Η εορτή του Οσίου Ονουφρίου στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων (Βίντεο)
Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἡ Ἐκκλησία ἀναμιμνῄσκεται ὅτι ὁ ὅσιος Ὀνούφριος ἐζη εἰς τήν Αἴγυπτον εἰς αὐστηροτάτην μοναχικήν ἀναχωρητικήν ἄσκησιν, ζηλῶν τό παράδειγμα Ἠλιοῦ τοῦ προφήτου καί Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ. Ἀνεκάλυψε αὐτόν καί ἐνεταφίασεν ὁ ὅσιος Παφνούτιος.
Τήν Κυριακήν, 12ην /25ην Ἰουνίου 2023, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ὀνουφρίου τοῦ Αἰγυπτίου.
Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἡ Ἐκκλησία ἀναμιμνῄσκεται ὅτι ὁ ὅσιος Ὀνούφριος ἐζη εἰς τήν Αἴγυπτον εἰς αὐστηροτάτην μοναχικήν ἀναχωρητικήν ἄσκησιν, ζηλῶν τό παράδειγμα Ἠλιοῦ τοῦ προφήτου καί Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ. Ἀνεκάλυψε αὐτόν καί ἐνεταφίασεν ὁ ὅσιος Παφνούτιος.
Ἡ ἑορτή αὐτή ἑωρτάσθη εἰς τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν, τήν κειμένην ἔναντι τῆς Κολυμβήθρας τοῦ Σιλωάμ καί εἰς τήν περιοχήν τοῦ Ἀγροῦ τοῦ Κεραμέως, τήν ὁποίαν ἠγόρασαν οἱ Φαρισαῖοι «εἰς ταφήν τοῖς ξένοις», (Ματθ. 27, 7-8) μέ τά τριάκοντα ἀργύρια, τά ὁποῖα «ἐπέστρεψε μεταμεληθείς ὁ Ἰούδας», (Ματθ. 27, 3-6).
Ἐντός και πέριξ τῆς Μονῆς ὑπάρχουν λελαξευμένοι εἰς τούς βράχους τάφοι. Εἷς ἐκ τῶν τάφων τούτων εἶναι τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Ἰουβεναλίου, ἐπί τοῦ ὁποίου τό 451 ἀνυψώθη ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων εἰς Πατριαρχεῖον.
Εἰς τόν Ναόν τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μονῆς προεξῆρξε τῆς θείας Λειτουργίας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Καττάρων κ. Μακαρίου, ὅς καί εἶχε τελέσει τόν Ἑσπερινόν, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί διακόνων καί Ἱερέων ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Δοσιθέου, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα καί προσκυνητῶν.
Διαρκούσης τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ὡμίλησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:
«Πάτερ θεόφρον Ὀνούφριε, τῆς κοσμικῆς σεαυτόν, ἀποστήσας συγχύσεως, πρός τήν ὑπερκόσμιον, ἀνηνέχθης ἀκρότητα, αὐτήν ποθήσας, τῶν ἀγαθῶν τήν πηγήν, αὐτό τό ὄντως ἐφετόν ἔφθασας, οὗ ταῖς ἐλλάμψεσι, μάκαρ πυρσευόμενος ἁμαρτιῶν, ζόφου ταῖς πρεσβείαις σου, ἡμᾶς ἐξάρπασον».
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐσεβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Τό νοητόν καί οὐράνιον φῶς, τοὐτέστι τό ἅγιον Πνεῦμα, τό φωτίσαν τούς ὀφθαλμούς τῆς καρδίας τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ὀνουφρίου τοῦ Αἰγυπτίου, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῇ φερωνύμῳ αὐτοῦ Ἱερᾷ Μονῇ, ἐν τῷ ἁγιογραφικῷ τούτῳ τόπῳ τοῦ Ἀγροῦ τοῦ Κεραμέως, τοῦ κληθέντος «ἀγρός αἵματος ἕως τῆς σήμερον», (Ματθ. 27,7-8), ἵνα ἑορτίως τιμήσωμεν τήν σεπτήν αὐτοῦ μνήμην μετ’ εἰλικρινείας καί ἀληθείας, (Πρβλ. Α΄ Κορ. 5,8).
Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι σκοπός τῶν ἑορτῶν τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας εἶναι ἀφ’ ἑνός μέν ἡ ἀπόδοσις τιμῆς εἰς τούς ἀπαρνησαμένους καί ἄραντας τόν σταυρόν αὐτῶν καί ἀκολουθήσαντας τόν Χριστόν ἀφ’ ἑτέρου δέ ἡ προβολή εἰς τούς πιστούς τῶν ἀρετῶν αὐτῶν, δηλονότι τῶν ἁγίων πρός μίμησιν αὐτῶν.
Τοιοῦτος ἀληθής μιμητής τοῦ Χριστοῦ ἀνεδείχθη ὁ ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Ὀνούφριος, ὁ ὁποῖος, ἀκούσας τόν βίον Ἠλιοῦ τοῦ Προφήτου καί Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, κατέφυγε καί εἰσῆλθεν εἰς τά ἐνδότερα τῆς ἐρήμου, ἀναζητῶν εὐλογηθῆναι ὑπό ἁγίων ἀναχωρητῶν ἀνδρῶν, τῶν ὁποίων ὁ διακαής πόθος ἦτο ἡ μετοίκησις εἰς τήν οὐράνιον καί μένουσαν πόλιν, ὡς κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος λέγων: «οὐ γάρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν», (Ἑβρ. 13,14).
Ἡ σφοδρά αὕτη ἐπιθυμία εἶχε καταλάβει καί τήν ψυχήν τοῦ Πατρός ἡμῶν Ὀνουφρίου, ὅπως ἀκριβῶς καί τοῦ ψαλμῳδοῦ λέγοντος καί ἀναφωνοῦντος: «Τό στόμα μου ἤνοιξα καί εἵλκυσα πνεῦμα, ὅτι τάς ἐντολάς σου ἐπεπόθουν. Ἐπίβλεψον ἐπ’ ἐμέ καί ἐλέησόν με κατά τό κρίμα τῶν ἀγαπώντων τό ὄνομά σου», (Ψαλμ. 118, 131-132).
Εἰς τήν σφοδράν ταύτην ἐπιθυμίαν καί τήν εἰλικρινῆ ἀγάπην του διά τόν Χριστόν, ὁ ὅσιος Ὀνούφριος εἶχε συνεργόν τό Θεόν Πατέρα, ὡς μᾶς διαβεβαιοῖ ὁ θεσπέσιος Παῦλος λέγων: «Οἴδαμεν δέ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσιν τόν Θεόν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν, τοῖς κατά πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν», (Ρωμ. 8,28).
Ἑρμηνεύων τόν Παύλειον λόγον «τοῖς κατά πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν», ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «τό κατά πρόθεσιν εἴη ἄν τό κατά βούλησιν… ὡς κλητοί γεγόνασί τινες κατά πρόθεσιν, τήν τοῦ κεκληκότος καί τήν ἑαυτῶν»· καί ἀναλυτικώτερον: «τό κατά πρόθεσιν» σημαίνει τό κατά βούλησιν, δηλαδή κατά τήν θέλησιν, καθώς ὡρισμένοι ἅγιοι καί δίκαιοι ἐγένοντο κατά τήν θέλησιν, τόσον τοῦ καλέσαντος αὐτούς, δηλαδή τοῦ Θεοῦ πρό καταβολῆς κόσμου, ὅσον καί τῆς ἰδικῆς τῶν θελήσεως.
Τάς δύο ταύτας κλήσεις ἤ καλλίτερον εἰπεῖν, τάς δύο ταύτας βουλήσεις συνεκέρασεν εἰς ἑαυτόν ὁ Πατήρ ἡμῶν Ὀνούφριος. Καί τοῦτο διότι ὁ ὅσιος Ὀνούφριος ἠγάπησεν Κύριον τόν Θεόν αὐτοῦ ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ του καί ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ του καί ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ του», (Πρβλ. Ματθ. 22,37) κατά τό παράγγελμα τοῦ Χριστοῦ.
