Το «υπουργείο εξωτερικών» του ψευδοκράτους κατά του Αρχιεπισκόπου Κύπρου
Το «υποργείο εξωτερικών» του ψευδοκράτους εξαπέλυσε επίθεση κατά του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου, με αφορμή το αναστάσιμο Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου για το Πάσχα. Πρόκειται για ενέργεια που δεν έχει προηγούμενο, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, από την πλευρά του ψευδοκράτους. Το «υποργείο εξωτερικών», μεταξύ άλλων, τονίζει: «Καταδικάζουμε τη δήλωση του Αρχιεπισκόπου για το Πάσχα η οποία αντικατοπτρίζει […]
Το «υποργείο εξωτερικών» του ψευδοκράτους εξαπέλυσε επίθεση κατά του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου, με αφορμή το αναστάσιμο Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου για το Πάσχα.
Πρόκειται για ενέργεια που δεν έχει προηγούμενο, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, από την πλευρά του ψευδοκράτους.
Το «υποργείο εξωτερικών», μεταξύ άλλων, τονίζει: «Καταδικάζουμε τη δήλωση του Αρχιεπισκόπου για το Πάσχα η οποία αντικατοπτρίζει το μίσος της Ελληνοκυπριακής Ορθόδοξης Εκκλησίας για τον Τουρκοκυπριακό λαό και την Τουρκία. Ο Αρχιεπίσκοπος προσπαθεί να συνδέσει την κατάσταση στο νησί της Κύπρου με την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία και στον ρόλο που διαδραμάτισε η Ορθόδοξη Εκκλησία στο Κυπριακό, κυρίως κατά την περίοδο 1963-1974».
Και στην προσπάθεια να δώσει τη σημερινή εικόνα που επικρατεί στην Κύπρο, από την πλευρά του ψευδοκράτους, αναφέρει: «Σήμερα στο νησί υπάρχουν δύο λαοί που ζουν δίπλα-δίπλα σε δύο ξεχωριστά κράτη του νησιού. Ο μόνος τρόπος για να προχωρήσουν οι δύο πλευρές είναι μέσω της συνεργασίας των δύο κρατών του νησιού με βάση τις σχέσεις καλής γειτονίας».
Ακολουθεί το Αναστάσιμο Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Κύπρου που προκάλεσε την ενόχληση του ψευδοκράτους
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἀξιωνόμαστε καὶ φέτος, Χάριτι Θεοῦ, νὰ ἀπευθυνθοῦμε πρὸς ἐσᾶς, τὸ εὐσεβὲς ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας μας, μὲ τὸν χαρμόσυνο καὶ ἐλπιδοφόρο χαιρετισμό:
Χριστὸς Ἀνέστη!
Ὁ Χριστός, «ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ζῶντος», μετὰ τὴ σταύρωσή Του καὶ τὴν κάθοδό Του στὸν ᾍδη, «θανατώσας τὸν θάνατον», «ἀνέστη ἐκ νεκρῶν», νικητὴς καὶ τροπαιοῦχος. Μαζί Του, ἀνέστησε καὶ τό, ὡς τότε νεκρὸ ἀπὸ τὴν προπατορικὴ ἁμαρτία, ἀνθρώπινο γένος.
Ἡ παρακοὴ καὶ ἡ πτώση τῶν πρωτοπλάστων ἔφερε στὸν κόσμο τὸ κακὸ καὶ τὴν ἁμαρτία. «Καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας…εἰς πάντας τοὺς ἀνθρώπους ὁ θάνατος διῆλθεν» (Ρωμ. ε΄, 12). Ἀπὸ τούτη τὴ θανατηφόρα περίπτυξη τῆς ἁμαρτίας, ἔσωσε τὸν ἄνθρωπο ὁ Χριστὸς μὲ τὴν ἑκούσια Σταύρωση καὶ τὴν ἁγία Ἀνάστασή Του.
Ἂς ἑορτάσουμε, λοιπόν, καὶ ἐμεῖς «θανάτου τὴν νέκρωσιν καὶ ᾍδου τὴν καθαίρεσιν», γεμάτοι χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση! Δὲν εἴμαστε πλέον δοῦλοι, ἀλλὰ ἐλεύθεροι, παιδιὰ καὶ συγκληρονόμοι τοῦ Ἀναστάντος Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μὲ τὴν Ἀνάστασή Του ἔγινε ἡ «ἀπαρχὴ μίας ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου». Γι’ αὐτὸ καὶ καλούμαστε νὰ ἐγκαταλείψουμε τὴν παλαιὰ ἁμαρτωλή μας ζωὴ καὶ νὰ εἰσέλθουμε σὲ μιὰ νέα θεάρεστη, ὅπου δὲν θὰ φρονοῦμε πλέον τὰ γήινα, ἀλλὰ τὰ οὐράνια, ζώντας σύμφωνα μὲ τὸ θεῖο θέλημα.
