωση, πτωχεία, ως και άλλες, ερανισμένες από την υπέροχη Ακολουθία του Βυζαντινού Αναλογίου για τον Άγιο, θεώρησε καλό για φέτος να ομιλήσει για τον δρόμο που άνοιξαν οι Άγιοι Πατέρες και αποτελεί για την Εκκλησία μας την καρδιά του θεολογικού αμητού που προσπορίζεται η Οικουμενική Ορθοδοξία από την ευλογημένη παρουσία τους. Δηλαδή για τη χαριτωμένη συζυγία θεωρίας και πράξεως που αποτελεί τον υπέροχο δρόμο που βάδισαν οι Άγιοι Πατέρες ως Χριστοζωή και κατέλιπαν ως υπογραμμό και υπόδειγμα που αείποτε στολίζει τη ρότα της αγιοζωής και συνιστά τον κάλλιστο δρόμο για το σημερινό άνθρωπο στον αγώνα του για την αναζήτηση του Θείου.
Πολλοί σήμερα διερωτώνται, συνέχισε ο ομιλητής, γιατί τα λόγια του Θεού δεν γίνονται εισακουστά από τον μέσο άνθρωπο, αν και κηρύσσονται από πολλούς και σχεδόν παντού. Την απάντηση δίδουν θαυμάσια δύο μεγάλα αναστήματα της Εκκλησίας μας. Και πρώτος ο Όσιος Μάξιμος ο Ομολογητής, γράφοντας: «Οι λόγοι του Θεού όταν προφέρονται μόνο ως γυμνά λόγια, δεν ακούγονται, γιατί δεν έχουν ως ήχο την πράξη αυτών που τους λένε. Αν όμως λέγονται με τη φωνή της πράξεως των εντολών, τότε κάνουν και τους δαίμονες να λιώνουν με τη φωνή αυτή και τους ανθρώπους να οικοδομούν πρόθυμα τον θείο ναό της καρδιάς με την προκοπή στα έργα της δικαιοσύνης». Και προσθέτει ο Όσιος Ηλίας ο Έκδικος: «Η δύναμη της θεωρίας πρέπει να είναι ανάλογη με τη δύναμη της πρακτικής, για να μη συμβεί ό,τι σε πλοίο που έχει δυσανάλογα πανιά και ή κινδυνεύει από τη σφοδρότητα του αέρα λόγω του υπερβολικού μεγέθους των πανιών, ή πάθει ζημιά από τους ανέμους λόγω της μικρότητάς τους σε σχέση με το σκάφος»!
Η Ορθόδοξη Παράδοση επιμένοντας στην εσώτατη αλληλοπεριχώρηση – στον γάμο ουσιαστικά θεωρίας και πράξεως – καθιστά φανερό το μυστικό της ανθρώπινης σωτηρίας: Ότι η Χάρη του Θεού δεν φανερώνεται στον άνθρωπο, σαν εκείνος από την ορθή πράξη, την ορθοπραξία δηλαδή, δεν φτάσει στην ορθή δόξα, την ορθοδοξία, του αυτοαποκαλυπτομένου Θεού. Στην Εκκλησιαστική γλώσσα θεωρία δεν σημαίνει την απλή γνώση, τον λόγο, εκείνον που γεννιέται από ανθρώπινα λογικά και εμπίπτει στα καθαρά ανθρώπινα μέτρα﮲ σημαίνει την πνευματική θεωρία και εμπειρία, τη γνώση των μυστηρίων του Θεού, μια δυνατότητα που είναι καρπός συναντήσεως της καθαρής ανθρώπινης καρδιάς με τον Παράκλητο. Αντικείμενό της είναι η άκτιστη δόξα του Θεού, η κοινωνία με τον Θεό, μέσω της νήψεως, της ησυχίας και της ασκήσεως. Ο Δωρεοδότης Κύριος πλούτισε την