Τήν ὑπερβάλλουσαν δύναμιν τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεόν ἐξαίρει θαυμασίως καί ὁ ὑμνῳδός τοῦ ἀγίου Ὀνουφρίου λέγων: «Ὤ ἀγάπη, τό φῶς τό ὑπέρλαμπρον! ὤ πασῶν ἀρετῶν τό κεφάλαιον! ἡ ἀεί τά οὐράνια τάγματα, εὐφροσύνης πληροῦσα καί χάριτος· ἡ ἐνοικήσασα τοῖς ἁγίοις Πατριάρχαις, Προφήταις, Ἀποστόλοις καί Ὁσίοις, ὧν ταῖς εὐχαῖς καί ἡμῖν ἐνοίκησον, ἵνα σύν αὐτοῖς μελῳδῶμεν τῷ Θεῷ. Ἀλληλούϊα»
Ὁ θεόφρων Ὀνούφριος, τοῦ ὁποίου τήν σεπτήν μνήμην ἑορτάζομεν σήμερον λάμπει ὡς φῶς ἐν τῷ συγχρόνῳ ἡμῖν κόσμῳ τῆς ἀποστασίας τῆς ἀνομίας, ἀλλά καί τῆς ἐπικρατούσης ἀκαταστασίας, λάμπει δέ ὡς φῶς, διότι οὗτος ἐγένετο μετανάστης τῆς τοῦ κόσμου συγχύσεως, ζῶν καί διαιτώμενος ἐν ἐρήμοις καί ὄρεσι, ἐνδεδυμένος τόν Χριστόν καί ἀκούων πάντοτε εἰς τήν φωνήν τοῦ θείου Παύλου: «ἡμῶν γάρ τό πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει, ἐξ οὗ καί Σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν», (Φιλιπ. 3,20), διό καί «μηδέν μεριμνᾶτε, ἀλλ’ ἐν παντί τῇ προσευχῇ καί τῇ δεήσει μετ’ εὐχαριστίας τά αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρός τόν Θεόν», (Φιλιπ. 4,6).
Ἑρμηνεύων τούς λόγους τούτους τοῦ θεηγόρου Παύλου, ὁ Οἰκουμένιος λέγει: «μηδέν οὖν μεριμνᾶτε, μηδέν ὑμῖν μελέτω, μήτε τοῖς ἐκείνων [τῶν ἐχθρῶν] ὕβρεως μήτε τῆς ὑμῶν θλίψεως». Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὀφείλομεν νά ἔχωμεν τόσην ἐμπιστοσύνην εἰς τήν θείαν πρόνοιαν, ὥστε ἡ διάνοια καί ἡ καρδία μας νά εἶναι ἐλεύθεραι πάσης ἀγωνίας καί πάσης ἀνησυχίας περί ὅλων τῶν ἀναγκῶν ἡμῶν. Ὀφείλομεν νά ἐξαρτῶμεν ἑαυτούς τόσον πολύ ἀπό τόν Θεόν, ὥστε νά διατηρῶμεν ἀδιατάρακτον τήν εἰρήνην καί τήν γαλήνην τῶν καρδιῶν ἡμῶν. «Λογίζομαι γάρ», λέγει ὁ σοφός Παῦλος, «ὅτι οὐκ ἄξια τά παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρός τήν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ὑμᾶς», (Ρωμ. 8,18).
Αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς μελλούσης θείας δόξης τήν θεωρίαν ἐπέτυχε καί ὁ θεοφόρος Πατήρ ἡμῶν Ὀνούφριος, κτησάμενος οὕτω παρρησίαν πρός τόν Θεόν.
Διό καί ἡμεῖς, οἱ τιμῶντες τήν ἱεράν αὐτοῦ μνήμην, παρακαλέσωμεν αὐτόν μετά τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, σύν τῷ ἑορτάζοντι Ὁσίῳ Πατρί ἡμῶν Πέτρῳ τῷ ἐν Ἄθῳ, ὅπως ἱκετεύωσιν Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν ὑπέρ τῶν ψυχῶν καί ὑπέρ εἰρήνης τῆς περιοχῆς ἡμῶν καί σύμπαντος κόσμου. Ἀμήν. Ἔτη πολλά».
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἐγένετο λιτανεία πρός τούς τάφους τῶν ἱδρυτῶν τῆς Μονῆς, ἐγένετο καί τό Μνημόσυνον τῆς μακαριστῆς μοναχῆς Σεραφείμας καί ἀνεγνώσθη ἡ εὐχή τῶν ὀπωρῶν.
Ἐν τέλει, ἡ ἀνακαινίσασα τήν Μονήν ἡγουμένη Παϊσία παρέθεσε κέρασμα εἰς τόν Μακαριώτατον καί τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
