Μνημόσυνο για τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη στην Πάτρα
Mέσα σε κλίμα κατάνυξης και συγκίνησης, τελέστηκε την Κυριακή 6.2.2022 το μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του αοιδίμου Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, με την συμπλήρωση 179 ετών από την κοίμησή του, που συνέβη στις 4 Φεβρουαρίου 1843.
Στη Θεία Λειτουργία, που τελέσθηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελιστρίας Πατρών και στο Ιερό Μνημόσυνο προέστη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος, ο οποίος αναφέρθηκε στον μεγάλο Αρχιστράτηγο και πρωτεργάτη της ελευθερίας της Πατρίδος μας.
Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του μεγάλου αυτού ανδρός, όπως τόνισε ο Σεβασμιώτατος, ήταν:
- Η βαθειά του πίστη στο Θεό και η ευλάβειά του.
- Η μέχρι θυσίας αγάπη του για την Πατρίδα.
- Η συγχωρητικότητα μέσα από την καρδιά του, για όσους τον επίκραναν, εφόνευσαν ακόμα και το παιδί του, τον κατηγόρησαν άδικα σε δίκη στημένη, που έμεινε στην ιστορία.
- Η ακραία αυστηρότητά του και η μηδενική ανεκτικότητα έναντι των προσκυνημένων και η παραδειγματική τιμωρία τους.
Για κάθε ένα από αυτά τα χαρακτηριστικά ανέφερε συγκεκριμένα γεγονότα και περιστατικά, προς επίρρωσιν των λεγομένων του. Γεγονότα που είναι καταγεγραμμένα από την ιστορία και συμπλήρωσε ο Σεβασμιώτατος:
«…Μόνο έτσι με τέτοια δύναμη ψυχής, με τέτοιους ανθρώπους, με τέτοιο μεγαλείο ψυχής ελευθερώθηκε η Ελλάδα.
Η μορφή του θρυλικού Γέρου του Μωριά, πρέπει να εμπνέει διαχρονικά τους Έλληνες, για την διατήρηση των ιερών και οσίων του Γένους μας, για την διαφύλαξη ατόφιας της ματωμένης παρακαταθήκης και της λευτεριάς που την λίπαναν των Ελλήνων τα κόκκαλα τα ιερά.
Η κληρονομιά που μας άφησε ο Κολοκοτρώνης, είναι μεγάλη ευθύνη για το μέλλον της Πατρίδος μας, για τα ιδανικά μας, την ιδιοπροσωπία μας, για τα παιδιά μας.
Με την ομόνοια και ομοψυχία οδηγήθηκαν οι Έλληνες, σε νίκες και έγραψαν σελίδες δόξης για την Πατρίδα μας και για τον κόσμο ολόκληρο. Η διχόνοια οδήγησε σε θρήνους και καταστροφές τον τόπο μας.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την πορεία της Πατρίδος μας στον χρόνο και στην ιστορία, είναι να γνωρίσουν τα παιδιά μας, την πατρογονική δόξα, τους αγώνες και τις θυσίες εκ πηγών αψευδών και όχι από ιστορία παραχαραγμένη η αλλοιωμένη, ως δυστυχώς, συνέβη κατά τις τελευταίες δεκαετίες…»
Επίσης ανέγνωσε αποσπάσματα από την απολογία της δίκης του Κολοκοτρώνη και από την ομιλία του προς τους μαθητές στην Πνύκα.
Στο τέλος εψάλη ο Εθνικός Ύμνος.
