Μεσσηνίας Χρυσόστομος: Επανακαθορισμός σχέσεων Εκκλησίας Πολιτείας
Σύμφωνο συμβίωσης, εκκλησιαστική εκπαίδευση, σχέσεις Εκκλησίας Κράτους, προσφυγικό, αλλά και προσφορά της Εκκλησίας ήταν τα θέματα που σχολίασε ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος σε ραδιοφωνική του συνέντευξη με δηλώσεις που σίγουρα θα συζητηθούν.
Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος μιλώντας στο ραδιόφωνο του Alpha και στον Σπύρο Χαριτάτο αναφέρθηκε στις αλυτρωτικές διαθέσεις των Σκοπίων έναντι της ελληνικής επικράτειας. Συνέστησε προσοχή σε όσους κάνουν δηλώσεις συνδέοντας το προσφυγικό με το δημογραφικό. Τόνισε, επίσης, ότι για την Εκκλησία ο πρόσφυγας είναι άνθρωπος και θα είναι δίπλα του. Μίλησε για επανακαθορισμό των σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας, αλλά και για τις επισκέψεις ιεραρχών στα σχολεία υπογραμμίζοντας ότι «είναι δυσάρεστο να θέλουν τα παιδιά να μιλήσουν μαζί σου και εσύ να μην μπορείς να το κάνεις επειδή υπάρχουν προσκόμματα. Δεν είναι το σχολείο «μπάτε σκύλοι αλέστε» αλλά ο Μητροπολίτης είναι θεσμικό πρόσωπο. Ούτε προσηλυτισμό έχει διάθεση κανείς να ασκήσει».
ΣΚΟΠΙΑΝΟ
Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας μιλώντας για το Σκοπιανό ζήτημα ανέφερε πως «Το πρόβλημα αυτό (σκοπιανό) θα υπάρξει. Αμφιβάλετε ότι κατά καιρούς εκφράζονται αλυτρωτικές διαθέσεις των Σκοπίων έναντι της ελληνικής επικράτειας; Αμφιβάλετε ότι στα Σκόπια υπάρχει ψεύτικη εκκλησία που λέγεται «Μακεδονική Εκκλησία»; Πολιτικά τί σημαίνει αυτή η έκφραση; (του Γ. Μουζάλα)», ενώ με αφορμή τις δηλώσεις του κ. Ξυδάκη σχολίασε πως «Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στις δηλώσεις μας όταν συσχετίζουμε το προσφυγικό με το δημογραφικό. Δεν μπορεί να δεχτεί η Εκκλησία ότι μπορεί να γίνεται συσχετισμός του προσφυγικού και κάποιοι άλλοι να συσχετίζουν αυτό με το δημογραφικό. Ή να προσπαθούν να δώσουν προεκτάσεις μέσα από το προσφυγικό σε εθνικά ζητήματα. Οι φόβοι που προκαλούνται από το προσφυγικό είναι πώς τα πρόσωπα αυτά θα ενσωματωθούν ή δεν θα ενσωματωθούν. Προς το παρόν πρέπει να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα του προσφυγικού, να επιβιώσει ο πρόσφυγας σε συνθήκες που να αγγίζουν τα όρια της αξιοπρέπειας. Δεν ασκούμε κριτική στον τρόπο που η κυβέρνηση διαχειρίζεται το προσφυγικό, προσπαθούμε ως Εκκλησία να ανταποκριθούμε στις ανάγκες των προσφύγων. Πώς θα λειτουργήσει το προσφυγικό σε βάθος χρόνου είναι θέμα διαχείρισης του προβλήματος από την κυβέρνηση. Με οποιονδήποτε τρόπο και να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση τον πρόσφυγα, αυτός για την Εκκλησία θα είναι άνθρωπος και θα είναι δίπλα του».
ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΌ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ – ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ
Ο κ. Χρυσόστομος αναφέρθηκε στο φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας, αλλά και στην φορολόγησή της λέγοντας πως «Η Εκκλησία έχει προσφέρει πάρα πολλά για να γίνει αυτό που σήμερα ονομάζεται «ελληνικό κράτος». Από το 1833 έχει δοθεί τεράστιος όγκος περιουσίας στο κράτος. Το ελληνικό κράτος το μόνο που έχει δώσει είναι να καλύψει την μισθοδοσία και την ασφάλιση του κλήρου και να καλύπτει τα έξοδα της εκκλησιαστικής εκπαιδεύσεως. Το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας προέρχεται από την ίδια τη διαχείριση των χρημάτων της Εκκλησίας. Η Εκκλησία φορολογείται, όπως φορολογείται οποιοσδήποτε άλλος φορέας,οποιοδήποτε νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου στην Ελλάδα και μάλιστα η φορολόγηση είναι τόσο πολύ υψηλή που ξεπερνά το 35%. Εάν θα πάτε σε τοπικές κοινωνίες και ρωτήσετε τι κάνουν οι μητροπόλεις, θα δείτε ότι οι απαντήσεις είναι άλλες με πολλά θετικά πρόσημα. Η Εκκλησία το περασμένο έτος μόνο για φιλανθρωπία έδωσε πάνω από 100 εκατ. ευρώ. Δεν βγήκε να πει πού τα έδωσε. Δεν βγήκαμε να πούμε «δώστε μας χρήματα». Εμείς τα έχουμε δώσει στην κοινωνία. Η μητρόπολη Μεσσηνίας έδωσε πέρσι για φιλανθρωπία 1.300.000, καταγεγραμμένα. Άλλες μητροπόλεις έχουν δώσει πολύ περισσότερα. Υπάρχει λόγος να βγω να το πω;»
Αναφέρθηκε, επίσης, στο σημαντικό έργο που επιτελούν οι ιερείς στις επαρχίες και στην βοήθεια που προσφέρουν στους ανήμπορους συνανθρώπους της τρίτης ηλικίας.
ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΡΑΤΟΥΣ- ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΠΑΝΑΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ
«Η Εκκλησία δεν χρειάζεται τα δεκανίκια καμμίας κυβέρνησης»ήταν η δήλωση του Μητροπολίτη Μεσσηνίας σχετικά με τις σχέσεις Εκκλησίας Πολιτείας, ενώ έκανε λόγο για οριοθέτηση της σχέσης των δύο πλευρών και θεσμικά. «Ουσιαστικά και εν τη πράξη οι σχέσεις (Εκκλησίας-Κράτους) είναι ήδη διακεκριμένες. Υπάρχει το μερίδιο της θεσμικής σχέσης, όπως αυτή οριοθετείται με βάση το Σύνταγμα, όμως αυτό ούτε το κράτος ούτε την Εκκλησία εμποδίζει να κάνουν τη δική τους δράση. Η άποψή μου είναι ότι κάποια στιγμή οι θέσεις αυτές πρέπει να οριοθετηθούν και θεσμικά. Και τότε η Εκκλησία θα μπορεί να κινηθεί ελεύθερα και να κάνει το έργο της χωρίς να έχει τις αγκυλώσεις που εξαιτίας του νομικού προσώπου που την χαρακτηρίζει και της δημιουργεί εμπόδια. Μιλάω για επανακαθορισμό των σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας ώστε η Εκκλησία να μπορεί να κάνει ελευθέρα το έργο που κάνει. Δεν χρειάζεται τα δεκανίκια καμιάς κυβερνήσεως για να κάνει το έργο της» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Χρυσόστομος.
ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ
«Θεωρώ ότι πέραν από την πίστη του πολιτικού, αυτό που μετράει είναι ποιες είναι οι προτεραιότητες και οι αρχές του. Εάν αντιλαμβάνεται ότι η Εκκλησία έχει έναν ρόλο να παίξει, τότε εκ των πραγμάτων πρέπει να συζητήσει με την Εκκλησία. Εάν μείνει κανείς στον τύπο, θα έρθει η στιγμή που θα χρειαστεί να κάνει έμπρακτη υπέρβαση. Αν η σχέση δεν είναι ειλικρινής θα εκτεθεί» τόνισε ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας.
ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Με αφορμή τις πρόσφατες αντιδράσεις για τις επισκέψεις Ιεραρχών στα σχολεία ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας επεσήμανε ότι «συχνά πυκνά γινόμαστε όλοι μάρτυρες μία τάσεως που εμφανίζεται στην ελληνική κοινωνία είτε περιθωριοποίησης της Εκκλησίας είτε αντιμετώπισης της Εκκλησίας με μία αντιπαλότητα. Διαφεύγει στους παράγοντες αυτούς ότι υπηρετούμε τον ίδιο λαό και δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε την Εκκλησία, να μας στηρίζει με τα συσσίτια της αλλά δεν να μην την ακούμε και να αποφασίζουμε χωρίς την Εκκλησία για πράγματα που έχουν να κάνουν με τον ρόλο της κοινωνίας μέσα στην Εκκλησία. Όταν κάποιοι μητροπολίτες ζητούν να πάνε σε σχολεία να συζητήσουν με τους μαθητές, που οι μαθητές τους το είχαν ζητήσει και η αντιμετώπιση από την ηγεσία του υπουργείου ήταν κριτική με μία εικόνα απόρριψης ή περιθωριοποίησης, αυτό δεν μπορεί να είναι μορφή διαλόγου συνύπαρξης και συναντίληψης… Το δυσάρεστο είναι να θέλουν τα παιδιά να μιλήσουν μαζί σου και εσύ να μην μπορείς να το κάνεις επειδή υπάρχουν προσκόμματα. Δεν είναι το σχολείο «μπάτε σκύλοι αλέστε» αλλά ο Μητροπολίτης είναι θεσμικό πρόσωπο. Ούτε προσηλυτισμό έχει διάθεση κανείς να ασκήσει. Κανείς δεν έχει διάθεση να πάει να κάνει οπαδούς, κανείς δεν έχει διάθεση να υποκαταστήσει παράγοντες».
Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ – ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ – Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
«Νομίζω ότι έχουμε αντιληφθεί ότι ο Μακαριότατος εδώ και οκτώ χρόνια που ανέλαβε να ηνία της εκκλησίας της Ελλάδος κρατάει χαμηλούς τόνους. Είναι αυτός που περισσότερο ακούει παρά μιλάει. Είναι και άλλα πράγματα που οδήγησαν τον Αρχιεπίσκοπο να πει αυτά τα λόγια. Είναι και τα θρησκευτικά. Όχι ότι δεν θα γίνει διάλογος, θα γίνει διάλογος αλλά όταν του διαλόγου προηγούνται τοποθετήσεις του αρμόδιου υπουργού για το πώς πρέπει να είναι το μάθημα, αυτό δημιουργεί μία τριβή. Εμείς δεν αρνηθήκαμε να συμμετάσχουμε στον διάλογο. Η Ιερά Σύνοδος πήρε αποφάσεις που γνώριζε η ηγεσία του υπουργείου. Είναι σαν να λένε «εμείς θα σας ακούσουμε αλλά έχουμε αποφασίσει από τώρα να σας βάλουμε στο περιθώριο».
ΙΣΛΑΜ – ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
«Σας είπαν ποια είναι η αντίδραση της Τουρκίας στο πρόγραμμα Ισλαμικών Σπουδών; Αν πίστευε ότι θα ήταν το μέσο για να ισλαμοποιηθεί το Πανεπιστήμιο, θα αντιδρούσε; Το να αντιδρά δεν σημαίνει ότι πιστεύει ότι κάτι θα χάσει; Τί θα χάσει; Μέχρι σήμερα τους μουφτήδες της Θράκης τους πληρώνει η ελληνική κυβέρνηση αλλά διορίζονταν έχοντες σπουδές σε χώρες που δεν ξέραμε τί διδάσκουν (Τουρκία, Σαουδική Αραβία). Σήμερα είπε η ελληνική κυβέρνηση σοφά ότι αυτούς που πληρώνω και διορίζω πρέπει να ξέρω τί και που έχουν σπουδάσει. Δεν έπρεπε να κάνει ένα πρόγραμμα για να δίνει την δυνατότητα όποιος θέλει να γίνει μουφτής να έχει εκπαιδευτεί εδώ; Αν ήταν να έκαναν σπουδές στη Σαουδική Αραβία σε ένα πανεπιστήμιο που χαρακτηρίζεται για τις ακραίες ισλαμικές του αντιλήψεις και ερμηνείες του Κορανίου και διοριζόταν μουφτήδες στην Θράκη, αυτό δεν θα ήταν κίνδυνος ισλαμοποίησης; Δεν θα γινόταν ο μουφτής παράγοντας μετάδοσης ακραίων ισλαμικών αντιλήψεων και ερμηνειών του Κορανίου αν είχε κάνει αυτές τις σπουδές; Το ξέραμε; Είναι εφικτότερη η ισλαμοποίηση όταν φέρνουμε ένα προϊόν απ’ έξω ή όταν ξέρουμε σε τί περιβάλλον σπούδασε. Επιδιώκουν να υπάρχει ο απομονωτισμός και όχι ο διάλογος. Γι’ αυτό υπάρχει και αντίδραση να μην προχωρήσει ο διάλογος με τις άλλες θρησκείες και να μην γίνει η Αγία Μεγάλη Σύνοδος στην Κρήτη. Όλα αυτά στηρίζονται από ανθρώπους που θεωρούν ότι οι άκρως συντηρητικές απόψεις τους πρέπει να επιβληθούν. Υπάρχουν και συντηρητικές φωνές μέσα στην Ιεραρχία. Είναι θέμα ωριμότητας. Πρέπει να διαλεχτείς με τις θρησκείες και για να διαλεχτείς πρέπει να τις γνωρίσεις. Είναι λανθασμένη η ακραία ερμηνευτική προσέγγιση του Κορανίου για το ποιος είναι ο ρόλος του Ισλάμ σε σχέση με τις άλλες θρησκείες, δημιουργεί αυτό που σήμερα ονομάζεται «τρομοκρατία». Η κατανόηση προϋποθέτει γνώση και παιδεία, πώς θα απαντήσουμε σε αυτούς; Κάνοντας χριστιανικό τζιχάντ; Όχι βέβαια. Χρειάζεται σήμερα να αναπτύξουμε διαθρησκειακό διάλογο πέρα από τις διαφορές για το πώς είναι ο Θεός, σε επίπεδο κοινωνίας για θέματα συμπεριφορών και ρόλων των Εκκλησιών μέσα στην κοινωνική συνοχή. Θα πρέπει να οριοθετήσουμε ως χριστιανοί και αυτοί ως εκπρόσωποι του Ισλάμ τί σημαίνει ανεκτικότητα».
ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ – ΥΙΟΘΕΣΙΕΣ
«Ως μητροπολίτης, μέρος της ιεραρχίας και άνθρωπος που ζω στην κοινωνία, το σύμφωνο συμβίωσης δεν μπορεί να θεωρεί ότι μπορεί να αποτελέσει μορφή γάμου ή την βάση μίας οικογένειας. Δεν το λέω μόνο στο ηθικό επίπεδο αλλά επειδή για την Εκκλησία ο γάμος είναι μυστήριο, μου «επιβάλλεται» να μην μπορώ να το κάνω δεκτό. Δεν μπορεί κάποιος να λέει ότι ανήκει στην Εκκλησία και να ακολουθεί κάτι άλλο που η Εκκλησία δεν αποδέχεται, θα το χαρακτήριζα «πνευματική σχιζοφρένεια». Φοβάμαι ότι θα φτάσουμε και στις υιοθεσίες (με το σύμφωνο συμβίωσης). Είναι μία πορεία του πράγματος. Τα σύμφωνα συμβίωσης για να ολοκληρώσουν τον σκοπό τους θα πρέπει να μπει και η υιοθεσία. Νομίζω ότι αυτό το πράγμα θα δημιουργήσει παρεπόμενα στην ίδια την κοινωνία. Με το να εκφράσω οργή θα αποτρέψω το γεγονός; Το θέμα είναι να μεταδώσει κανείς την προβληματική του και να προβληματίσει αν πρέπει να γίνει ή όχι. Για την Εκκλησία ο γάμος στηρίζεται στην αρχή της συμπληρωματικότητας, σε κάθε διάσταση αυτής της σχέσεως. Η ανατροφή των παιδιών είναι θέμα και των δύο. Πώς θα εκφραστεί η συμπληρωματικότητα σε σχέση με το παιδί; Το «ναι» (της ικανοποίηση μετά την ψήφιση του συμφώνου συμβίωσης) που λένε είναι ένα «ναι» που τους ικανοποιεί το σύμφωνο που έκαναν ή είναι ένα «ναι» που έχει μέσα του προοπτική; Μεταξύ ενός ομόφυλου ζευγαριού έχουν εξασφαλίσει ότι δεν θα υπάρχουν καυγάδες; Μας δίνουν σεβαστή εικόνα (αγαπημένοι ομόφυλοι) αλλά γιατί η άλλη εικόνα είναι αρνητική (μεταξύ δύο ετερόφυλων). Το σύμφωνο συμβίωσης ετερόφυλων δεν είναι ούτε αυτό αποδεκτό από την Εκκλησία. Δεν θέλω να μπω στην προβληματική ποιο θα είναι το πρότυπο του πατέρα και ποιο της μάνας».
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
«Όλοι οι άνθρωποι είμαστε δημιουργήματα του Θεού και στην κατάσταση της αμαρτωλότητας. Ακόμα και αν σκεφτείς να κάνεις κάτι, λέει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αυτό είναι αμαρτία. Και οι άνθρωποι αυτοί, είπα, εάν για την Εκκλησία είναι αμαρτωλοί, πρέπει να τους σεβόμαστε ως δημιουργήματα του Θεού. Δεν μπορούμε να τους θέτουμε στο περιθώριο. Δεν μπορούμε να μην τους δεχόμαστε στην Εκκλησία. Ούτε μπορούμε να ασκήσουμε την οποιαδήποτε μορφή βίας για να τους μετατρέψουμε ή να τους αλλάξουμε από την αμαρτωλότητά τους. Έχει το δικαίωμα να το κάνει αλλά είναι βία. Ο Χριστός είπε, «ο αναμάρτητος υμών πρώτος τον λίθον βαλέτω». Δεν μπορούμε να θέσουμε κανέναν έξω από την Εκκλησία. Πώς μπορούμε να ασκούμε βία στον οποιοδήποτε. Πού είναι η αγάπη για την οποία ο Χριστός σταυρώθηκε. Ελευθερία στους Πατέρες τις Εκκλησίας είναι να σέβομαι τον άλλο όπως είναι και όχι όπως θα ήθελα να είναι. Είναι εύκολο να απορρίπτεις κάποιον επειδή είναι αμαρτωλός. Η Εκκλησία πρέπει να του δείξει τον δρόμο να μπει στην σωστή πορεία».