Αὐτὴ ἡ καινούρια ζωή, μᾶς ἀνάγει σὲ μιὰ πνευματικὴ εὐφροσύνη καὶ ψυχικὴ ἀγαλλίαση, διότι τὸ πυκνὸ σκοτάδι, ποὺ προηγουμένως κάλυπτε τὶς σκέψεις, τὰ συναισθήματα καὶ τὰ ἔργα μας, διαλύθηκε καὶ τὴ θέση του πῆρε τὸ Φῶς, ποὺ ἀνέτειλε ἀπὸ τὸν κενὸ καὶ ζωογόνο τάφο τοῦ Ἐσταυρωμένου Ἰησοῦ. Αὐτὸ τὸ ἀνέσπερο, ἀκτινοβόλο, εἰρηνοποιὸ Φῶς τῆς Ἀναστάσεως, πρέπει τώρα νὰ καταυγάζει τὶς διάνοιές μας, νὰ θερμαίνει τὶς καρδιές μας καὶ νὰ ρυθμίζει τὶς ζωές μας, διαλύοντας κάθε τί, ποὺ προκαλοῦν μέσα μας τὰ πάθη καὶ τὰ μίση, κάθε ἔχθρα καὶ κακία.
Τὸ «καινὸν καὶ θεῖον Πάσχα» ἀποτελεῖ γιὰ μᾶς πηγὴ παρηγορίας καὶ ἀνακούφισης, ἐνδυναμώνει τὴν πίστη μας καὶ ἀναπτερώνει τὶς ἐλπίδες γιὰ τὴν ἀπαλλαγή μας ἀπὸ τὰ δεινὰ καὶ τὶς κακουχίες τοῦ κόσμου τούτου. Ζώντας μέσα στὸ Φῶς τῆς Ἀναστάσεως, λησμονοῦμε τὴν πνευματική μας φτώχεια καὶ αἰσθανόμαστε στὸν ἑαυτό μας τὴν πληρότητα· παραμερίζουμε τὰ προβλήματα τῆς καθημερινότητας καὶ νιώθουμε δυνατοὶ καὶ ἀκμαῖοι, μὲ τὴν πίστη ὅτι θὰ ἀντικρύσουμε μὲ τὸ ἀπρόσιτο Φῶς τῆς Ἀναστάσεως, τὸν «Χριστὸν ἐξαστράπτοντα».
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἀπὸ τὶς 24 τοῦ παρελθόντος Φεβρουαρίου, παρακολουθοῦμε ὅλοι μας μὲ βαθύτατη ὀδύνη τὴν εἰσβολή, ποὺ ἡ Ρωσία, μία χριστιανικὴ χώρα, ἐπιχείρησε ἐναντίον μιᾶς ἄλλης χριστιανικῆς χώρας, τῆς Οὐκρανίας. Γινόμαστε ὅλοι μάρτυρες τῆς φρίκης τοῦ πολέμου, τοῦ θανάτου δεκάδων χιλιάδων ἀνθρώπων καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρές, τῆς καταστροφῆς ὁλόκληρων πόλεων καὶ τῆς κατακρήμνισης σημαντικῶν ἱστορικῶν καὶ πολιτιστικῶν μνημείων. Μὲ πόνο ψυχῆς βλέπουμε τὸ δράμα τῆς προσφυγοποίησης πολλῶν ἑκατομμυρίων ἀδελφῶν μας καὶ ταυτόχρονα ἀντικρύζουμε στὰ μάτια χιλιάδων μικρῶν παιδιῶν τὸν ἀπερίγραπτο πόνο τῆς ὀρφάνιας ἢ καὶ τοῦ ξεριζωμοῦ.
Γιὰ μᾶς, ὅμως, ἡ εἰσβολὴ τῶν ρωσικῶν δυνάμεων στὴν Οὐκρανία, ἀλλὰ καὶ κάθε εἰσβολή, ἀναξέει τὸ ἄλγος καὶ τὴν ἱστορικὴ ὀδύνη, ποὺ δοκιμάσαμε ὡς κυπριακὸς Ἑλληνισμὸς 48 χρόνια προηγουμένως, τὸ 1974, μὲ τὴν κατάληψη τοῦ 37% τῶν ἐδαφῶν μας, τὴν προσφυγοποίηση 180 χιλιάδων συμπατριωτῶν μας καὶ μὲ τὸν τραγικὸ ἀπολογισμὸ τριῶν χιλιάδων νεκρῶν καὶ ἀγνοουμένων.
Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο, ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τοῦ μόνου Ἀληθινοῦ Εἰρηνοποιοῦ, δηλώνουμε εὐθαρσῶς ὅτι εἴμαστε ἐναντίον κάθε πολεμικῆς εἰσβολῆς μιᾶς χώρας ἐναντίον μίας ἄλλης. Διακηρύττουμε τὸν σεβασμὸ στὴ διαφύλαξη τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητας τῶν χωρῶν τοῦ κόσμου καί, ἰδιαιτέρως, στὴ διαφύλαξη καὶ προστασία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς καὶ τῆς περιουσίας κάθε ἀνθρώπου.