Εκκλησία Του, και μέσω αυτής τον κόσμο Του, με τον Παράκλητο. Αυτό σημαίνει ότι ζώντας την αγιοζωή ο άνθρωπος, μέσα σε πνευματικό φως, υψώνεται σε αγγελική κατάσταση και γίνεται σαφώς πνεύμα όπως και άγιοι Άγγελοι. Ο πιστός με την πίστη χαριτώνεται και γίνεται με αγώνες πνευματικούς και κόπους ατέρμονες πνεύμα από τον απειρόδωρο Θεό, δεχόμενος κατά κάποιον τρόπο δεύτερο, θείο μυστικό πλάσιμο! Αυτό το φανέρωσε ο Χριστός μας λέγοντας: «Ὅ,τι γεννήθηκε ἀπό τό Πνεῦμα εἶναι πνεῦμα» (Ιωαν. γ΄ 6). Λοιπόν, γεννιούνται, ή μάλλον αναπλάθονται, πνευματικά οι άνθρωποι, ενώ έχουν και σώμα μαζί με την ψυχή﮲ αυτό είναι το μεγαλείο της Εκκλησίας﮲ «Τούς ἔδωσε», θα πει ο μαθητής της αγάπης, «ἐξουσία νά γίνουν παιδιά τοῦ Θεοῦ, σέ ὅσους πιστεύουν στό ὄνομά Του. Αὐτοί δέν γεννήθηκαν ἀπό αἷμα ἀνθρώπου, οὔτε ἀπό σαρκική ἐπιθυμία, ἀλλά ἀπό τόν Θεό» (Ιωάν. α΄ 12-13).
Και κατέληξε ο Σεβασμιώτατος: «Σύζευξη πράξεως και θεωρίας σημαίνει ότι χωρίς αγιότητα ζωής, δηλαδή ορθοπραξία, δεν φτάνει κανείς στην θεολογία, δηλαδή την ορθοδοξία και αντιστρόφως. Ο άγιος βίος και η ορθή πίστη ανέδειξαν τον Άγιο Νικόλαο και όλους τους Πατέρες της Εκκλησίας σε απλανείς Διδασκάλους και μεγάλους θεολόγους, γιατί αν θέλεις να γίνεις θεολόγος και θεωρητικός, υψώσου εκεί με τον ενάρετο βίο σου, και με την κάθαρση απόκτησε ό,τι είναι καθαρό, θα πει ο Όσιος Θεόγνωστος. Η Εκκλησία αναγνωρίζει τους Αγίους Πατέρες ως απλανείς της Διδασκάλους, γιατί έμαθε ότι είναι επικίνδυνο να διδάσκει κανείς στον Ορθόδοξο χώρο, εάν δεν έχει φθάσει στα κατάλληλα μέτρα δια του πρακτικού βίου. Και για να θυμηθούμε την Αγία Συγκλητική: ‘’Όπως ακριβώς, αν κάποιος έχει ετοιμόρροπο σπίτι και δεχτεί φιλοξενούμενους, θα τους κάνει κακό με το ενδεχόμενο γκρέμισμα του σπιτιού, το ίδιο και όσοι προηγουμένως δεν οικοδομούν τον εαυτό τους, προξενούν απώλεια και σ’ αυτούς που έρχονται κοντά τους﮲ γιατί με τον λόγο τούς προσκαλούν σε σωτηρία, αλλά με το κακό παράδειγμα της ζωής τους βλάπτουν πολύ τους αγωνιστές’’! Τώρα, γίνεται κατανοητό το γιατί ο πολύς κόσμος σήμερα δεν κάνει εισακουστά τα λόγια πολλών ‘’διδάχων’’ σαν κι εμάς, που κηρύσσονται από την Εκκλησία και πολλούς άμβωνες ακαίρως – ευκαίρως;»
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος με την Συνοδεία του επεσκέφθη κατά χρέος το Λιμεναρχείο Ιερισσού και ευχήθη τα δέοντα στους εκεί υπηρετούντες την Πατρίδα, προσφέροντάς τους ως ενθύμιο της Ημέρας το Ημερολόγιο της Ιεράς Μητροπόλεως του 2024!
