Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος Λαρίσης λαμβάνοντας αφορμή από τους φίλους του παραλυτικού, οι οποίοι κοπίασαν για χάρη του αλλά και από τη συγκινητική προσφορά ιδίως των νέων παιδιών που μετά το συγκλονιστικό δυστύχημα των Τεμπών έσπευσαν να προσφέρουν αίμα, αναρωτήθηκε γιατί πρέπει να συμβαίνει κάτι θλιβερό για να βγάζουμε τον καλό μας εαυτό και να δείχνουμε καλοσύνη.
Τόνισε δε ότι η χαρά της καλοσύνης διαχέεται στην κοινωνία και την αλλάζει, ενώ η πικρία του ατομισμού και της αδιαφορίας την καταστρέφει.