Ἐμεῖς, ὡς κυπριακὸς Ἑλληνισμός, γιὰ σχεδὸν μισὸ αἰώνα, ὑφιστάμεθα ἀκόμη τὶς τραγικὲς συνέπειες τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς. Καὶ παρ’ ὅλες τὶς ὀδυνηρὲς ὑποχωρήσεις ποὺ κάναμε, σὲ μιὰ εἰλικρινέστατη προσπάθεια εἰρηνικῆς ἐπίλυσης τοῦ κυπριακοῦ, αὐτό, ὄχι μόνο παραμένει ἄλυτο, ἀλλά, ἀντίθετα, δεχόμαστε καὶ ἀπειλὲς γιὰ ἐποικισμὸ τῆς περίκλειστης περιοχῆς τῶν Βαρωσίων, μὲ ἐμφανεῖς τὶς μεθοδικὲς προθέσεις τῆς Τουρκίας γιὰ κατάληψη ὁλόκληρης τῆς Κύπρου.
Οἱ πομπώδεις διακηρύξεις τοῦ προέδρου τῆς Τουρκίας γιὰ διάνοιξη τῆς περίκλειστης Ἀμμοχώστου καὶ τὴν ἐπάνοδο τῶν κατοίκων ὑπὸ τουρκικὴ διοίκηση, θὰ ἀποτελοῦσαν τὴν ἀπαρχὴ νέων τουρκικῶν τετελεσμένων. Αὐτὰ εἶχε κατὰ νοῦν ὁ Ἐρντογάν, ὅταν προέβαινε στοὺς ἀνατολίτικους θεατρινισμούς του, ἐντὸς τῆς ἄλλοτε εὐημερούσας ἱστορικῶς καὶ πολιτιστικῶς ἀλλὰ τώρα ἐρημωμένης πόλεως τῆς Ἀμμοχώστου.
Τὴν «ἐπηρμένην ὀφρὺν» τοῦ κατακτητῆ ταπείνωσε ὁ πατριωτισμὸς τοῦ λαοῦ μας μὲ τὴν ὑπερήφανη καὶ ἐθνοπρεπὴ στάση, ποὺ τήρησε, μὲ συνεργὸ τὴ Θεία Πρόνοια, ἀφοῦ τὰ καιρικὰ φαινόμενα ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἦταν τόσο ἔντονα, ποὺ τὸν ἀνάγκασαν νὰ ὀπισθοχωρήσει.
Οἱ ἄγονες διαπραγματεύσεις, τὶς ὁποῖες ἐπὶ τόσα πολλὰ χρόνια διεξάγουμε, δὲν μᾶς ἀφήνουν καμία ἀμφιβολία ὅτι ἡ Τουρκία τὶς χρησιμοποιεῖ γιὰ τὴν παγίωση τῶν τετελεσμένων τῆς εἰσβολῆς. Συνεπῶς, ὀφείλουμε νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἀποτελεῖ μεγάλο σφάλμα νὰ προβοῦμε σὲ ὁποιανδήποτε ἄλλη ὑποχώρηση ἔναντι τοῦ κατακτητῆ.
Ὅλα αὐτά, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἀνθρώπινο νὰ μᾶς προξενοῦν θλίψη καὶ ἀθυμία στὴν ψυχή. Ὅμως, σήμερα, πανηγυρίζουμε τὴ νίκη τῆς ζωῆς ἐναντίον τοῦ θανάτου. Τὴ νίκη τῆς συγγνώμης κατὰ τοῦ μίσους. Πανηγυρίζουμε τὴ νίκη τῆς ἀγάπης κατὰ τῆς ἁμαρτίας. Πανηγυρίζουμε τὴ νίκη τῆς ἐλευθερίας κατὰ τοῦ κακοῦ καὶ τῆς φθορᾶς.
Μὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις καὶ τοὺς προβληματισμούς, ἂς στρέψουμε τὸν νοῦ καὶ τὴν ἐλπίδα μας στὸ πρόσωπο τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ· Ἐκείνου ποὺ βάδισε μὲ πίστη καὶ ὑπομονὴ τὸν ἀνάντη δρόμο τοῦ Γολγοθᾶ καὶ ἑκουσίως ὑπέμεινε τὸν Σταυρό. Ἔτσι καὶ ἐμεῖς, ἂς ὑπομείνουμε μὲ τὴν ἴδια πίστη τὶς ἀντιξοότητες καὶ τὶς θλίψεις ποὺ μᾶς παρουσιάζει ἡ ἱστορικὴ πορεία τῆς πολύπαθης πατρίδας μας, μὲ τὴν ἀπόλυτη πεποίθηση ὅτι τὸν Γολγοθᾶ καὶ τὴ Σταύρωση θὰ ἀκολουθήσει ἡ πεπληρωμένη χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως.
Ἀληθῶς Ανέστη.
