Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως (19/12/2021)
Ο Θεός, μετά την δημιουργία του ανθρώπου και την εγκατάστασή του στον Παράδεισο προς άσκηση, πρόοδο στην υπακοή, την αρετή και την αγιότητα, του έδωκε και ορισμένη εντολή, του απαγόρευσε να φάει ορισμένο καρπό.
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Η σημερινή Κυριακή είναι η Κυριακή προ της γεννήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και ακούσαμε την ευαγγελική περικοπή, που ο ευαγγελιστής Ματθαίος μας περιγράφει λεπτομερώς και μας εξιστορεί την υπερφυή γέννηση του Θείου Λυτρωτού του ανθρωπίνου γένους, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Ο Θεός, μετά την δημιουργία του ανθρώπου και την εγκατάστασή του στον Παράδεισο προς άσκηση, πρόοδο στην υπακοή, την αρετή και την αγιότητα, του έδωκε και ορισμένη εντολή, του απαγόρευσε να φάει ορισμένο καρπό. Του είπε: «από παντός ξύλου του εν τω παραδείσω βρώσει φαγή, από δε του ξύλου του γινώσκειν καλόν και πονηρόν ού φάγεσθε απ’ αυτού, ή δ’ αν ημέρα φάγητε απ’ αυτού, θανάτω αποθανείσθε».
Το κακό, δηλαδή η σκέψη και απόφαση της παραβάσεως της εντολής του Θεού πού είναι η αμαρτία, μπήκε από έξω στον άνθρωπο, τον Αδάμ, από ειδικό πειραστή πανούργο και δόλιο και μοχθηρό εχθρό και του Θεού και του ανθρώπου, και αυτός είναι ο διάβολος και σατανάς.
Ο Πρωτόπλαστος άνθρωπος με το να μην ακούσει την εντολή του Θεού έπεσε στην αμαρτία. Η πτώση του Αδάμ υπήρξε μεγάλη και φοβερή και δεινά τα αποτελέσματα αυτής της παρακοής, πού κατά τον άγιο Ειρηναίο «ευθύς το σώμα αυτού γέγονε ού μόνον θνητόν αλλά παθητόν».
Ο άνθρωπος που πλάστηκε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση αυτού του Θεού, προικίστηκε με πνευματικές και ηθικές δυνάμεις, με τις οποίες μπορούσε να τελειωθεί και να γίνει ένας μικρόθεος.
Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε δια την αλήθεια, το αγαθό, την ευτυχία, δια τον Θεό, προς τον οποίον ως κέντρο και εστία και ήλιο φωτολαμπή να έχει την αναφορά του.
Δυστυχώς όμως παρέβηκε την εντολή του αγίου Θεού, και υπήκουσε στη σαγηνευτική φωνή του Σατανά και η παράβαση και παρακοή αυτή έφερε την αμαρτία, τον θάνατο τον πνευματικόν. Ο άνθρωπος αμαύρωσε, αλλοίωσε, εξαχρείωσε και σκότωσε το κατ’ εικόνα Θεού και «παραβάτης γέγονας» κατά τον Ιωάννην τον Δαμασκηνόν, και έγινε δούλος της αμαρτίας.
Θλιβερή και απαίσια η όψη του προπατορικού αμαρτήματος και η μετάδοση αυτού από τον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ, στους απογόνους του και από γενεά σε γενεά σε όλο το ανθρώπινο γένος. Άρα, το έργο της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους δεν ήταν ανθρώπινο, ήταν θείο. Δεν ήταν του ξηρού Μωσαϊκού νόμου και της αγόνου φιλοσοφίας, αλλά ήταν έργο νέας διδασκαλίας και νέας ζωής και δυνάμεως, η οποία έμελλε να προέλθει εξ αυτού του Θεού, του Πατρός των Φώτων.
Και ω του θαύματος! Η σύλληψη και η γέννηση εκ της Παρθένου Μαρίας, του Υιού και Λόγου του Θεού Πατρός, στην μικρή κώμη της Βηθλεέμ της Ιουδαίας, είναι το σπουδαιότατο και σημαντικότατο γεγονός της παγκοσμίου ιστορίας. Η γέννηση του Κυρίου είναι το ύψιστο μυστήριο των μυστηρίων, είναι το κλειδί των ιστορικών γεγονότων που αλλάζουν τον ρούν ολοκλήρου της ανθρωπότητος.
Ο Υιός του Θεού γίνεται άνθρωπος, όμοιος με τον άνθρωπο εκτός της αμαρτίας και γεννάται στην φάτνη της Βηθλεέμ υπό της Παρθένου Μαρίας, και σπαργανούται υπ’ αυτής. Το μυστήριο τούτο-ξένον, ορώ και παράδοξον- και το οποίον δεν δέχεται έρευνα, έγινε αιτία της σωτηρίας των ανθρώπων, και το οποίον υπερβαίνει την αντίληψη «αγγέλοις και ανθρώποις».
«Ω! βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού, «ως ανεξερεύνητα τα κρίματα αυτού και ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού». Ναι, μόνον δια της πίστεως γίνεται δεκτό το μεγάλο τούτο μυστήριο δια του οποίου ο άναρχος άρχεται, ο άσαρκος σαρκούται, ο άπειρος Θεός λαμβάνει «μορφή δούλου εν ομοιώματι ανθρώπου γενόμενος » και γίνεται άνθρωπος, με σκοπό να σώσει τον πλανώμενον άνθρωπο από την αιώνια καταδίκη και αιώνιο θάνατο, και να τον επαναφέρει στην αρχαία μακαριότητα.
Ο Άγγελος Κυρίου, «φανείς κατ’ όναρ» στον δίκαιο Ιωσήφ, του φανέρωσε τον σκοπό της Γεννήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού. «Τέξεται υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν αυτός γάρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών».
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Ο Υιός του Θεού, γεννήθηκε στην φάτνη της Βηθλεέμ, υπό της αειπαρθένου Μαρίας, και «μορφήν δούλου λαβών και εν ομοιώματι ανθρώπου γενόμενος και ευρεθείς ως άνθρωπος, δια να υψωθούμε εμείς οι άνθρωποι και να ζήσουμε στον ουρανό την μακαρίαν εκείνη έλαμψη.
Ας προσφέρουμε στον νεογέννητο Χριστό την καρδιά μας και ας πράξουμε έργα αγάπης τις άγιες αυτές ημέρες και τότε θα ευχαριστήσουμε τον Χριστό, «Αυτός γάρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών». ΑΜΗΝ!
+ Ο Μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας Παΐσιος
